Angel is een televisieserie die in
vier jaar tijd een flinke transformatie heeft ondergaan. Wat
begon als een aaneenschakeling losstaande verhalen over de
vampier met een ziel die het helpen van de hulpelozen als
zijn roeping is gaan zien, is uitgegroeid tot een epische
vertelling met een vrij brede, doorwrochte continuïteit.
Vooral dit vierde seizoen heeft telkens verhaallijn op verhaallijn
gestapeld, waarbij de één het logische vervolg
is geweest op de andere.
Continuïteit geeft een serie
diepgang, maakt het voor trouwe kijker de moeite waard en
schept ruimte voor boeiende verhalen waarin gebeurtenissen
altijd gevolgen hebben. Angel (David Boreanaz) krijgt een
zoon genaamd Connor (Vincent Kartheiser), Connor groeit op
in een heldimensie, verwekt op zijn beurt een kind bij Cordelia
(Charisma Carpenter) en is indirect de aanleiding voor een
heuse Apocalyps. Allemaal binnen twee seizoenen. Daarom is
het zo verrassend dat aan het eind van dit jaar op resolute
wijze de knopen worden doorgehakt. Met een beetje goede wil
kan de laatste aflevering namelijk als pilot worden beschouwd.
Zeker, alles vloeit logisch voort uit het voorgaande, maar
de breuk met het verleden is bijzonder groot.
Meestal is het einde van een seizoen
een ideale gelegenheid voor een daverende ontknoping van alle
lopende subplots. Voor Angel is een andere aanpak gekozen.
Grote schurk Jasmine (Gina Torres) is reeds een aflevering
eerder verslagen, waarna enkel de losse eindjes moeten worden
afgehandeld. Of beter gezegd, het losse eindje met de naam
Connor, een personage dat aan de wieg stond van menig aardige
ontwikkeling maar zelf zelden goed uit de verf is gekomen.
Een confrontatie tussen vader en zoon is onvermijdelijk en
het is spijtig dat deze verhaalstreng ondergesneeuwd raakt;
de rest van de aflevering is immers oneindig veel intrigerender.
Angel en zijn medewerkers van detectivebureau
Angel Investigations krijgen uit onverwachte hoek een aanbod
dat ze niet kunnen weigeren. Hoewel de precieze motivering
enigszins te wensen over laat, zijn de mogelijkheden zo eindeloos,
dat dit bezwaar gemakkelijk terzijde wordt geschoven. Angel
en de zijnen krijgen de beschikking over een bedrijf dat enerzijds
garant staat voor tientallen nieuwe verhaallijnen van een
geheel andere orde dan voorheen en anderzijds volkomen is
toegesneden op de individuele kwaliteiten van Wesley (Alexis
Denisof), Fred (Amy Acker), Gunn (J. August Richards) en Lorne
(Andy Hallett). De vraag die daarbij ongetwijfeld (of hopelijk)
wordt gesteld, is: hoe corrumpeerbaar is Angel Investigations?
Afgezien van het eenvoudige subplot
over Angel en Connor is deze door Tim Minear geschreven en
geregisseerde aflevering een waardig slot van seizoen vier.
Het sluit op bevredigende wijze een hoofdstuk af en biedt
een fris nieuw begin. Hier en daar is zelfs ruimte voor vindingrijkheid.
Zo is het tijdens de openingscredits bijvoorbeeld doodstil.
Iedereen kijkt elkaar zwijgend aan en pas als Minears naam
in beeld is verschijnt, wordt de stilte doorbroken. Iets anders
wat in Angel vaak vakkundig wordt aangepakt, zijn de surrealistische,
metafysische scènes. Deze keer is het de beurt aan
Gunn en een zwarte panter, die elkaar vol interesse aanstaren.
Volgend jaar moet Angel een nieuwe
status-quo vinden. Met deze aflevering als vruchtbare bodem
zal dat lukken. De komst van Spike (James Marsters), die waarschijnlijk
overstapt van de afgeronde serie Buffy, the Vampire Slayer,
zorgt bovendien voor een gezonde dosis olie op het creatieve
vuur.
angel
- 'home' (joss whedon) cast: david boreanaz,
alexis denisof, amy acker, j august richards, charisma carpenter,
vincent kartheiser & andy hallet airdate:
07.05.03 - wb