the avengers
#32 (marvel)
Duidelijk een tussennummer waarin vooral overbodige achtergrondinformatie
en uitleg wordt gegeven. Iron Man doet onderzoek naar de plannen
van de Grim Reaper, het team zet de aanval in maar krijgt
meer dan verwacht als ook Madame Masque, Count Nefaria, Wonder
Man en Atlas opduiken. Afgezien van een kort gevecht weinig
inhoud, met een groot aantal saaie scènes, waarbij
de personages nauwelijks tot hun recht komen. Het tekenwerk
is vrij goed, maar Ryan haalt nergens het niveau van Pérez,
met veel minder sprekende gezichtsuitdrukkingen en veel minder
oog voor detail. Vooral vanwege het belabberde en in vele
opzichten zinloze verhaal geef ik slechts ruim één
ster. tekst
kurt busiek tekeningen george pérez & paul
ryan
thunderbolts
#42 (marvel)
Wederom een verhaal dat zich over meerdere schijven afspeelt,
met min of meer een ontknoping van het subplot over Man-Killer
en Atlas. Wonder Man valt zonder duidelijke reden Atlas aan
en het team kan niet voorkomen dat Wonder Man er met hun teamgenoot
vandoor gaat. Het subplot over Crimson Cowl blijft aardig,
maar wordt nu toch iets te lang uitgerekt en bevat te veel
flashbacks met weinig zinvolle uitleg. De tekeningen zijn
zoals die verwacht mogen worden: helder, dynamisch en met
oog voor emoties, maar de plot is deze keer te oppervlakkig
en bestaat uit niet meer dan een gevecht dat ook nog niet
kan boeien. De tekeningen bezorgen het nummer nipt twee sterren. tekst
fabian nicieza tekeningen mark bagley
x-force
#105 (marvel)
Na de trage opbouw van de vorige nummers biedt het laatste
deel van de verhaallijn een teleurstellende afronding. Onder
leiding van Pete Wisdom moet het team in San Francisco een
reactor uitschakelen om de plannen van Niles Roman tegen te
houden. Dat levert een groot aantal pagina's op met simpele
actie, terwijl pas aan het eind de ogenschijnlijke dood van
Wisdom voor wat uitdieping van de plot zorgt. Lekker dynamisch
en zeer krachtig tekenwerk, dat echter niet altijd even consistent
en duidelijk is. Van de drie 'Counter X' comics is dit de
beste, met name dankzij de sterke tekeningen, maar dit nummer
schiet tekort en verdient daarom niet meer dan twee sterren. tekst
warren ellis & ian edginton tekeningen whilce
portacio
the league
of extraordinary gentlemen #6 (dc)
In dit laatste deel van de miniserie over het London van eind
negentiende eeuw moeten alle vijf de hoofdpersonages voorkomen
dat professor Moriarty de stad bombardeert in zijn strijd
tegen zijn Chinese rivaal. Na een redelijk simpel maar goed
verteld gevecht wordt Moriarty's vlaggenschip vernietigd en
is London gered. De aanzet voor het vervolg wordt al in dit
nummer gegeven en dat is eerlijk gezegd net iets te geforceerd,
maar de dialogen zijn zeer sterk en het tekenwerk is gedetailleerder
en overtuigender dan voorheen. Vooral de klassieke lay-out
geeft het geheel meer sfeer. Omdat dit deel erg afrondend
is en soms nogal voorspelbaar echter geen vier maar drie sterren. tekst
alan moore tekeningen kevin o'neill
planetary
#11 (dc)
Het nummer opent met een korte scène uit 1969, waarin
Elijah Snow en John Stone elkaar tegen het lijf lopen. De
rest van het verhaal speelt zich in het heden af en draait
om een gesprek tussen Snow en Stone, waarbij duidelijk wordt
dat Snow meer over Planetary weet dan hij zelf had gedacht.
Hoewel bijna niets gebeurt, blijft de plot dankzij de intrigerende
hints en aanwijzingen uiterst boeiend en de onthulling dat
Snow weet wie de mysterieuze vierde man is, belooft veel.
Lekker tempo, realistische dialogen en een iets andere tekenstijl
dan gebruikelijk, waardoor het nummer visueel minder overtuigt.
Door de boeiende intrige is drie sterren te weinig, daarom
krap vier sterren. tekst
warren ellis tekeningen john cassaday
the authority
#17 (dc)
Na een bizarre gebeurtenis in Rome duiken over de hele wereld
vreemde natuurverschijnselen op. Het team onderzoekt deze
verschijnselen, terwijl enkele subplots voor uitdieping zorgen.
Redelijk centraal plot, vooralsnog wel vrij onsamenhangend
en nog niet bijzonder spannend. De dialogen zijn goed en de
personages worden slim aangepakt, maar gasttekenaar Weston
kan met zijn te weinig gedetailleerde tekenstijl op deze serie
niet uit de voeten en dat beïnvloedt de kracht van het
verhaal. De gezichtsuitdrukkingen zijn te simpel en brengen
nauwelijks emoties over. Goede lay-out, matige afwerking,
zodat ik geen score van vier maar van ruim drie sterren geef. tekst
mark millar tekeningen chris weston
hitman
#53 (dc)
Met dit nummer wordt het allerlaatste verhaal van de serie
ingezet en aan de opzet van het verhaal is dat meteen al duidelijk
te merken. Tommy Monaghan blikt terug op de afgelopen maanden
en krijgt daarna te maken met Maggie Lorenzo, een vrouw die
hij ooit heeft geholpen en die nu wordt achtervolgd door de
mannen van agent Truman. Een paar opvallend sterke scènes
op de begraafplaats, minder overheersende humor dan gebruikelijk
en duidelijk een nog erg inleidend plot. Het tempo wordt wat
traag gehouden, hetgeen ook zichtbaar is in de tekeningen;
minder plaatjes per pagina, meer close-ups. Al met al een
boeiend maar niet bijzonder nummer, dat drie sterren verdient. tekst
garth ennis tekeningen john mccrea
witchblade:
destiny's child #2 (image)
Het vorige nummer van deze miniserie ging nog over Ian Nottingham,
dit nummer gaat geheel over Sara Pezzini en geeft enkele nieuwe
inzichten in haar mysterieuze verleden. De manier van schrijven
laat veel te wensen over, met soms veel te veel tekst die
niet ter zake doet, maar het verhaal op zich is zeer interessant.
Helaas komt het vreemde einde behoorlijk uit de lucht vallen
en past het niet bij Sara's personage, waardoor het vreemd
aanvoelt. Het tekenwerk is redelijk, meer niet. Bepaalde pagina's
zijn goed, andere pagina's zijn onoverzichtelijk, warrig en
technisch zeer matig. Vanwege de boeiende nieuwe informatie
over Sara krijgt dit nummer twee sterren. tekst
christina z tekeningen david boller
shockrockets
#4 (image)
Alejandro Cruz krijgt zijn familie op visite bij de Shockrockets
en ontdekt tijdens een demonstratie dat de schepen van zijn
collega's akelig nauwkeurig zijn. Is het de piloot die het
schip zo goed maakt, of andersom? Het verhaal wordt deze keer
verteld vanuit het standpunt van één van de
technici en dat levert aardig goede resultaten op, met veel
tekstkaders die opvallend genoeg nergens storend zijn. De
plot zit slim in elkaar, de personages zijn boeiend en het
verhaal heeft meer diepgang dan een simpele, doorsnee avonturencomic.
Ook het tekenwerk is van een hoog niveau, met een heldere,
vloeiende stijl die goed bij de serie past. Opnieuw dik verdiend
vier sterren. tekst
kurt busiek tekeningen stuart immonen
meridian
#2 (crossgen)
Sephie gaat na de dood van haar vader met oom Ilahn mee naar
Cadador, waarna blijkt dat Cadador van de situatie gebruik
maakt en direct de stad Meridian binnenvalt. Intussen ontdekt
Ilahn dat een geheimzinnige oude dame meer weet over de vreemde
tekens die hij en Sephie op hun lichaam hebben. De plot blijft
doorzichtig en redelijk voorspelbaar en ook in dit nummer
gebeurt eigenlijk te weinig. De dialogen zijn redelijk tot
goed, maar het tempo is tot nu toe verkeerd gekozen en enkele
onverwachte wendingen zouden welkom zijn. Het tekenwerk is
nogal wisselvallig en in vele opzichten beperkt tot een paar
poses, zodat al met al twee sterren voor dit nummer wel genoeg
is. tekst
barbara kesel tekeningen joshua middleton