Onder leiding van de medebedenkers
Marv Wolfman en George Pérez is de DC titel The New
Teen Titans begin jaren tachtig uitgegroeid tot een onverwacht
succes. De makers, die op het hoogtepunt van de samenwerking
zelfs zonder een aparte redacteur konden, waren dusdanig goed
op elkaar ingespeeld, dat een tweede serie over het team jonge
helden eerder een logische stap was dan een uitgekookt marketingplan.
De eerste verhaallijn van de tweede serie, die ironisch genoeg
meteen de laatste van Pérez werd, vormt bovendien geen
nieuw begin: het is meer een optelsom van de subplots die
in de voorgaande jaren zorgvuldig zijn opgebouwd.
De basis van het vijfdelige 'The Terror
of Trigon' is het conflict tussen Raven en haar duivelse vader
Trigon. Raven is een empaat met genezende gaven en in die
hoedanigheid was ze paradoxaal genoeg altijd zowel het teruggetrokken
buitenbeentje van het team als het personage dat automatisch
de meeste sympathie opwekt. Juist omdat ze zich doorgaans
zo afzijdig houdt, beseffen haar teamgenoten veel te laat
dat ze van binnenuit wordt verteerd door haar duivelse afkomst.
Met hulp van zijn door het kwaad gecorrumpeerde dochter keert
Trigon terug op Aarde en zijn komst is het begin van een apocalyptisch
gevecht met de Titans. Hoewel deze strijd onder meer de reden
is waarvoor het team ooit door Raven bij elkaar is gebracht,
houden Nightwing, Starfire, Wonder Girl en de rest geen stand
tegen een dergelijke overmacht. Alleen dankzij tijdig ingrijpen
van twee onverwachte spelers kan de Aarde van de ondergang
worden gered, maar de prijs die daarvoor wordt betaald, is
hoog.
Voor Wolfman, die de verhalen altijd
samen met Pérez bedacht, zijn karakters belangrijker
dan de actie. Begin jaren tachtig was dat niet zo vanzelfsprekend
als nu, vandaar dat het gedurfd realisme van The New Teen
Titans een veel breder publiek aansprak. Wat dat betreft,
is 'The Terror of Trigon' een nogal ongebruikelijk verhaal,
omdat de schaal van de gebeurtenissen zo groot is, dat de
ontwikkelingen van de karakters ondergeschikt zijn aan het
centrale conflict. Zeker wanneer Raven is verworden tot een
zielloos instrument van haar vader, ligt de nadruk enkel op
het zo overweldigend mogelijk neerzetten van een apocalyptisch
New York. Die aanpak slaagt voor een groot deel. De tempoversnelling
geeft vooral de eerste hoofdstukken een voelbare urgentie
en het telkens escalerende kwaad leidt tot een intelligente
vertelstructuur. Helaas is het einde te gemakkelijk. Ter compensatie
verwerkt Wolfman een poging tot uitdieping van de karakters
in de plot (waarbij de Titans vechten tegen duivelse versies
van zichzelf), maar die beperkte emotionele impact gaat verloren
tussen al het geweld.
Het tekenwerk van Pérez is,
wellicht op het minder gedetailleerd uitgewerkte laatste hoofdstuk
na, ronduit indrukwekkend. Bij een verhaal waarin de actie
centraal staat, zijn herkenbare hoofdpersonages van een groot
belang en die verantwoordelijkheid is voor een tekenaar als
Pérez nooit echt een zware last geweest. Al sinds de
eerste reeks heeft hij van de verschillende Titans immers
echte individuen gemaakt. Dat gaat beduidend verder dan een
ander kostuum of een afwijkende haarkleur; ieder personage
kent een unieke lichaamsbouw, herkenbare gelaatsuitdrukkingen
en andere kleine details die bijdragen aan het onderliggende
realisme. De ontwikkelingen van Raven zijn het treffendst.
Haar geleidelijke metamorfose van een onschuldig meisje naar
duivelse heraut met vier ogen is zo knap gedaan, dat de impliciet
in haar verschijning verborgen emoties een prima compensatie
vormen voor wat het verhaal aan zichtbare diepgang mist. De
enige beperking zit in de toen nog technisch onvolkomen inkleuring.
Strikt genomen, zowel inhoudelijk
als wat de makers betreft, vormen The New Teen Titans #1-5
dus eerder het einde dan het begin van een tijdperk. Dat is
commercieel niet de beste keuze, maar inhoudelijk bewijzen
Wolfman en Pérez dat ze zich dit handjevol personages
volledig eigen hebben gemaakt. Wat ooit is begonnen als een
soort kopie van de X-Men heeft superhelden opgeleverd die
ook twintig jaar later nog tot de verbeelding spreken, voornamelijk
omdat ze allemaal een eigen karakter hadden waaruit op zich
al tientallen verhalen konden voortvloeien. Het zorgvuldig
opgebouwde verhaal van Raven was niet het beste, wel het interessantste.
the new
teen titans #1-5 (vol 2)
- dc comics (full color, 32 pagina's) door:
marv wolfman & george pérez uitgegeven:
augustus 1984 - februari 1985