Geheel in de traditie van The Ring,
eveneens een Amerikaanse remake van een Japanse horror, heeft
regisseur en schrijver Takashi Shimizu zijn origineel Ju-on
mogen bewerken tot The Grudge. Hollywood weet al meerdere
jaren dat buitenlandse films met ondertitels zelden aanslaan,
maar het is pas sinds kort dat een compleet genre op deze
manier de vertaalslag maakt. En met succes, want na de reeks
op gerechtigheid beluste doch goede geesten is de Japanse
naargeestigheid een verademing.
De centrale locatie van het verhaal
is een zo op het eerste gezicht normale woning in Tokio, waar
niet zo heel lang geleden een gruwelijk bloedbad heeft plaatsgevonden.
Als gevolg van de intense woede waarmee die gruweldaden zijn
gepleegd, rust op dat huis een soort bovennatuurlijke vloek.
Iedereen die ooit het huis bezoekt of bewoont, valt ten prooi
aan de geestverschijningen van de oorspronkelijke slachtoffers.
Zodra de Amerikaanse maatschappelijk werkster Karen Davis
(Sarah Michelle Gellar) daar aanklopt, bezegelt ze dus haar
lot. Dankzij inspecteur Nakagawa (Ryo Ishibashi) ontrafelt
ze langzaam het mysterie van de visioenen en vreemde geluiden
in het huis, maar de vloek is als een natuurkracht: het laat
zich door niemand tegenhouden.
Het scenario is opvallend rechtlijnig.
Weliswaar wordt aan de hand van een ingewikkelde flashbackstructuur
een schijn van diepgang gewekt, uiteindelijk bestaat het verhaal
uit weinig meer dan een aaneenrijging van scènes waarin
telkens andere karakters aan hun einde komen. Daarbij valt
Shimizu terug op de geijkte formule van suggestieve camerabewegingen,
close-ups en huilende violen, die zonder adempauze van het
ene dik aangezette schrikmoment naar het andere gaat. Alles
staat dusdanig in het teken van dit cinematografische equivalent
van hard 'boe' roepen, dat logica en daadwerkelijk aansprekende
acteerprestaties snel het onderspit moeten delven.
Hiermee is het Japanse jasje dus het
enige vernieuwende aspect van The Grudge. Verder blijft het
bij meer van hetzelfde in een genre dat al een paar decennia
teert op bijna onveranderlijke conventies voor beeld en geluid.
Een matig origineel blijft bovendien ook in een remake een
matige film. Voldoende voor een avondje griezelen, is het
echter wel. Shimizu jaagt zijn publiek vaak de stuipen op
het lijf. Een harde 'boe' heeft overduidelijk geen last van
enige taalbarrières.
the grudge
- 96 min (takashi shimizu) cast: sarah michelle
gellar, jason behr, clea duvall, ryo ishibashi, yuya ozeki,
takako fuji, grace zabriskie & bill pullman gezien:
06.01.05 - amsterdam, pathe arena