Wie een nummer van de reeks Wildcats
Version 3.0 doorkijkt, zal zich moeilijk kunnen voorstellen
dat dit ooit is begonnen als traditionele superheldencomic.
Iets meer dan tien jaar geleden was de voorloper van deze
serie weinig meer dan een vehikel voor Jim Lee, die op dat
moment als tekenaar furore maakte en zojuist met enkele collega-tekenaars
uitgeverij Image had opgericht. Het team helden, dat bestond
uit schaamteloze kopieën van de X-Men, kwam ook nauwelijks
verder dan de superheldenclichés over buitenaardse
wezens en op macht beluste schurken. Prachtig tekenwerk, maar
verder niet opzienbarend.
In de loop der jaren is in die situatie
verandering gekomen. Lee, die meer aandacht kreeg voor de
zakelijke kanten van het vak, liet zijn eigen creaties vol
vertrouwen achter in handen van schrijvers die de grenzen
van het genre telkens een stukje konden verleggen. Tegen de
tijd dat het team ooit fleurige superhelden was verworden
tot cynische twijfelaars zonder doel in hun leven, nam de
schrijver Joe Casey het roer over. Op een intelligente en
volwassen manier liet hij zien hoe de verschillende personages
invulling aan hun bestaan gaven, waarbij de rode draad werd
gevormd door het vernieuwende concept van de superheld als
de zakenman. In de na een tweede herstart tot Wildcats Version
3.0 omgedoopte serie is dat zelfs de kern van de zaak geworden.
Jack Marlowe, voorheen beter bekend als de buitenaardse Spartan,
staat aan het hoofd van de Halo Corporation. Hij heeft de
beschikking over een oneindige buitendimensionale energiebron
en daarmee wil hij de wereld veroveren.
De eerste zes nummers laten zien hoe
Marlowe de zaken stevig aanpakt. Hij neemt een accountantsfirma
over, huurt de beste marketingmensen in en brengt een batterij
op de markt die levenslang meegaat. In Marlowe's visie hebben
multinationals namelijk meer macht dan de politiek. Zij bepalen
het straatbeeld en dus de toekomst. De batterijen vormen duidelijk
slechts de eerste stap in een veelomvattend plan, waarin Marlowe
grove middelen niet schuwt. Wanneer praten niet lukt, laat
hij de pistolen van oud-teamgenoot Cole Cash spreken. Daarbij
neemt Casey ruim de tijd, zonder dat hij vervalt in oeverloze
terzijdes of clichés. Zeker, soms wordt te veel ruimte
besteed aan droge discussies in Marlowe's directiekamer, maar
de achterliggende filosofie is zonder uitzondering relevant
en uiteindelijk geeft het een beter beeld van wat Marlowe
precies drijft. Ook de bijpersonages krijgen voldoende aandacht.
Middels soms ogenschijnlijk irrelevante subplots worden boeiende
verbanden gelegd tussen heden, verleden en toekomst. Bij Casey
gebeurt niets zonder reden, dat staat vast.
Aan de tweede reeks werkte Casey samen
met Sean Phillips, een tekenaar met een redelijk Europese
stijl en een losse hand die uitermate geschikt was voor het
realisme van de verhalen. Voor Version 3.0 is de keuze gevallen
op Dustin Nguyen, die met datzelfde realisme als het uitgangspunt
ruimte heeft gevonden voor cartooneske elementen zonder dat
het geforceerd aanvoelt. Grote ogen en karikaturale poses
worden immers voornamelijk gereserveerd voor personages bij
wie dat effect sorteert. De overige hoofdrolspelers zijn voorzien
van een duidelijk uiterlijk dat ondanks een overdreven plooibaarheid
herkenbaar blijft. Vooral Cash, als Grifter visueel altijd
al een indrukwekkende verschijning, wordt scherp neergezet
als de arrogante veteraan die het leven door een cynische
bril bekijkt, maar eigenlijk hebben alle spelers zo hun eigen
ijkpunten. Van de modieuze zelfverzekerdheid van C.C. Rendozzo
tot de vaak ijzingwekkende kalmte van Marlowe, Nguyen brengt
alles vol overtuiging.
Wildcats Version 3.0 #1-6 vormen de
openingszet van een uiterst complex schaakspel. Langzaamaan
sijpelen elementen van vroeger binnen, terwijl de verhalen
toch telkens de verrassendste paden betreden. De kostuums
zijn nu vervangen door stropdassen, het slagveld is verplaatst
naar de directiekamer. In feite is het een superheldenserie
geworden die niet over superhelden gaat en dichter bij een
vergelijking met klassieker Watchmen kan een hedendaagse comic
bijna niet komen. Casey faalde bij Marvel Comics met een vergelijkbare
aanpak als schrijver van Uncanny X-Men, maar gelukkig heeft
WildStorm het volste vertrouwen in hem. Dat is terecht.
wildcats
version 3.0 #1-6
- dc / wildstorm (full color, 32 pagina's) door:
joe casey & dustin nguyen uitgegeven:
oktober 2002 - maart 2003