Drie seizoenen lang leefde alleenstaande
moeder Nancy Botwin (Mary-Louise Parker) in het door de uitvoerend
producent Jenji Kohan bedachte Weeds van het verkopen van
wiet. In zuidelijk California, waar blijkbaar niemand nuchter
door het leven kan gaan, was zij de ongekroonde koningin van
de softdrugs. Tot een bosbrand haar thuisbasis totaal in de
as legde, iets waar zij indirect verantwoordelijk voor was
en waar ze zelfs een handje bij heeft geholpen met het vervolgens
in brand steken van haar eigen huis.
Showtime is de Amerikaanse zender
die graag grenzen verlegt en Weeds past met de liberale visie
op softdrugs natuurlijk helemaal in dat straatje. Toch was
het na drie jaar van verkopen aan een uitgebluste gemeenschap
vol mislukte huwelijken en yuppenstress tijd voor iets anders.
Daarom is seizoen vier deze zomer van start gegaan met de
grootste trendbreuk in de geschiedenis van de serie. Na de
bosbranden, na het in rook zien opgaan van haar luxueuze huis
en haar hennepteelt, hakt Nancy namelijk een knoop door: zij
en haar familie reizen af naar Ren Mar, naar oma Botwin.
Die familie wordt gevormd door de
zonen Silas (Hunter Parrish) en Shane (Alexander Gould), met
hun oom Andy (Justin Kirk) op sleeptouw. Het zijn personages
die ieder voor zich de afgelopen jaren goed zijn uitgediept,
maar de verandering van de toon en de locatie van dit seizoen
laten al meteen een meerwaarde zien van het herenigen van
de Botwins: zelden eerder werd deze familiedynamiek zo scherp
in een breder verband geplaatst. Niet in de laatste plaats
omdat de hereniging iets anders is dan verwacht. Oma ligt
in een coma en ze wordt verzorgd door haar zoon Lenny (Albert
Brooks), vader van Andy en Nancy's overleden man Judah. Lenny
ziet Andy als een nietsnut, hij vindt Shane een stomme cowboynaam
en Nancy noemt hij het liefst 'Not Francie', naar de vrouw
waarmee hij zoon Judah graag had zien trouwen.
Zo wordt de gastrol van Lenny de motor
van ontwikkelingen op het niveau van de karakters. Hij is
degene die, ondanks zijn afkeer van zijn familieleden, de
familie werkelijk een familie laat zijn. En dat is hard nodig,
ook, want het overgrote deel van de vaste en zo kleurrijke
bijpersonages uit de voorgaande seizoenen lijkt definitief
uit het beeld verdwenen. Wel gebleven zijn buurvrouw Celia
Hodes (Elizabeth Perkins), die op aanwijzing van zelfs haar
eigen familie wordt verdacht van het runnen van de hennepkwekerij,
en gangster Guillermo (Guillermo Diaz), die het tijd vindt,
dat Nancy de overstap maakt van verkoop naar transport. Zo
dicht bij de grens met Mexico is dat bovendien een politiek
prikkelend onderwerp waarmee Kohan nog verder breekt met vroeger.
Voor een serie met afleveringen van
een halfuur en seizoenen van ongeveer vijftien episodes kent
Weeds eigenlijk een erg ongebruikelijke vertelstructuur. Verhaallijnen
en subplots lopen altijd door, afgeronde avonturen zijn zeldzaam
en de schrijvers zijn niet bang voor lange scènes die
in andere televisieseries terug zouden zijn gebracht tot één
minuut. Het nadeel is, dat niet elke week even leuk en bevredigend
is. Ook deze première van het vierde seizoen mist net
even dat beetje extra. Het voordeel is echter, dat de personages
nu de ruimte kunnen krijgen en dat de humor subtiel en ingetogen
kan zijn.
"Eén straat verderop en
je zit aan het strand," zegt Silas terwijl hij de nieuwe
buurt in zich opneemt. Het buurjongetje knikt, "In het
water krijg ik altijd een ontzettende huiduitslag." Het
is een dialoog die onderstreept, dat Kohan de roots van de
serie niet vergeet. Een serieus moment moet onderuit worden
gehaald door iets absurds, iets smakeloos of iets volkomen
immoreels. Liefst allemaal tegelijk. De heilige huisjes mogen
dan zijn verplaatst naar Ren Mar, Nancy en haar volgelingen
zullen ertegen blijven trappen.
weeds
- 'mother thinks the birds are after her' (jenji kohan) cast:
mary-louise parker, justin kirk, elizabeth perkins, hunter
parrish, alexander gould, kevin nealon, guillermo diaz &
albert brooks airdate: 16.06.08 - showtime