alias
#19 (marvel)
In haar zoektocht naar Mattie Franklin stuit Jessica Jones
op nogal bizarre praktijken. Jammer dat de uitleg wordt gegeven
in een obligaat gesprek met reporter Ben Urich, zodat ook
aan het eind van dit nummer de plot nauwelijks vooruitgang
heeft geboekt. Dat is de enige kritiek, aangezien verder zowel
vertelritme als dialogen van een prima kwaliteit zijn. Het
tekenwerk is ditmaal aan de wat simplistische kant, onder
meer omdat bepaalde panels nu wel erg vaak worden herhaald.
Daarentegen is de grimmige sfeer effectief en sluiten de harde
lijnen goed aan op de thematiek van de verhalen. Voor twee
sterren leest het te lekker weg, vandaar dat ik uitkom op
drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen michael gaydos
ultimate
spider-man #36 (marvel)
Eddie Brock ontdekt na een mislukte flirt met Gwen Stacy dat
Peter Parker achter zijn rug om het uiterst geheime project
Venom van beide vaders heeft gebruikt. Op zijn beurt beseft
Peter dat het kostuum gevaarlijk is en dat het project moet
worden vernietigd. Deze variant op de Venom uit de reguliere
continuïteit wordt boeiend uitgewerkt: het tempo ligt
misschien hoog, maar het is op zeer intelligente wijze verwerkt
in een web van bestaande subplots. Alleen de climax is voorspelbaar.
De tekeningen zijn niet zo spectaculair als enkele nummers
geleden. Het gebrek aan de uitgewerkte achtergronden en details
is echter niet doorslaggevend storend, dus ik geef drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
doom
patrol #17 (dc)
Een solonummer voor Cliff Steele, die buiten zijn schuld in
een merkwaardige situatie belandt. Hoe vermakelijk die vertelling
is, het kan de aandacht niet gedurende het gehele nummer vasthouden.
Daarvoor is het personage niet interessant genoeg en wordt
vervelend vaak verwezen naar gebeurtenissen vóór
deze huidige serie. Daarnaast wordt de rest van het team ten
onrechte genegeerd. Aan de andere kant is het tekenwerk wederom
uitstekend, met een heldere, enigszins stilistische stijl
en een lekker gevoel voor verfrissende composities. Dat de
achtergronden soms leeg zijn, mag geen bezwaar zijn. Toch
schiet het tekort, kortom, twee sterren. tekst
john arcudi tekeningen tan eng huat