De afgelopen twee seizoenen heeft
televisiemaker J.J. Abrams meerdere malen de spelregels voor
zijn creatie Alias veranderd. Het ooit bij voormalig concurrent
The X-Files aangehangen idee dat een serie moet drijven op
het zo lang mogelijk rekken van de bestaande mysteries is
aan hem niet besteed. Hierbij is het grootste probleem, dat
zelfs de verrassendste wending na een tijdje lijkt op plichtmatig
formulewerk. De dramatiek van de gebeurtenissen en dientengevolge
de betrokkenheid van de kijker ebben onherroepelijk weg.
Abrams vond eind vorig seizoen de
oplossing in een tijdsprong. CIA-agente Sydney Bristow (Jennifer
Garner) ontwaakt in de straten van Hong Kong en ontdekt dat
ze twee volle jaren mist. Een gedurfde zet, niet alleen omdat
alle spelregels worden veranderd, maar vooral omdat een clichématige
kunstgreep een deel van het publiek kan wegjagen. Van dat
laatste lijkt vooralsnog geen sprake, wat in het bijzonder
de verdienste is van Garner, die op overtuigend subtiele wijze
rolt van verwarring naar opluchting en van verdriet naar woede.
Zeker, de uitzinnige verkleedpartijen zijn ook in de nieuwe
constellatie volop aanwezig, maar het siert de makers dat
ze Garners groeiende starpower nog altijd niet misbruiken.
In de twee verloren jaren is vrij
veel veranderd. Iedereen dacht dat Sydney dood was en met
dat gegeven is flink de bezem door de vaste cast gehaald.
Zo heeft Michael Vaughn (Michael Vartan), de collega aan wie
Sydney vorig jaar eindelijk haar liefde verklaarde, een nieuw
bestaan opgebouwd als leraar Frans, is Marcus Dixon (Carl
Lumbly) gepromoveerd tot hoofd van de divisie en slijt haar
vader Jack (Victor Garber) zijn dagen ergens in een gevangenis.
Oude gezichten maken plaats voor nieuwe, tot nu toe voornamelijk
vanuit de National Security Council, die de teugels van de
CIA strakker aanhaalt.
Toch zijn veel veranderingen slechts
schijn. Binnen twee afleveringen zorgt een handjevol puur
functionele doch geforceerde wendingen ervoor dat Jack en
Michael terugkeren op hun oude, vertrouwde plek bij de CIA.
Gelukkig geldt dit niet voor de onderlinge relaties. De manier
waarop Sydney's liefde voor de intussen getrouwde Michael
is omgeslagen in bijtende verwijten, is slechts het uiterste
topje van de ijsberg. Onveranderd is Sydney's haat voor Arvin
Sloane (Ron Rifkin). Sloane claimt dat hij het licht heeft
gezien, maar Sydney gelooft hem totaal niet. De kraaloogjes
van voormalig leider van SD-6 verraden een doortraptheid die
niet zomaar verdwijnt omdat hij zich naar eigen zeggen wil
inzetten voor wereldvrede.
Met het omver schoppen van alle spelregels
borrelt één vraag omhoog: wat is de afgelopen
twee jaar met Sydney gebeurd? Het antwoord op wat mogelijk
de centrale vraag van het derde seizoen kan worden, wordt
mondjesmaat gegeven, te beginnen bij een door Jack bemachtigde
opname van de moord op een Russische diplomaat. Nu is de serie
zo opgezet, dat geen enkel brokje informatie zomaar voor waar
mag worden aangenomen, maar alles wijst naar een terroristische
groepering genaamd The Covenant. Inderdaad, de Russen zijn
terug als slechteriken. Hopelijk betekent dit de terugkeer
van Sydney's moeder (Lena Olin).
Aan het begin van het derde seizoen
zit het met zowel het drama als de betrokkenheid van de kijker
derhalve wel goed. Alias is een televisieserie die als een
kameleon heen en weer beweegt tussen actie, soap, drama en
puur amusement. Soms gaat het net te veel de ene of de andere
kant op, maar dankzij een sterke cast en een degelijk team
schrijvers blijft het wegdromen in de wereld van Sydney Bristow
een prima tijdverdrijf.
alias
- 'the two' (j j abrams & ken olin) cast:
jennifer garner, victor garber, ron rifkin, carl lumbly &
michael vartan airdate: 28.09.03 - abc