dark tower:
the gunslinger born #3 (marvel)
De vrienden Roland Deschain, Cuthbert en Alain zijn in Hambry,
waar ze niet veilig zijn voor de gevaarlijke Big Coffin Hunters
en waar Roland kennis heeft gemaakt met Susan Delgado. Eldred
Jonas heeft zo langzaamaan door wie Roland precies is en een
sinister plan wordt gesmeed. Helaas wordt een iets te groot
deel van het verhaal hier via tekstkaders verteld en het kan
best, dat dit een gevolg is van het tekenwerk. Want hoe sfeervol
en prachtig de zwierige stijl ook is, het is niet bij uitstek
geschikt voor actie. En het is juist de actie die vaak in
tekstkaders moet worden samengevat. Jammer, want voor de rest
is dit een aantrekkelijke comic. Al met al twee sterren. tekst
peter david & robin furth tekeningen jae
lee
runaways
#25 (marvel)
De nieuwe schrijver maakt zijn entree met een zeer geforceerde
dialoog die alles samenvat wat de lezer moet weten. Vervolgens
gaan de Runaways op bezoek bij de Kingpin. Daar willen ze
een deal sluiten, maar uiteraard moet daar wat tegenover staan.
Waar de plot nu nog niet echt de aandacht kan grijpen, wordt
de ruimte voor persoonlijke momenten en interactie wel goed
gebruikt en dat levert dan ook de sterkste momenten van het
nummer op. De tekeningen zoeken aansluiting bij de stijl van
de voorganger, wat prima is, al moet het meeste werk van de
inkleuring komen. De gedetailleerde stijl zelf is soms net
te vlak en een beetje rommelig. Voor nu dus twee sterren. tekst
joss whedon tekeningen michael ryan
jack of fables
#9 (dc)
Jacks avontuur in Vegas wordt verweven met het verhaal over
weblogger Aubrey. De scènes met Jack zijn redelijk,
met genoeg humor en ditmaal ook een dosis actie. Toch is de
korte scène over Aubrey een stuk interessanter. Niet
alleen wat betreft de structuur (zijn gedachten hebben de
vorm van een weblog, verteld in wat tekstkaders), ook wat
betreft de inhoud. Het idee over ultiem geluk schreeuwt haast
om Las Vegas als achtergrond! Het tekenwerk is redelijk tot
goed, los van hier en daar een inconsistentie in de gezichten.
Ook de inkleuring doet uitstekend werk, wat merkbaar is halverwege,
wanneer de groene kleuren een welkome verrassing zijn. Ik
geef hiervoor drie sterren. tekst
bill willingham & matthew sturges tekeningen tony
akins
american
virgin #13 (dc)
Adam Chamberlain wordt aangevallen in zijn eigen huis, in
zijn eigen zwembad. Het is een zeer lange openingsscène
die uiteindelijk niet helemaal op zijn plek voelt in het huidige
vervolgverhaal. Hoewel, gezien de warrige structuur van dat
verhaal past het misschien juist wel. Want als Adam later
in het nummer zomaar een vrouw moet helpen bevallen, lijkt
de plot definitief ontspoord. Het tekenwerk kan daar weinig
aan veranderen, al is de open en lichtelijk door manga beïnvloede
stijl zeker wel uitnodigend. Enige minpunt is dat erg vaak
wordt teruggevallen op grote close-ups en dat daardoor niet
veel afwisseling in de pagina's zit. Hoger dan een score van
één ster ga ik niet. tekst
steven t seagle tekeningen becky cloonan
madman atomic
comics #1 (image)
Een nieuwe serie over het klassieke personage Madman, ofwel
Frank Einstein, begint vol vaart. Frank ontdekt dat de stad
die hij al jaren kent nu langzaam aan het vervagen is. Wat
volgt, is een soort deus ex machina, waarbij Frank nog een
keer alle avonturen uit zijn gehele leven de revue ziet passeren,
wat uiteraard altijd handig is voor nieuwe lezers. En dan
de conclusie, dat Franks leven een illusie is geweest, dat
hij een verzinsel is, tja, het voelt geforceerd en te veel
cliché om waar te zijn. Een lastig eerste nummer, dat
misschien te veel dingen tegelijk wil. Aan het tekenwerk ligt
het niet, want dat is effectief in alle eenvoud en mooi ingekleurd.
Ik denk dat twee sterren terecht is. tekst
& tekeningen michael allred
buffy, the
vampire slayer #2 (dark horse)
Na een relatief rustig begin, met de reusachtige Dawn als
heerlijk komische noot, maakt heks Amy haar entree. Ze brengt
Buffy met een betovering in slaap en op dat moment wordt het
hoofdkwartier van de Slayers plots door een leger zombies
aangevallen. Het tempo zorgt voor een prettig leesbaar verhaal,
met zeker in het begin voldoende ruimte voor humor en voor
alle individuele personages. De spanning in de tweede helft
is goed opgebouwd, met de cliffhanger als interessante wending.
De tekeningen kennen ongeveer halverwege een dip, voor het
overige zit de stabiele stijl goed in elkaar en is iedereen
vrijwel altijd herkenbaar. De score van vier sterren is op
zijn plek. tekst
joss whedon tekeningen georges jeanty