the mighty
avengers #19 (marvel)
In wat eerder lijkt op een restant van de miniserie Captain
Marvel dan op een deel van de serie over de Avengers, vecht
een als Captain Marvel vermomde Skrull tegen zijn soortgenoten.
Los van het dunne verhaal en de plichtmatige tekstkaders die
een innerlijkje strijd moeten suggereren, voegt het verder
ook helemaal niets toe. Dit is vulmateriaal dat in willekeurig
welke andere titel had kunnen opduiken. Ook op het gebied
van de tekeningen is het armoede troef, want de krasserige
lijnen en de matige anatomie zijn niets vergeleken met de
dramatisch slechte gelaatsuitdrukkingen. Het is al lang geleden
dat een comic zo slecht was en het is net zo lang geleden
dat nul sterren zo verdiend was. tekst
brian michael bendis tekeningen khoi pham
astonishing
x-men #27 (marvel)
Het mysterieuze verhaal over een 'ghost box' en over 'gemaakte'
mutanten blijft van hoge kwaliteit, al is het wel wennen dat
de voor deze schrijver zo kenmerkende, cynische vertelstijl
wordt toegepast op personages bij wie zo veel snedige opmerkingen
eigenlijk niet goed passen. De plot verloopt fris en uitdagend,
waarbij de personages puur op basis van de dialogen het probleem
benaderen. Dat is een slimme aanpak, al hangt het soms allemaal
wat veel op het mysterie; de kans bestaat dat het snel in
elkaar stort, zodra de geheimen worden onthuld. Het tekenwerk
is wisselend: sommige personages slaan de plank mis, andere
weer niet. Al met al deel ik hiervoor vier sterren uit. tekst
warren ellis tekeningen simone bianchi
air #3 (dc)
Na de relatief lange aanloop van de zoektocht naar het land
Narimar, schiet dit nummer in hoog tempo door de gebeurtenissen
heen. Stewardess Blythe wordt eerst gemarteld, dan weer vrijgelaten
omdat ze toch niet de schurk is waarvoor ze werd aangezien
en vervolgens weer door een rivaliserende groep in een gevangenis
gegooid. In een cel waar heel toevallig een put zit, die naar
een watersluis leidt, zodat Blythe zichzelf kan bevrijden.
Het is te absurd voor woorden en omdat de personages zo inconsistent
zijn, houdt het de aandacht niet vast. Toegegeven, de tekeningen
zijn charmant in hun soms te houterige priegellijnen, maar
dit is onvoldoende. Ik geef niet hoger dan slechts één
ster. tekst
g willow wilson tekeningen m k perker
rasl #3 (cartoon)
Twee nummers lang leek de nieuwe serie tevreden met het bewandelen
van de paden der clichés. Daar komt nu verandering
in en het pakt goed uit: door middel van een knappe flashback
wordt getoond hoe Robert, ofwel Rasl, aan de apparatuur komt
waarmee hij door de dimensies kan reizen. De komst van twee
nieuwe personages in het verleden maakt de cast ronder en
het geeft Rasl zelf ook een betere persoonlijke motivatie
dan waar de vorige keer naar werd gehint. Het is spijtig dat
de serie zo infrequent verschijnt, zeker nu de spanning wordt
opgebouwd. Geen klachten over het tekenwerk, dat stabiel,
helder en sfeervol is, met behoud van de cartooneske roots.
Vier sterren. tekst
& tekeningen jeff smith