criminal
#1 (marvel)
Nieuwe serie onder de imprint van Icon, waarmee duidelijk
is, dat dit geen doorsnee superheldencomic is. Leo Patterson
is de zoon van een beruchte crimineel en ook hij is bekend
met de fijne kneepjes van het vak. Hij wordt benaderd voor
een lucratieve klus, waar hij in eerste instantie nee tegen
zegt. Gezien het verleden van beide makers is het concept
van deze reeks niet verrassend. Ze doen waar ze goed in zijn
en dat is het helder neerzetten van personages aan de rand
van de maatschappij. Hoewel het verteltempo en de dialogen
scherp zijn, kunnen niet alle clichés goed worden ontweken.
Het tekenwerk is rauw, krasserig en erg sfeervol. Genoeg voor
drie sterren. tekst
ed brubaker tekeningen sean phillips
the boys
#3 (dc)
Na een ronduit overdreven bizar begin, waarin de perverse
kant van de superheldenwereld wordt benadrukt, gaat de aandacht
weer uit naar het introduceren van het basisgegeven en het
verzamelen van wat het team hoofdpersonages wordt. Dat vereist
nogal wat expositie, al wordt dat voor een deel gecompenseerd
door de bijtende teksten. Het is wennen aan de personages;
ze zijn vooralsnog niet meer dan archetypen. Toch maakt het
nieuwsgierig naar hoe de serie zich ontwikkelt. De tekeningen
scoren een voldoende. Door de dikke inktlijnen doet het denken
aan hoe het werk van deze tekenaar er vroeger uitzag en dat
is een pluspunt. Drie sterren. tekst
garth ennis tekeningen darick robertson
y: the last
man #50 (dc)
Dit vijftigste nummer staat in het teken van de interessante
ontwikkelingen. Eén van deze ontwikkelingen is bovendien
een verrassing, zeker gezien het concept achter de serie.
Op verschillende lagen in het verhaal worden eindjes aan elkaar
geknoopt, zodat het wereldbeeld breed is en blijft. Als altijd
is het nadeel dat voor Yorick Brown en zijn vrienden soms
te weinig ruimte overblijft en het verteltempo eigenlijk constant
net te laag lijkt. Niettemin geeft dit deel duidelijk het
gevoel dat de plot nu een stap voorwaarts maakt. De tekeningen
zijn van het verwachte niveau, met licht cartooneske gezichten
en heldere composities. Drie sterren is te weinig, vandaar
dat ik uitkom op vier. tekst
brian k vaughan tekeningen pia guerra
fallen angel
#9 (idw)
Sinds een paar delen is de onderliggende sfeer van de serie
veranderd. Het is maar de vraag of dat positief uitpakt of
juist negatieve gevolgen zal hebben. Voorlopig is het echter
dankzij bijpersonages Sachs en Violens dat dit nummer interessant
blijft en dat is uiteraard geen goed teken. De magie van de
Fallen Angel lijkt intussen een beetje weg, de gebeurtenissen
zijn niet in staat tot het vasthouden van de aandacht en het
tekenwerk blijft het zwakste punt. Hoewel de geschilderde
stijl wel al iets minder standaard is geworden, blijven personages
te onherkenbaar en mist het consistentie. Deze serie vereist
een simpele superheldenstijl en die heeft het domweg niet.
Vandaar nu één ster. tekst
peter david tekeningen j k woodward