ultimate
spider-man #82 (marvel)
De huidige verhaallijn wordt nu een beetje rommelig. Te veel
verschillende subplots lopen door elkaar heen, waarbij te
veel personages hun opwachting maken, zodat voor diepgang
weinig ruimte overblijft. Ter compensatie is het subplot met
de Black Cat leuk, vooral omdat het gevolgen kan hebben voor
het privé-leven van Peter Parker. Als altijd zit de
kracht in de vlotte dialogen, die in combinatie met het verteltempo
ervoor zorgen, dat het nummer lekker wegleest. De tekeningen
zijn de laatste tijd wat instabiel. In het bijzonder de gezichten
zijn minder sprekend dan voorheen; de tol van achttien nummers
per jaar? Hoger dan een score van twee sterren kan ik niet
gaan. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
superman
/ shazam #1 (dc)
Een miniserie die terugblikt op de eerste ontmoeting tussen
Superman en Captain Marvel. Beide helden voorkomen een kunstroof
en die gebeurtenis brengt hen samen. Uit deze samenvatting
blijkt al, dat het verhaal tot nu toe aan de dunne kant is.
Bovendien is het basisgegeven van de miniserie meteen een
stuk minder interessant nu alles zich in het verleden afspeelt.
Blijft over het tekenwerk, ongetwijfeld voor veel lezers de
reden van aanschaf. Van de vloeiende lijnen tot de zachte
pasteltinten, het oogt allemaal prima, hoewel het in vergelijking
met ander recent werk van deze tekenaar ietsje minder zwierig
en net even minder spontaan is. Geen drie, wel twee sterren. tekst
judd winick tekeningen joshua middleton
gotham central
#35 (dc)
De serie is en blijft bovengemiddeld goed, ook tijdens de
huidige verhaallijn over een reeks van moorden op jongens
in het kostuum van Robin. Ondanks de grote cast krijgen de
personages stuk voor stuk voldoende aandacht en hebben ze
ook werkelijk een eigen karakter met hun eigen bijzondere
trekjes. Die trekjes worden altijd heerlijk tegen elkaar uitgespeeld,
met aandacht voor de procedurele kant van politiewerk, aangevuld
met een enkele verrassende wending. Zeker deze keer is de
vertelstijl bovendien erg sterk uitgewerkt. De tekeningen
zijn duister en rauw, precies zoals het hoort, al mag het
wellicht nog ietwat minder gepolijst. Ik kom uit op een score
van vier sterren. tekst
greg rucka & ed brubaker tekeningen kano
y: the last
man #37 (dc)
Yorick eist dat hij in ieder geval één avond
op zoek mag naar zijn vriendin Beth. Het is geen verrassing,
dat dit uitstapje weer leidt tot de gebruikelijke stommiteiten,
waarbij Yorick verraadt dat hij de laatst overgebleven man
op de wereld is. Ditmaal is de invalshoek gelukkig anders,
want alles draait om een verslaggever die met het bewijs van
Yoricks bestaan een grote slag wil slaan. Helaas is tussendoor
ruimte voor subplots over dokter Mann en Rose, waarin een
irrelevante discussie wordt gebruikt als een verkapte vorm
van decompressie. Over het tekenwerk geen klacht. Dat is als
vanouds stabiel, inclusief herkenbare gezichten en rustige
composities. Drie sterren, dus. tekst
brian k vaughan tekeningen pia guerra
fell #1 (image)
Een lagere coverprijs, zestien pagina's binnenwerk en telkens
afgeronde verhalen, dat is het concept van deze nieuwe serie.
Richard Fell werkt voor de politie en is zojuist overgeplaatst
naar Snowtown, het slechte deel van de stad. Fell is goed
in zijn werk, omdat hij heel intuïtief conclusies kan
trekken. Op die manier lost hij zijn zaken meestal snel en
doeltreffend op. Als gevolg van deze aanpak, kunnen de verhalen
waarschijnlijk nooit heel diep gaan. Het lage aantal pagina's
wordt echter gecompenseerd door een min of meer vast aantal
van negen panels per pagina. Het tekenwerk is hierdoor priegelig,
maar de geschilderde stijl en sfeervolle kleuren kunnen dat
hebben. Drie sterren. tekst
warren ellis tekeningen ben templesmith
serenity
#3 (dark horse)
Het slot van de miniserie is opvallend eenvoudig. Nadat in
de vorige delen praktisch alle interessante punten en personages
uit de televisieserie zijn opgedoken, kan de climax niet aan
de verwachtingen voldoen en is het met een te simpel vuurgevecht
plotseling gedaan. Inhoudelijk is het verhaal dan ook van
schrikbarend laag niveau. Hopelijk is de film beter. De tekeningen
blijven afwisselend treffend en teleurstellend. Het fotorealisme
werkt een enkele keer, terwijl het voor het overige de plank
mist. Daarbij is de scène waarin gewichtloosheid in
beeld moet worden gebracht ontoereikend. Nee, deze miniserie
was helaas zonde van het geld. Maximaal één
ster. tekst
brett matthews tekeningen will conrad
smoke #3
(idw)
Wederom met vertraging ontvangen, wederom de moeite meer dan
waard. De finale van de mini over een corrupt London uit de
nabije toekomst is relatief compact. De verhaalstrengen uit
voorgaande delen komen simpel samen en dat doet enigszins
afbreuk aan de diepgang. Daar staat echter tegenover, dat
het tempo dit wel vereist en dat hierdoor meer spanning bestaat.
Het hoofdpersonage Cain komt zo beter uit de verf, al ontkomt
het script niet helemaal aan de clichés van het genre.
De tekeningen zijn fantastisch. Van het oog voor alle kleine
detail tot de rauwe vormgeving van de omgeving, het semi-realisme
past bij de sfeer van deze serie. Al met al vier sterren. tekst
alex de campi tekeningen igor kordey