ultimate
x-men #34 (marvel)
Bendis treedt aan als de voorlopig nieuwe vaste schrijver.
Hij verandert de serie direct in een tussenaflevering van
Ultimate Spider-Man, want hoewel Wolverine de motor van het
verhaal is, gaat het uiteindelijk vooral om Peter Parkers
reactie. Op zich zou dat geen bezwaar zijn, ware het niet
dat de plot zo licht is, dat het een luchtig intermezzo is.
Van verband met de voorgaande nummers is al helemaal geen
sprake. Het tekenwerk is afwisselend. Soms is de dynamische,
krasserige stijl prima geschikt voor de vertelling, terwijl
het een pagina verder lijkt op een van detail en correcte
anatomie beroofde haastklus. Als nummer op zich valt het sterk
tegen, vandaar één ster. tekst
brian michael bendis tekeningen david finch
blood and
water #4 (dc)
Nu Adam onlangs door zijn vrienden in een vampier is veranderd,
blijkt dat zijn transformatie een eeuwenoud, levensgevaarlijk
kwaad op vrije voeten heeft gezet. Dit kost vampier Joshua
zijn leven, waarna Adam samen met Nicole de hulp inroept van
een groep andere vampiers. Voor een vijfdelige miniserie is
dit een rijkelijk laat moment voor de introductie van het
grote kwaad. Daarbij is het de vraag of, gegeven de ruimte
die in de vorige drie delen beschikbaar was, de expositie
van dit deel niet beter verspreid had kunnen worden. Dat het
lekker wegleest, is mede te danken aan de stevig rauwe tekeningen
vol schaduwen en eenvoudige, effectieve composities. Drie
sterren. tekst
judd winick tekeningen tomm coker
hero #5 (dc)
Matt Allen is een geslaagd zakenman. Nadat hij een mystiek
object heeft gevonden waarmee hij zichzelf in een superheld
kan veranderen, besteedt hij meer tijd aan een leven als held
en stort zijn privé-leven in elkaar. Zowel de opzet
als de uitwerking is redelijk clichématig. Iedereen
in Matts omgeving maakt duidelijk dat hij flink verkeerd bezig
is, maar hij blijft volharden in het vinden van vertier als
superheld. Desondanks blijft het nummer overeind. Van de uiterst
prettige schrijfstijl tot de ouderwetse sfeer, het werkt.
De speelse, licht cartooneske tekeningen vullen dat in combinatie
met stemmige kleuren op een bevredigende wijze aan. Geen twee,
wel drie sterren. tekst
will pfeifer tekeningen kano
gotham central
#8 (dc)
Agente Renee Montoya wordt vals beschuldigd van moord en drugsbezit.
De manier waarop dit verhaal de afgelopen maanden is opgezet,
uitgebouwd en ontwikkeld, is ijzersterk, waarbij de aandacht
voor details voor een ongekend realisme zorgt. Ook in dit
deel, waarin eigenlijk niet meer wordt gedaan dan gepraat,
worden personages heerlijk tegen elkaar uitgespeeld. Met name
de scherpe dialogen geven het geheel een briljant ritme. Het
tekenwerk is hier wederom overtuigend. Ondanks de simplistische
stijl komen alle emoties goed over, werkt de lichaamstaal
in scènes zonder dialoog uitstekend en is de bijna
monotone inkleuring de ideale sluitpost. Zonder twijfel vijf
sterren. tekst
greg rucka tekeningen michael lark
the filth
#11 (dc)
Met het eind van de miniserie in zicht, gaat de aandacht wederom
uit naar Ned Slade, die thuis een aantal ontdekkingen doet
over de wereld waarin zijn parapersoonlijkheid heeft geleefd.
Zeker, de eerste helft doet denken aan de eerste nummers van
de reeks en die enigszins kleinschalige aanpak vol bizarre
concepten is vermakelijk leesvoer. Toch voelt het als een
zwaktebod, daar het recente verhaallijnen redelijk overbodig
maakt. Gelukkig bevat het eind een erg aardige opzet naar
de grote finale. Wat de tekeningen betreft, geen klachten.
De zeer grimmige stijl is consistent en het oog voor gedetailleerde
achtergronden geeft het een bijna huislijke sfeer. Al met
al drie sterren. tekst
grant morrison tekeningen chris weston
powers #32
(image)
De verhaallijn over de oorsprong van de superkrachten gaat
verder, deze keer met een vertelling over een primitieve wereld
waarin rondtrekkende barbaren de dienst uitmaken. Structureel
is dit nummer zeker aan het eind gelijk aan het vorige deel.
Hier komt het immers ook neer op een lange confrontatie tussen
twee supersterke krijgers. Het resultaat is hetzelfde: een
volstrekt irrelevante comic. Dit had namelijk ook in twee
pagina's gekund. Pluspunt is, dat ditmaal meer ruimte is voor
afwisselend tekenwerk. Afgezien van het vrij grote aantal
close-ups is het gestileerde eindresultaat van een acceptabel
niveau en dat is in dit geval het verschil tussen nul en één
ster. tekst
brian michael bendis tekeningen michael avon
oeming
strangers
in paradise #58 (abstract)
Eindelijk! Eindelijk gebeurt weer eens wat in deze serie.
Gedragen door soms te dik aangezette tekstkaders met Katchoo's
gedachten danst de vertelling op een zeer elegante wijze van
Katchoo naar Francine en naar Casey. Ieder subplot bevat een
wezenlijke, belangrijke ontwikkeling: Katchoo ontmoet Sara
Fitzgerald, Francine krijgt bijzonder slecht nieuws over haar
zwangerschap en Casey staat op haar beurt een spoedig weerzien
tussen Katchoo en Francine in de weg. Alle klassieke elementen
zijn terug; van de hevige emoties tot de prettige dialogen.
Voor de tekeningen geldt hetzelfde, want daar is ruimte voor
mooie composities en sprekende gelaatsuitdrukkingen. Vier
sterren. tekst
& tekeningen terry moore
sojourn #24
(crossgen)
In het laatste nummer van de huidige schrijver vallen zo goed
als alle stukjes voorspelbaar op hun plek. Vooral het zogenaamde
verraad van Cassidy lag er heel dik bovenop. Pluspunt is,
dat aan het eind een onverwachte wending zit, die de serie
enerzijds een extra omweg zal opleveren en anderzijds de boel
een stuk boeiender kan maken. De verhaallijn zelf is echter
tegengevallen. Zeker het woestijnvolk is na een sfeervolle
introductie niet of nauwelijks uit de verf gekomen. Het zijn
minpuntjes die maar deels worden gecompenseerd door de gelikte,
vloeiende tekeningen en prachtige inkleuring. Bovendien lijkt
de stijl iets minder gedetailleerd. Twee sterren is voldoende. tekst
ron marz tekeningen greg land
love fights
#1 (oni)
Een nieuwe serie, waarin Andi Watson naast zijn gebruikelijke
nadruk op de interactie tussen mensen zowaar een verhaal over
superhelden vertelt. Met een serie als Astro City in het geheugen,
is deze aanpak conceptueel verre van origineel, maar toch
is dit net even anders. Jack is de tekenaar van een comic
over de bekende superheld The Flamer, terwijl Nora werkt voor
een magazine over superhelden. De twee ontmoeten elkaar in
de metro. Dankzij Jacks faalangst blijft het daar voorlopig
bij. Het charmante, zeer eenvoudige tekenwerk vult de toon
van het verhaal aan. Ieder karakter is met enkele lijnen herkenbaar
en de grijstinten geven diepte. Absoluut vier sterren. tekst
& tekeningen andi watson