howard the
duck #1 (marvel)
Zesdelige miniserie over de eend Howard. Beverly Switzler
heeft zich over de pratende eend ontfermd en vindt een baantje
bij Globally Branded Content. Al snel ontdekt ze dat bij dit
bedrijf onethisch wordt omgegaan met boybands en op zijn beurt
komt Howard erachter dat een oude bekende van hem achter dit
smerige zaakje steekt. Het simpele verhaal blinkt uit in een
zeer hoog tempo. De humor en clichés worden op vrolijke
wijze vermengd tot een leuk leesbaar resultaat, met vlotte
dialogen en aanstekelijke personages. De tekeningen zijn flink
gedetailleerd en opvallend realistisch, zodat de cartooneske
Howard voor een scherp contrast zorgt. Net geen vier, wel
drie sterren waard. tekst
steve gerber tekeningen phil winslade
catwoman
#3 (dc)
De eerste verhaallijn nadert de ontknoping als Catwoman op
het spoor komt van de man die in Gotham City prostituees vermoordt.
Blijkbaar kan hij van uiterlijk veranderen en op die manier
ontkomt hij op het nippertje. De tweede confrontatie gaat
hem beduidend minder goed af. Net als de vorige keer blijft
de voorspelbaarheid het grootste probleem. Technisch klopt
alles, inhoudelijk kan het weinig boeien. Bijpersonage Holly
is volstrekt overbodig, Selina Kyle's karakter is te sterk
veranderd en haar rol van beschermvrouw der prostituees is
twijfelachtig. Op het strakke tekenwerk vol heldere composities
is gelukkig niets aan te merken, dus al met al geef ik een
score van twee sterren. tekst
ed brubaker tekeningen darwyn cooke
out there
#7 (dc)
Al een maandje uit, pas deze week ontvangen. Samen met Becky
en Abel reizen de vier tieners naar het plaatsje Purgatory,
waar ze van de weinige overgebleven bewoners horen dat daar
bijna hetzelfde is gebeurd als in El Dorado City. En ja, de
troepen van Draedalus duiken ook hier op. Voor een inleidend
verhaal gaat het allemaal erg snel. De nieuwe personages worden
rap neergezet en zelfs flashbacks worden in hoog tempo verteld.
Daarentegen is het enigszins jammer dat de wisselwerking tussen
het viertal minder is. Als altijd scheppen de duidelijke tekeningen
een prima sfeer. Ook de inkleuring sluit deze keer goed op
de rest aan. Zonder meer drie sterren. tekst
brian augustyn tekeningen humberto ramos
green arrow
#11 (dc)
Aan het begin van een nieuw verhaal gaat Oliver Queen tot
grote ergernis van huisgenote Mia Dearden op pad met zijn
zoon Connor Hawke. Mia wil dat Oliver haar opleidt tot zijn
nieuwe hulpje en ze laat zien dat ze aardig met pijl en boog
overweg kan. Het gevolg is een leuk geschreven dialoog waarin
het fenomeen 'hulpje' op luchtige wijze wordt neergesabeld.
Hoewel de uitkomst van deze dialoog de enig juiste is, blijft
Mia een overbodig en clichématig personage. Daarbij
wordt nog altijd te veel in de marge gepraat, zeker voor iemand
als Oliver. Aan de andere kant is het niveau van de tekeningen
hoog: zeer strak en consistent. Vanwege het gebrek aan diepgang
twee sterren. tekst
kevin smith tekeningen phil hester
the flash
#182 (dc)
Mijn eerste nummer is een losstaand nummer over de schurk
Captain Cold. Via enkele flashbacks wordt zijn verleden in
grote lijnen geschetst, zonder daarbij in oeverloos saai geneuzel
te vervallen. De informatie is relevant en werkt door in het
hoofdverhaal, waarin Cold het opneemt tegen Chillblaine. Flash
speelt eigenlijk geen rol, maar omdat de schurk als hoofdrolspeler
veelzijdig wordt uitgewerkt, mag dat geen punt zijn. Soms
tekstdicht, altijd boeiend geschreven. Het tekenwerk is apart,
met een lekker aantrekkelijke, dunne en semi-realistische
stijl. Niet dynamisch of indrukwekkend, wel degelijk stabiel.
Jammer dat de flashbacks zo eentonig zijn gekleurd. Nipt vier
sterren. tekst
geoff johns tekeningen scott kolins
witchblade
#53 (image)
Laatste nummer van het huidige team makers, vreemd genoeg
halverwege al overgenomen door de nieuwe schrijver en tekenaar.
Eigenlijk gebeurt er niets. Sara Pezzini krijgt een nieuwe
moordzaak op haar bord, terwijl Ian Nottingham zijn liefde
voor Sara onder woorden brengt en genadeloos wordt afgewezen.
Met een flinterdun plot, personages die zich plotseling anders
dan normaal gedragen en ongeloofwaardige herhalingen van zetten
is dit een draak van een comic. Het tekenwerk in de eerste
helft is ronduit te zwak. De nieuwe tekenaar heeft daarentegen
een aardig stijltje, dat echter te simplistisch en cartoonesk
is. Mijn laatste nummer van de serie, zonder meer nul sterren. tekst
paul jenkins & david wohl tekeningen brian
ching & francis manapul
crux
#10 (crossgen)
Capricia en consorten worden in Australië aangevallen
door troepen van de Negation. Intussen maken de bewoners van
het continent zich op voor de Transition naar een hoger bestaansniveau.
Tijdens het gevecht en in de aanloop naar de Transition wordt
nadruk gelegd op de interpersonele relaties en de slimme interactie.
Hoewel de tekstkaders vaak overbodig zijn, komt dat het trage,
sfeervolle tempo ten goede. Tevens is het eind verrassend
en lijkt de status-quo van de serie niet heilig. Als altijd
zijn de tekeningen bijzonder knap. Ondanks de soms nadrukkelijk
aanwezige inkleuring worden realistische composities neergezet
en staat het als een huis. Kortom, vier sterren. tekst
mark waid tekeningen steve epting
scion
#20 (crossgen)
Beide partijen in het conflict tussen de Herons en de Ravens
maken zich op voor de tweede fase van de oorlog. Inmiddels
gaat prins Ethan samen met reisgenote Ashleigh op zoek naar
de onderwaterstad die wellicht kan dienen als verblijfplaats
voor de vluchtelingen. Van begin tot eind stikt het van de
overbodige uitleg, eerst in een matige monoloog van Bron,
daarna in een geforceerde brief van Ethan aan zijn ouders.
Ook de groeiende romantische spanning tussen Ethan en Ashleigh
is matig en voorspelbaar. Aan de andere kant staat het immer
stabiele tekenwerk. Met name het eind is overtuigend, met
knappe gelaatsuitdrukkingen. Twee sterren is het maximaal
haalbare. tekst
ron marz tekeningen jim cheung