the punisher
#6 (marvel)
Dankzij een gouden tip ontdekt de bende van ma Gnucci de verblijfplaats
van de Punisher, waarna een kort maar hevig gevecht volgt.
De vele verschillende subplots krijgen iets minder aandacht,
de nadruk ligt minder op absurde humor en vooral de laatste
scènes zijn voor het eerst in de serie verre van luchtig.
Hierdoor blijft de plot echter boeien, met een hoog tempo
en slimme dialogen. De tekeningen zijn wellicht niet bijzonder
dynamisch maar wel heel helder en doeltreffend en de inkleuring
zorgt voor een zeer goede afronding. Het einde waarbij de
Punisher bewustzijn verliest, is verrassend en maakt nieuwsgierig
naar het vervolg, zodat ik niet op drie maar krap op vier
sterren uitkom. tekst
garth ennis tekeningen steve dillon
transmetropolitan
#36 (dc)
In het laatste deel van het huidige verhaal worden de gevolgen
van Spider Jerusalems column over president Callahan duidelijk.
Callahans adviseur Alan Schact pleegt zelfmoord en Spider
wordt daarna door zijn hoofdredacteur ontslagen, waardoor
de weg straks ongetwijfeld wordt vrijgemaakt voor een boeiende
nieuwe richting van de serie. Verder veel keiharde, bizarre
en zeer hilarische humor, enkele memorabele scènes
met slimme dialogen en eindelijk weer eens echt ouderwets
goed en gedetailleerd tekenwerk, waarbij ook hier de bijzonder
sterke inkleuring een belangrijke rol speelt. Dit is onmiskenbaar
een historisch nummer dat daarom dan ook zeer dik vijf sterren
verdient. tekst
warren ellis tekeningen darick robertson
preacher
#65 (dc)
Met nog een epiloog voor de boeg is dit het laatste reguliere
deel van de serie. Het dikke nummer bestaat uit weinig meer
dan een straatgevecht tussen Jesse Custer en Cassidy, terwijl
op de achtergrond Herr Starr klaar staat om toe te slaan.
Bijna alle bijpersonages worden op een eenvoudige manier vermoord
en zelfs Jesse en Cassidy gaan dood, waardoor de plot inhoudelijk
verrassend weinig om het lijf heeft. De dialogen tussen Jesse
en Cassidy zijn echter ijzersterk en de laatste paar pagina's
zijn buitengewoon verrassend. Het tekenwerk is als altijd
solide en consistent en ondanks het tekort aan echte inhoud
krijgt het nummer vanwege de impact vier sterren. tekst
garth ennis tekeningen steve dillon
kin
#5 (image)
Het trio Elspeth Leakey, Mack en de Neanderthaler Bob opent
de aanval op de SIA maar wordt met een kofferbak vol wapens
aangehouden. Hoewel de plot weinig voorstelt, wordt de serie
door de interactie tussen de verschillende hoofdpersonages
wel boeiender. De dialogen zijn nu redelijk tot goed en de
humor zorgt voor de nodige afleiding, terwijl het subplot
over Elspeths vader de vaart erin houdt. Als altijd zijn de
tekeningen bijzonder sterk, met zeer mooie, vrij heldere composities
en realistische gelaatsuitdrukkingen. Het is duidelijk dat
de serie met de rustige opbouw op de goede weg is. Al met
al is het nummer net geen vier sterren waard, wel zeer ruim
drie sterren. tekst
& tekeningen gary frank
spawn
#97 (image)
Na het gevecht tegen Urizen wordt het lichaam van Spawn opgeslokt
door de Greenworld en dan weer tot leven gewekt. Samen met
de engel Angela zoekt Spawn naar antwoord op de vraag wie
met de komst van Urizen de Apocalyps wil vervroegen en ze
brengen onder meer een bezoekje aan Cogliostro. Als onderdeel
van het grotere verhaal een logisch nummer, maar als hoofdstuk
op zich is het toch iets onder de maat, met veel vooruitblikken
en weinig echte inhoud. De tekeningen zijn wederom heerlijk
duister en overtuigend en passen perfect bij de bovennatuurlijke,
macabere sfeer van de serie. Lang niet zo overtuigend sterk
als normaal, toch zeker wel drie sterren waard. tekst
brian holguin & todd mcfarlane tekeningen angel
medina