the marvels
project #1 (marvel)
Een nieuwe miniserie waarin wordt teruggeblikt op de wereld
van eind jaren dertig, een periode waarin een oude garde superhelden
stilletjes plaats heeft gemaakt voor een nieuwe generatie.
Hoewel de aandacht vooral uitgaat naar de Torch en het perspectief
van de Tweede Wereldoorlog, wordt het verhaal verteld door
de ogen van een zekere dokter Halloway, die aan het sterfbed
staat van Matt Hawk, voorheen de westernheld Two-Gun Kid.
Het mag dan geen vernieuwende insteek zijn, het is de uitwerking
die prima uitpakt, met precies de goede balans tussen tekstkaders,
dialogen, actie en informatie. Het realistisch sfeervolle
tekenwerk vult dat aan, vandaar vier sterren. tekst
ed brubaker tekeningen steve epting
ultimate
comics spider-man #1 (marvel)
Na de hype en de miniserie die 'het einde' zou betekenen van
het Ultimate universum is de herstart van deze serie, onder
een ietwat andere titel, toch vooral meer van hetzelfde. Op
wat kleine veranderingen na, onder meer op het relationele
vlak van Spider-Man, zijn cast en omstandigheden nog altijd
zeer herkenbaar en domweg een voortzetting van wat vooraf
is gegaan. Dat is het sterke én het zwakke punt: sterk
omdat met de vorige serie niets mis was, zwak omdat het wel
erg een commerciële herstart wordt. Helaas is het tekenwerk
geen vooruitgang. De dunne stijl is flink beïnvloed door
manga en dat maakt de personages afstandelijker. Toch geef
ik hier drie sterren voor. tekst
brian michael bendis tekeningen david lafuente
blackest
night #2 (dc)
Het duurt even voor dit tweede nummer van de crossover de
vermaledijde structuur van scènes van één
of twee pagina's loslaat en de vertelstijl weer net zo coherent
krijgt als vorige maand. Wanneer dat gebeurt, is dat echter
de moeite meer dan waard, want de spanning van de Black Lanterns
is overal voelbaar en vooral verfrissend anders dan het gros
van de dreigingen waar de betrokken helden ooit mee te maken
hebben gehad. Als deze serie eindigt met de terugkeer van
veel dode personages, dan is dat een punt van kritiek, maar
voor nu levert het knap vermaak op. Dat komt zeker ook door
het grimmige, gedetailleerde en herkenbare tekenwerk. Opnieuw
krijgt dit vier sterren. tekst
geoff johns tekeningen ivan reis
the unwritten
#4 (dc)
De aandacht voor het horrorgenre blijft bredere verbanden
trekken dan wat op basis van de eerste twee delen verwacht
kon worden. Dat is tegelijkertijd boeiend en een beetje teleurstellend,
omdat het uitwaaieren van de thema's betekent dat de focus
iets minder ligt op de persoonlijke dilemma's van de hoofdrolspelers.
Bovendien eist het horrorgenre in dit geval bijna een einde
dat aan de magere, voorspelbare kant is. Aan de andere kant,
dat slot biedt perspectief voor de volgende stappen die Tommy
Taylor moet ondernemen in zijn zoektocht naar de waarheid.
Aan de tekeningen ligt het niet. Die zijn zeer elegant en
komen ook in de donkere scènes tot hun recht. Drie
sterren, dus. tekst
mike carey tekeningen peter gross
wednesday
comics #6 (dc)
In de wekelijkse krantenstrip valt op dat de aflevering van
Batman nauwelijks tekst kent en misschien wel daardoor uitstekend
werkt. Superman bevat nóg minder tekst, al bereikt
het daar niet het beoogde resultaat, want al enkele weken
is dit inhoudelijk redelijk teleurstellend. Ook Green Lantern
vordert niet voldoende met een plichtmatige flashback. Daarentegen
is Deadman meer dan vermakelijk en levert Metamorpho eindelijk
weer een uitstekend hoofdstuk af, inclusief bordspel. Wonder
Woman is zowaar leesbaarder geworden door de verticale lay-out
en op het vlak van de tekeningen rest eigenlijk niets dan
complimenten, behalve dan voor The Demon and Catwoman. Drie
sterren. tekst
neil gaiman & various tekeningen michael
allred & various
dmz #44 (dc)
Het driedelige verhaal over Tony, bewoner van het Empire State
Building in het New York City van de nabije toekomst, wordt
in een razend tempo naar een kookpunt gebracht. Na alle voorbereiding
in de vorige hoofdstukken komt de wending over het uiteindelijke
doel van Tony toch nog onverwacht en het is knap dat het achteraf
bekeken vanaf het begin heel duidelijk naar dit punt heeft
geleid. Hoewel de tekstkaders het ietwat verhullen, is de
afronding van het avontuur aan de dunne kant, met veel decompressie.
De ruimte die dat oplevert, wordt gebruikt door het tekenwerk,
dat dankzij de eenvoudige stijl en de dikke lijnen een depressieve
sfeer neerzet. Al met al zeker vier sterren. tekst
brian wood tekeningen ryan kelly
hellboy:
the wild hunt #5 (dark horse)
Het heeft lang geduurd voor dit volgende deel van de huidige
miniserie in de winkels opdook. Spijtig genoeg draait het
verhaal ditmaal vrijwel uitsluitend om een gevecht tussen
Hellboy en een bewaker van een kasteel, waarna de identiteit
wordt onthuld van de persoon in dat kasteel. Een beetje te
weinig inhoud, wat niet wordt gecompenseerd door het warrige
en matig getekende vulverhaal over iets heel anders. Toch
is de getoonde actie met Hellboy wel overtuigend, inclusief
vleugjes humor en de altijd aanwezige sprookjesachtige sfeer.
De tekeningen vullen dat aan, want de strakke lijnen en kleuren
zijn bij uitstek geschikt voor deze setting en dit personage.
Twee sterren. tekst
mike mignola tekeningen duncan fegredo