wolverine:
origin #4 (marvel)
De jonge James Howlett en zijn reisgenote Rose werken voor
een mager loon, ergens in de wildernis. Tussen alle dagelijkse
strubbelingen door ontwikkelt James zijn jachtinstinct en
leert hij hoe hij zijn klauwen kan uitschuiven. Het wat matige
verhaal wekt de indruk dat de meeste belangrijke gebeurtenissen
voorbij zijn. De laatste twee nummers wordt naar een climax
toegewerkt, met alle nadelige gevolgen van dien. Tempo en
dialogen zijn weliswaar goed, het kan niet meer van begin
tot eind boeien. De sfeervolle inkleuring en de heldere tekeningen
redden de rest van de comic, want het inktloze tekenwerk komt
voortreffelijk over. Desondanks is twee sterren het hoogst
haalbare. tekst
paul jenkins tekeningen andy kubert
daredevil
#29 (marvel)
De Kingpin is na een korte aanvaring met de ambitieuze Silke
zwaargewond. Deze keer ligt de nadruk op de vrouw van Wilson
Fisk, zodat Daredevil in feite niet meer dan een bijrol speelt.
Daarnaast wordt via enkele snelle sprongen in de tijd getoond
wat er in de aanloop naar de aanslag op Fisk is gebeurd. Toegegeven,
deze structuur is een verteltechnische truc die vaak allerlei
zwakke punten moet maskeren. In dit geval werkt het echter
wel, daar het een origineel verhaal vol scherp geschreven
dialogen oplevert. Met name de korte woordenwisseling tussen
Daredevil en de blinde Fisk is heerlijk ironisch. Het grauwe
tekenwerk sluit aan op het verhaal, vandaar nipt vier sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
incredible
hulk #36 (marvel)
Aan het begin van een nieuwe, verse verhaallijn lopen de subplots
kriskras door elkaar. Een duo huurmoordenaars wordt op Bruce
Banner af gestuurd, ook Leonard Samson wordt benaderd en Banner
zelf twijfelt nog altijd of hij, zoals de media beweren, een
jongetje de dood in heeft gejaagd. Natuurlijk bevindt alles
zich in de inleidende fase, maar het leest dankzij een slimme
aanpak ernstig lekker weg, met een combinatie van bekende
en intrigerende nieuwe personages. Als altijd is het tekenwerk
van voortreffelijk niveau. De Hulk komt weinig in beeld, zodat
de lay-outs rust uitstralen, met veel strakke lijnen en mooie
composities. Te licht voor vier sterren, niet voor drie. tekst
bruce jones tekeningen john romita jr
x-force
#123 (marvel)
Wanneer Doop een puist uitknijpt, belanden hij en het team
in een bizarre spookwereld. De rest van dit 'stille' nummer
laat zien hoe Doop zijn team opspoort en uit de problemen
haalt. Concept is aardig, uitwerking is zonder twijfel beneden
alle peil. Deze serie is juist zo leuk vanwege de vlijmscherpe
dialogen; zonder die dialogen verzandt het in een twijfelachtige
slapstick zonder impact. Tevens kunnen de cartooneske tekeningen
niet een heel nummer dragen. Nu de wisselwerking met de tekst
er niet is, worden de panels groter en komt de boodschap niet
over. Kortom, X-Force is een titel die zich niet voor een
'stil' nummer leent. Eén ster is voldoende. tekst
peter milligan tekeningen michael allred
birds of
prey #39 (dc)
Terwijl de Blue Beetle ontdekt dat hij mogelijk hartproblemen
heeft, stuurt Barbara Gordon na de moord op Vesper Fairchild
nu ook Dinah Lance op onderzoek uit. Tot nu toe wordt de crossover
'Bruce Wayne: Murderer' opvallend gebalanceerd uitgewerkt,
zodat het ritme van de afzonderlijke series niet echt wordt
verstoord. Op het overbodige gastoptreden van de Spoiler na
voelt alles heel natuurlijk aan. De komst van de nieuwe tekenaar
bevalt eveneens uitstekend. Het is lang geleden dat Leonardi
een eigen comic tekende en zijn aantrekkelijke, mooi open
stijl sluit goed aan bij de serie, die nadruk legt op de personages.
Uiteindelijk zijn drie sterren op hun plaats. tekst
chuck dixon tekeningen rick leonardi
powers
#16 (image)
Detectives Christian Walker en Deena Pilgrim onderzoeken de
moord op een lid van superheldenteam FG-3. Een kleine sprong
voorwaarts in de tijd ontneemt de plot licht van de opgebouwde
spanning, waarna het accent verschuift naar de aandacht die
de media deze zaak geven. Hoewel die manier van schrijven
de laatste tijd te veel wordt gebruikt, blijft het hier dankzij
het superheldenverleden van Walker en de frisse dialogen erg
interessant. De tekenstijl lijkt enigszins anders, met minder
dikke, minder gestileerde lijnen. Het gevolg is een minder
sprekend eindresultaat, temeer omdat de inkleuring ingetogener
is. Twee sterren is in dit geval te weinig, dus geef ik er
drie. tekst
brian michael bendis tekeningen michael avon
oeming
liberty
meadows: wedding album (insight)
Eigenlijk is dit nummer niet bedoeld voor lezers van de reguliere
serie. Via een korte terugblik op het verhaal dat het afgelopen
jaar in de krantenstrip liep, wordt toegewerkt naar het huwelijk
tussen Brandy en Roger. Aangezien de strip vanaf heden enkel
in comicvorm wordt uitgegeven, is deze bundel een zeer slimme
manier om lezers naar de comic te trekken. Vervolgens wordt
het komende jaar de verhaallijn over het huwelijk ook nog
volledig in de comic behandeld, aangezien de comic altijd
een aantal maanden op de kranten achterliep. Strikt genomen,
is dit nummer dus een noodzakelijk kwaad en de tekeningen
zijn als altijd aantrekkelijk, maar hoger dan één
ster ga ik niet. tekst
& tekeningen frank cho
lenore
#9 (slave labor)
Het zombiemeisje Lenore keert terug uit haar graf. Ze wordt
door een demon uit de onderwereld achtervolgd en sluit na
enkele harde grappen vriendschap met dit wezen. Normaal bestaat
deze serie uit een reeks korte, bizarre gags en dat is merkbaar
aan de manier waarop het langere hoofdverhaal nu de aandacht
niet constant kan vasthouden. De opbouw en uitwerking beperken
de humor helaas tot wat grappige momenten. Wel zijn de tekeningen
lekker vreemd, simplistisch en komisch als vanouds, met Lenore's
naïeve uitstraling als hoogtepunt. Overdaad schaadt,
maar eens in de zoveel weken kan een dergelijke non-comic
geen kwaad. Drie sterren is te veel, dus, twee sterren. tekst
& tekeningen roman dirge