"If you're going to get shot,
do it in a hospital." Halverwege de finale van seizoen
twee van House geeft titelpersonage dokter Gregory House (Hugh
Laurie) deze treffende omschrijving van zijn eigen situatie.
Na twee jaar vol met bizarre voorvallen, vreemde aandoeningen
en een breed spectrum aan patiënten is House zelf aan
de beurt. De echtgenoot van een door House behandelde vrouw
wandelt het ziekenhuis binnen, pakt een pistool uit zijn
binnenzak en schiet de dokter in zijn buik en in zijn nek.
House, M.D., een televisieserie bedacht
door David Shore en met Bryan Singer als uitvoerend producent,
is in feite het medische equivalent van CSI. Iedere nieuwe
aflevering staat redelijk op zichzelf en behandelt een specifiek
geval waarin een team medische specialisten op zoek moet naar
de oorzaak van een uitzonderlijk ziektebeeld. Toch verwordt
het zelden tot de zo hapklare eenheidsworst voor de grote
massa die CSI wel al jarenlang is. Intelligente scenario's
dragen daaraan bij, maar de belangrijkste reden is het karakter
van House, of beter, wat een terecht met een Golden Globe
voor beste acteur in een televisiedrama bekroonde Laurie in
zijn rol stopt. In deze aflevering wordt dat opnieuw duidelijk.
Gregory House is humeurig, cynisch
en bot. Hij loopt met een stok en slikt pijnstillers, maar
dat is niet de reden waarom hij met grote regelmaat al zijn
collega's en vaak ook nog zijn patiënten beledigt. Zijn
houding, zo verre van sociaal dat het voorbij elk archetype
is, lijkt op zijn gezicht geplamuurd. Van de grijze stoppelbaard
tot de vrijetijdskleding, alles wijst erop dat de dokter zijn
hele leven zo is, dat hij niet anders weet, dat dit zijn natuurlijke
staat van doen is. Dus maakt hij ruzie met zijn bazin Lisa
Cuddy (Lisa Edelstein), schoffeert hij het afdelingshoofd
James Wilson (Robert Sean Leonard) en behandelt hij collega's
als een schoolleraar die een onwillige klas kinderen de tafel
van één laat opdreunen. Ondanks dat blijft House
sympathiek, op een vreemde, passief-agressieve manier. Dat
is de truc van de serie.
Wie dacht dat House tot inkeer zou
komen zodra hij wordt geconfronteerd met zijn sterfelijkheid
komt bedrogen uit. "You're pathetic," is het eerste
wat hij mompelt zodra hij weer bijkomt na zijn aanvaring met
de op wraak beluste echtgenoot (Elias Koteas). Zijn collega
Allison Cameron (Jennifer Morrison) houdt de wacht bij hem
en dat vindt de eigenzinnige dokter verspilling van tijd.
Wel vraagt hij meteen naar hoe het is met de patiënt
die hij behandelde voor hij werd neergeschoten, een man met
een tong die maar niet ophoudt met zwellen. Als de door de
bewaking neergeschoten schutter dan ook nog naast hem op de
intensive care belandt, staat hij onmiddellijk op. Dan maar
wat meer morfine in zijn infuus.
Het concept van de serie omvat, net
als het hierboven genoemde CSI, een inherente valkuil van
formulewerk. Niet iedere aflevering kan gaan volgens de geijkte
patronen waarbij een patiënt problemen heeft, de staf
voor een groot raadsel staat en House vervolgens een onconventionele
behandeling oppert. Dat begrijpen de makers zelf ook, want
al in het eerste seizoen is progressie waarneembaar: het wordt
bijna een spel van kat en muis tussen House en zijn collega's
om wie het slimste is. In de finale van seizoen twee gaat
Shore, die de aflevering ook schreef, een stap verder. House,
nog niet hersteld van zijn operatie, heeft last van duizelingen
en hallucinaties. Hoe kan hij diagnoses stellen als hij niet
weet wat echt is en wat niet?
Oorspronkelijk wilde Shore dat House
ook inhoudelijk het medische equivalent van CSI zou zijn.
Dat een aflevering bestond uit de analyse van de gegevens,
waarna een microscopische ziektekiem of een bacterie als 'dader'
zou worden opgespoord. Het overboord zetten van dat idee is
een gouden zet geweest. Nu de karakters en niet de mysterieuze
aandoeningen centraal staan, komen de personages namelijk
tot hun recht. Ze kunnen groeien, bouwen op eerdere beslissingen,
leren van hun fouten. Behalve House. Hij wil niet leren van
zijn fouten. Hij blijft lekker zichzelf. En dat moet hij vooral
doen!
house,
m.d.
- 'no reason' (david shore & bryan singer) cast:
hugh laurie, omar epps, jennifer morrison, jesse spencer,
robert sean leonard & lisa edelstein airdate:
23.05.06 - fox