omac #1 (dc)
Mike Costner is een vervelende jongeman zonder doel in zijn
leven. Wanneer hij echter in de problemen komt, wordt zijn
leven gered door de transformatie in een OMAC, de laatste
op Aarde. De manifestatie van zijn nieuwe krachten levert
direct de aandacht op van Firestorm. Hoe voorspelbaar het
begin ook is, het werkt wel, waarschijnlijk omdat de rustige
introductie de enige manier is waarop het plotselinge geweld
impact kan hebben. De personages zijn nog wat dun en niet
sympathiek, maar de vertelstijl is prima en het tekenwerk
is op sommige pagina's bijzonder knap, met vloeiende lijnen,
veel details en zachte pastelkleuren. Een aardig begin, goed
voor drie sterren. tekst
bruce jones tekeningen renato guedes
y: the last
man #47 (dc)
Een handvol flashbacks naar het verleden van dokter Mann geeft
dit voor de serie cruciale personage weer wat meer diepgang.
Hoewel het zeer spijtig is dat die flashbacks door de beperkte
ruimte vaak veel clichés bevatten, werkt het op dit
moment, temeer omdat de latere flashbacks meer onthullen over
wat ooit het beginpunt van de serie was. In dat opzicht is
dit dus meer dan zomaar een tussennummer waarin voor de rode
draad verder weinig gebeurt. Het werk van de gasttekenaar
is uitstekend, op hetzelfde niveau als de vaste tekenaar en
dat is een compliment. Van de eenvoudige lijnen tot effectieve
composities en gezichten, alles klopt. Daarom is vier sterren
de juiste score. tekst
brian k vaughan tekeningen goran sudzuka
wet moon:
unseen feet (oni)
De tweede van een reeks graphic novels over alternatieve jongeren
in het dorpje Wet Moon. Alles staat in het teken van gothics
en hun levensstijl en hoe hoofdpersonage Cleo een eigen identiteit
zoekt tussen al haar vrienden. Net als de vorige keer bestaat
het verhaal uit korte doorkijkjes die soms niet eens met elkaar
in verband komen. Soms interessant, soms ontroerend en soms
ook volslagen onduidelijk en vaag, dat is het resultaat van
een beetje zweverige vertelstijl. Het tekenwerk is echter
heerlijk mooi en elegant. De grijstinten geven alles diepte,
terwijl de personages heel menselijk worden neergezet, zij
het dat niet iedereen herkenbaar is. Al met al drie sterren. tekst
& tekeningen ross campbell