x-statix
#8 (marvel)
Venus Dee Milo draagt een geheim uit haar jeugd met zich mee
en daarom heeft een kwade kracht de vorm van haar overleden
neef Jamal aangenomen. Uiteindelijk levert dat een te eenvoudige
oplossing op van de verhaallijn over Bad Guy. Pluspunt is,
dat de karakters van Venus en Guy op vrij aardige wijze worden
uitgediept, inclusief prettige dialogen en een acceptabel
tempo. Toch blijven de verhalen de laatste tijd een beetje
los zand, dus een rode draad zou geen kwaad kunnen. Het tekenwerk
is krachtig, stilistisch en stabiel. De combinatie van simpele
composities en stevige lijnen is als altijd bijzonder retro,
waarbij ook de kleuren prima overkomen. Kortom, drie sterren. tekst
peter milligan tekeningen michael allred
ultimate
x-men #29 (marvel)
Terwijl Xavier gevangen wordt gehouden en de X-Men nadenken
over hoe het verder moet nu de hele wereld hen als terroristen
ziet, wordt door middel van enkele korte flashbacks uit de
doeken gedaan wat werkelijk is gebeurd tussen Cyclops en Wolverine
in het Savage Land. Waar het hoofdverhaal obligaat is, staan
de flashbacks als een huis. Ze zijn niet alleen beklemmend
geschreven, ze geven een interessante blik op Scotts manier
van denken. De terugkeer van de vaste tekenaar had overtuigender
mogen zijn. Sommige pagina's lijken namelijk gehaast en de
lay-out is niet zo verfrissend. Sowieso meer positieve dan
negatieve aspecten, vandaar dat ik drie sterren geef. tekst
mark millar tekeningen adam kubert
daredevil
#44 (marvel)
Het voorspelbare subplot over de romantische spanning tussen
Matt Murdock en Milla Donovan wordt onderbroken door de politie.
Ze ondervragen hem in verband met de moord op Uri Rosenthal,
eigenaar van de Daily Globe, maar ze moeten hem vanwege gebrek
aan bewijs laten gaan. Vanaf het moment dat Murdock wordt
opgepakt, is het script van een prima kwaliteit, vol intelligente
tekstkaders en een goede uitwerking van alle betrokken karakters.
Ergens is het jammer dat op de achtergrond het subplot over
de Owl blijft spelen. Het grauwe, donkere tekenwerk vertoont
meer afwisseling en sluit daarmee beter aan op de toon van
het verhaal. Een score van vier sterren is terecht. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
global
frequency #5 (dc)
In Noorwegen wordt de hulp van de organisatie Global Frequency
ingeroepen nadat een aantal dorpsbewoners gek is geworden.
Hoe aardig het concept, zo tegenvallend is de manier waarop
het wordt uitgewerkt. Expositie heeft deze keer de overhand,
terwijl niet alles bevredigend wordt afgerond. Het gevolg
is een zinloos nummer, dat barst van de clichématige
personages die nauwelijks een echte rol hebben. Daarentegen
zijn de tekeningen uitstekend. Met een krasserige stijl en
een minimalistische aanpak wordt het sneeuwlandschap erg netjes
neergezet. Wel hadden de gezichten herkenbaarder gemogen.
Alles bij elkaar is het toch niet meer dan één
ster waard. tekst
warren ellis tekeningen jon j muth
batman
#612 (dc)
Batman is samen met Catwoman op zoek naar Poison Ivy. Op haar
beurt heeft Ivy controle over Superman, zodat het uitdraait
op een gevecht tussen twee teamgenoten. Dit gevecht is voorspelbaar
doch aantrekkelijk, vooral omdat de tekstkaders met Batmans
gedachten ditmaal meer zijn dan het opsommen van bekende feiten.
Helaas is het optreden van het hondje Krypto onzinnig. Het
voegt niets toe en doet zelfs afbreuk aan het realisme van
de vertelling. Ook storend wordt het lage tempo. Wat het tekenwerk
betreft, lijkt het of ieder nummer beter wordt. De dynamische
poses en de vloeiende lijnen komen in het gevecht met Superman
heerlijk uit. Geen vier, wel drie sterren. tekst
jeph loeb tekeningen jim lee
strangers
in paradise #56 (abstract)
Heel wat experimenten in één nummer. Een pagina
uit Katchoo's dagboek, drie pagina's in prozastijl en een
stuk in de vorm van een tijdschriftartikel; het zijn de ingrediënten
voor een comic die uit de hand kan lopen. Gelukkig worden
de stijlbreuken opgevoerd als intermezzos, die diepte geven
aan de persoonlijke strubbelingen van hoofdpersonen Katchoo,
Francine en David. In het bijzonder het subplot over FBI-agente
Bryan kan intrigerend worden. Vanwege de soms simpele achtergronden
komen de tekeningen licht plichtmatig over, maar de stijl
is zeer stabiel en de algehele vormgeving mag er dit keer
eveneens zijn. Drie sterren is zonder enige twijfel te weinig,
dus geef ik vier sterren. tekst
& tekeningen terry moore
monster
club #2 (ap)
Mia is undercover als verpleegster in een ziekenhuis waar
monsters rondlopen. De op zich gestroomlijnde plot wordt vervolgens
in sneltreinvaart behandeld, met als climax een gevecht met
zo'n vreselijk monster. Technisch stelt het vooralsnog weinig
voor, want de dialogen zijn een combinatie van clichés
en onhandige uitleg. Het is allemaal dusdanig over the top
dat het stiekem weer leuk wordt. Of het leuk genoeg is om
de serie te volgen, weet ik niet. Aan het tekenwerk ligt het
niet, daar de hoekige stijl goed aansluit op de overdreven
samurai-actie en dynamische poses. Strikt genomen geen bijzondere
comic. Wel is het voldoende voor een eindscore van twee sterren. tekst
kit wallis & richard emms tekeningen
kit wallis