Vorig jaar baarde Alias opzien. ABC
programmeerde de nieuwe show brutaal tegenover The X-Files
en kwam onverwacht als winnaar uit de strijd. Moe van aliens
en samenzweringen verdiepten veel kijkers zich in de schimmige
wereld van spionage en contraspionage. Met in de hoofdrol
Jennifer Garner als jonge CIA-agente Sydney Bristow bouwde
bedenker J.J. Abrams gedurende het eerste seizoen een lange
spanningsboog op, die ervoor zorgde dat de serie elke week
een slimme mix was van actie, drama en hightech gadgets.
Aan het begin van het tweede seizoen
staat Sydney dan eindelijk oog in oog met haar moeder, voormalig
KGB-agente Irina Derevko (Lena Olin). Het is een punt waarop
de verhaallijn dusdanig verkeerd had kunnen kantelen, dat
het bestaansrecht van de serie als sneeuw voor de zon zou
zijn verdwenen. Met de onthulling dat Sydney's moeder nog
in leven is, wordt namelijk niet alleen dat subplot afgerond,
het valt tevens samen met een andere rode draad: de zoektocht
naar de ongrijpbare, mysterieuze meestercrimineel waar de
door Sydney geïnfiltreerde SD-6 een seizoen lang jacht
op heeft gemaakt.
Wat moet je doen als je op het punt
bent waar je een jaar lang naartoe hebt gewerkt? Het antwoord
wordt gevonden in een verschuiving van accent, vol parallellen
met het eerste seizoen. Moest Sydney toen accepteren dat ze
werkt voor een criminele organisatie die zich voordoet als
onderdeel van de CIA en wist ze niet of ze daar haar afstandelijke
vader Jack (Victor Garber) kon vertrouwen, nu wordt ze heen
en weer geslingerd tussen zowel CIA en SD-6 als haar vader
en haar moeder (die zich inmiddels heeft overgegeven). Dat
laatste levert een prima dynamiek op tussen moeder en dochter,
die in de verte doet denken aan Silence of the Lambs. Van
uitmelken zal geen sprake zijn; de status-quo is in deze serie
immers zelden veilig.
Deze afkeer van het in stand houden
van geijkte patronen maakt het begin van het tweede jaar een
verfrissende ervaring. De enige constanten lijken de gladde
praatjes van SD-6 baas Arvin Sloane (Ron Rifkin), de spanning
tussen Sydney en haar CIA 'handler' Michael Vaughn (Michael
Vartan) en natuurlijk de altijd aanwezige achtervolgingsscènes
waarbij Sydney gekleed in telkens wisselende vermommingen
door lange gangen of duistere steegjes rent. In de eerste
aflevering van het seizoen, waarin de geloofwaardigheid enkele
malen in het gedrang komt om Vaughn te redden van een wisse
dood, wordt gehint naar verdieping van de romantische spanning,
maar het is de vraag of dat verstandig is. Het broeierige
is toch vaak enerverender.
Of geldt ook hier dat Abrams een verrassende
wending kan geven als hij de verhalen daar heeft waar hij
naartoe heeft geschreven? Het melodrama dat in seizoen één
nog wel eens de overhand wilde krijgen, lijkt zo langzaamaan
tot een minimum beperkt, dus er is hoop.
Meer dan voorheen wordt Alias dit
nieuwe televisiejaar bekeken als de show van Garner, wier
populariteit in korte tijd is gegroeid. Het getuigt van een
gezonde zelfverzekerdheid dat de makers haar starpower niet
misbruiken; de serie mag om Sydney draaien, ze is en blijft
slechts een klein onderdeel van het grote web der intriges
en weet lang niet altijd antwoord op alle vragen... zeker
niet nu het 'gezin' is herenigd. En laten we niet vergeten
dat onder het oppervlak het subplot borrelt over de geheimzinnige
Rambaldi artefacten. Ja, Alias zit nog steeds op de goede
weg.
alias
- 'the enemy walks in' (j j abrams & ken olin) cast:
jennifer garner, victor garber, michael vartan, ron rifkin
& lena olin airdate: 29.09.02 - abc