Roadmovies zijn niet nieuw. Films
over het verwerken van een groot verlies zijn dat evenmin.
Toch ontstijgt het door Fernando Eimbcke geschreven en geregisseerde
Lake Tahoe de vaak platgetreden paden van zowel dat genre
als die thematiek. Het belangrijkste wapen daarbij is de camera,
die vooral de eerste helft nauwelijks beweegt. De stilstaande
shots volgen niemand, allerlei personages lopen het beeld
in en verdwijnen weer; een metafoor vervlochten met het thema.
Op een verlaten landweggetje in Mexico
botst de zestienjarige Juan (Diego Cataño) met zijn
rode autootje recht tegen een paal langs de kant. Lopend vervolgt
hij dan zijn weg, in de hoop dat hij in het nabijgelegen dorp
hulp kan krijgen bij een garage. Zo ontmoet hij de knorrige
Don Heber (Hector Herrera) en zijn hond, winkelmeisje Lucia
(Daniela Valentine), die een oppas zoekt voor haar kind en
uiteindelijk manusje-van-alles David (Juan Carlos Lara), die
wel weet welk onderdeel Juan nodig heeft, maar hem veel liever
vertelt over zijn grote fascinatie voor kungfu. Terwijl Juan
wacht en wacht, belt hij naar huis. Van zijn jongere broertje
Joaquin (Yemil Sefani) hoort hij dat hun moeder zich nog steeds
in de badkamer opsluit, dus veel haast heeft hij niet.
Het spelen met de camera, of beter
gezegd het gebrek daaraan, wordt mogelijk gemaakt door het
zo lage tempo waarin de gebeurtenissen elkaar opvolgen. Eimbcke
gebruikt niet alleen de ruimte in de scène, hij zoekt
het bewust op en creëert daar waar dat haalbaar is een
bijna integraal verslag van bijvoorbeeld een gesprek of een
ontbijt. Op die manier levert hij rustige doorkijkjes af,
die het leven van alledag vangen en tegelijk de spirituele
reis van Juan in kaart brengen. Achter de pech met de auto
schuilt immers groot leed, een onverwacht verlies dat moet
worden verwerkt, net zoals die auto moet worden gerepareerd.
Dat ligt er dik bovenop, maar is nergens storend.
De titel Lake Tahoe verwijst naar
de bumpersticker op de auto van Juan, de auto van zijn vader,
die een reis naar dat vakantieoord nooit kon betalen. Het
is een detail dat eigenlijk te netjes met symboliek speelt.
Ook de verschillende subplots worden op deze manier afgerond.
Dat het werkt, dat het toch mág, ligt verscholen in
de gekozen vorm. Alleen door het op deze manier vertellen
van het verhaal komt Eimbcke daarmee weg. Talent, puur en
onversneden.
lake tahoe
- 85 min (fernando eimbcke) cast: diego cataño,
daniela valentine, juan carlos lara, hector herrera &
yemil sefani gezien: 23.09.08 - utrecht,
louis hartlooper