sentry
#1 (marvel)
Een boeiende nieuwe miniserie over de terugkeer van Sentry,
één van de eerste superhelden. In dit openingsnummer
wordt vooral veel teruggeblikt, met aardige maar niet bijzondere
flashbacks. Sentry voelt dat zijn aartsvijand Void terug is
en gaat op onderzoek uit. De vertelstijl is heel sterk en
sfeervol, met een subtiel langzaam ritme en knap geschreven
dialogen en tekstkaders. Het tekenwerk en de inkleuring zijn
hier en daar te abstract, maar scheppen wel een goede sfeer
en vooral de knipogen naar de tekenstijlen van de jaren zestig,
zeventig en tachtig zijn leuk gedaan. De plot moet nog op
gang komen en vier sterren is te veel, maar dit nummer verdient
dik drie sterren. tekst
paul jenkins tekeningen jae lee
x-men
#104 (marvel)
Wederom een leeg en traag verteld verhaal over de X-Men die
op zoek zijn naar enkele gevangen teamgenoten, die inmiddels
op eigen krachten aan hun ontsnapping werken. De X-Men moeten
het in Hong Kong opnemen tegen Killian en zijn Sea Dogs en
hoewel het gevecht innovatief in elkaar steekt, kan het nergens
boeien. Ook de dialogen zijn stijfjes en zijn weinig pakkend
en de tekstkaders bieden te veel overbodige uitleg. De tekeningen
zijn redelijk goed, maar vaak wat chaotisch, waardoor het
verhaal minder duidelijk overkomt. Tel daar het tekort aan
uitdieping van de karakters bij op en het is duidelijk dat
dit nummer behoorlijk teleurstelt. Ik kom uit op slechts twee
sterren. tekst
chris claremont tekeningen leinil francis
yu
hitman /
lobo: that stupid bastich! (dc)
In deze bizarre special draait alles om een nogal langgerekt
gevecht tussen Tommy Monaghan en de intergalactische premiejager
Lobo. De plot is zeker flinterdun en heeft geen diepgang,
maar dat is duidelijk ook niet de bedoeling. Het gevecht zit
bijzonder origineel in elkaar, bevat enkele dwaze wendingen
en vooral een sterk eind. Ook de bijrol voor Section Eight
is goed uitgewerkt, het verhaal verliest nergens vaart en
het tekenwerk is ideaal voor dit soort komische verhalen.
De lay-outs zijn niet altijd even effectief en zeker niet
vernieuwend, maar absoluut degelijk. McCrea is en blijft de
ideale tekenaar voor Hitman, maar deze special is zeker leuk
genoeg voor drie sterren. tekst
garth ennis tekeningen doug mahnke
jenny sparks
#2 (dc)
De periode vóór het ontstaan van de Authority
wordt uit de doeken gedaan in deze vijfdelige miniserie over
Jenny Sparks. Deze keer gaat de aandacht uit naar Apollo en
Midnighter, die in de problemen belanden als Henry Bendix,
de leider van StormWatch, het duo opspoort en wil uitschakelen.
Natuurlijk grijpt Jenny echter net op tijd in en redt het
tweetal. Wat de plot betreft duidelijk minder omvattend en
minder overtuigend dan het eerste nummer en ook de tekeningen
zijn iets minder, met vooral een tekort aan achtergronden.
Toch zijn de dialogen vrij goed en scherp, zit het verhaal
logisch in elkaar en leest het lekker weg. Vanwege de minpuntjes
kom ik uit op krap drie sterren. tekst
mark millar tekeningen john mccrea
batman:
dark victory #10 (dc)
Batman opent samen met commissaris Gordon de jacht op Mister
Freeze en Two-Face en na het vinden van weer een vermoorde
politieagent draait het uit op een confrontatie in de donkere
riolen van Gotham City. Two-Face wordt daarna verrassend genoeg
opgepakt, terwijl op de achtergrond het subplot over Dick
Grayson zeer boeiend en overtuigend blijft. Eindelijk komt
vaart in de plot, maar helaas is dat te laat. Verder blijft
het mysterie rondom de Hangman vaag en wordt nog altijd te
veel uitgelegd, maar de tekeningen zijn van een hoger niveau
dan gedurende het begin van de miniserie. Dankzij het tekenwerk
en het subplot over Dick geef ik heel krap vier sterren. tekst
jeph loeb tekeningen tim sale
birds of
prey #21 (dc)
Het slot van de crossover 'The Hunt For Oracle' laat zien
hoe een groep schurken Oracle op het spoor is en haar basis
infiltreert. Black Canary, Robin en Nightwing zijn te ver
weg en kunnen haar niet op tijd helpen, waardoor Barbara Gordon
zelf de strijd moet aangaan. Als Black Canary arriveert, is
de basis omsingeld. Om Barbara te redden, doet ze zichzelf
als Oracle voor en geeft ze zich over. In beginsel is het
een vrij simpel verhaal, verteld in een hoop tempo, maar de
subtiele uitdieping van de personages en het ronduit verrassende
einde geven het nummer veel diepgang. Ook het tekenwerk is
sterk, zodat dit opvallende keerpunt in de serie dik vier
sterren krijgt. tekst
chuck dixon tekeningen butch guice
the darkness
#33 (image)
Het tweede en laatste deel van het simpele verhaal over Capris
(voorheen Capri, maar dat terzijde) Estacado eindigt weliswaar
met een aardig mysterie en belooft nog wat voor de toekomst,
maar heeft verder opvallend weinig te bieden. In flashbacks
wordt getoond hoe Capris na de dood van haar vriendin Blair
erachter komt dat de sheriff illegale porno laat maken en
Blair heeft vermoord. Verder vertelt vader Brendan haar over
haar tweelingbroer Jackie. Al met al een zeer oppervlakkig
plot met erg matige dialogen en niet bepaald overtuigend tekenwerk
met simpele houdingen en achtergronden. Een verhaal zonder
Jackie is gewaagd, maar deze poging mist doel, vandaar één
ster. tekst
scott lobdell tekeningen brian ching
savage dragon
#76 (image)
Na de gebeurtenissen van het vorige nummer belandt Dragon
in een compleet veranderde wereld, waar niets meer is zoals
hij het zich kan herinneren. Hij wordt van alle kanten door
bizarre monsters aangevallen en gaat op zoek naar zijn vrouw
Jennifer. Vertelstijl, plot, opbouw en de tegenstanders zijn
bewust 'campy' met veel uitleg en een simpel avontuur dat
zo uit de jaren zestig en zeventig zou kunnen komen, maar
toch heeft het nu wel iets. Het verhaal is toegankelijk en
weinig pretentieus en de tekeningen zijn aardig, met een klassieke
lay-out. De nieuwe richting is even wennen en ik vraag me
af hoe lang Larsen het volhoudt, maar dit nummer is dik drie
sterren waard. tekst
& tekeningen erik larsen
scion
#2 (crossgen)
Na het duel met Bron wordt prins Ethan Heron van vals spel
beschuldigd en de koning van de Raven dynastie eist daarna
eerherstel. Een oorlog dreigt, maar Ethan gaat vrijwillig
als gevangene met Bron mee. In zijn gevangenis wordt hij door
Bron mishandeld tot de mysterieuze Ashleigh hem helpt ontsnappen.
Hoewel de komst van Ashleigh voorspelbaar is en irritant kan
worden, bevat de plot verder uitsluitend originele en onverwachte
wendingen, die aangeven dat bij deze serie een status-quo
niet heilig is. De tekeningen zijn helder, met een redelijk
goede lay-out en met name erg realistische gelaatsuitdrukkingen,
waardoor ik al met al zeer ruim op een score van drie sterren
uitkom. tekst
ron marz tekeningen jim cheung