Scène voor scène, shot
voor shot is Michael Haneke's Funny Games U.S. een remake
van zijn eigen, Oostenrijkse origineel. Dat betekent, dat
één van de hoofdrolspelers ook hier enkele keren
recht in de camera kijkt en het publiek bijna medeplichtig
wil maken aan het brute geweld dat hij gebruikt. Op die momenten
blijkt, dat het scenario tien jaar na dato nog niets aan actualiteit
heeft ingeboet. Sterker nog, juist de nu Amerikaanse setting
maakt het des te indringender.
Plaats van handeling is een bosrijke
omgeving aan een meer, waar George (Tim Roth) en zijn echtgenote
Ann (Naomi Watts) samen met zoontje Georgie (Devon Gearhart)
een vakantiehuisje betrekken. Twee vreemde jongens, die zich
keurig voorstellen als Paul (Michael Pitt) en Peter (Brady
Corbet) en die het echtpaar eerder had gezien bij de buren
verderop, melden zich al kort na de aankomst. Of ze wat eieren
kunnen lenen? En of ze die golfclub daar even mogen proberen?
Overrompeld door hun combinatie van beleefde manieren en brutale
gedrag, laat Ann het duo binnen. Tegen de tijd dat zij en
George dan ontdekken, dat de jongens in niets anders geïnteresseerd
zijn dan het spelen van allerlei sadistische machtsspelletjes,
zijn ze aan hun lot overgeleverd.
Keer op keer wordt gespeeld met de
conventies van het genre. Het publiek wil de helden het liefst
zien ontsnappen, maar zoals de opkomst van martelporno als
genre onderstreept, wil datzelfde publiek ook niets liever
zien dan bruut geweld. Haneke houdt al het geweld buiten beeld,
wijst het publiek via Paul op die tegenstrijdige houding en
schept vervolgens met tergend trage shots een sfeer die zowel
spannend als beklemmend en ongemakkelijk is. Corbet en vooral
Pitt zijn op dreef als extreem beleefde sadisten, terwijl
Watts opnieuw bewijst dat ze een klasse apart is als het aankomt
op mengen van angst en ingehouden woede, het haar fotogeniek
in de war.
De meerwaarde van Funny Games U.S.
als remake zit, naast de uitstekende cast, toch vooral in
de kleine dingen die op Amerikaans grondgebied ineens een
extra laag of lading krijgen. Als Ann wordt gedwongen tot
bidden, moet ze bijvoorbeeld met een betraand gezicht bekennen
dat ze geen enkel gebed kent. Dat de film uiteindelijk toch
geen verkapte aanklacht wordt tegen het snobisme van de Amerikaanse
bovenklasse, getuigt van Haneke's uitgekiende vakmanschap.
funny
games u.s.
- 111 min (michael haneke) cast: naomi watts,
tim roth, michael pitt, brady corbet & devon gearhart
gezien: 31.05.08 - utrecht, louis hartlooper