uncanny
x-men #385 (marvel)
In opdracht van de mysterieuze Tullamore Voge neemt de helft
van de X-Men het onder leiding van Gambit op tegen de andere
helft, waarna blijkt dat alles toch onderdeel was van Gambits
plan. Het team verslaat daarna Voge, Goth en hun handlangers
op een zeer simpele wijze. Het gevecht tussen de twee X-Men
teams is erg geforceerd en onzinnig, de personages worden
nergens uitgediept en de anticlimax onderstreept hoe leeg
dit nummer is. De dialogen zijn nog wel goed, maar de plot
is oppervlakkig en raakt kant noch wal. Het tekenwerk is matig
en chaotisch en het helpt niet dat om drie verschillende tekenaars
gaat. Meer dan één ster verdient dit nummer
derhalve ook niet. tekst
chris claremont tekeningen german garcia,
michael ryan & randy green
top 10
#9 (dc)
Detective John Corbeau gaat naar Grand Central en wordt daar
niet voor een politieagent maar voor gladiator aangezien,
terwijl de agenten van Precinct Ten het druk hebben met de
dagelijkse beslommeringen. De voor deze serie zo kenmerkende
chaotische sfeer houdt het verhaal wel erg ontoegankelijk
en bij gebrek aan een centraal plot spring alles nogal van
de hak op de tak. Toch is ook dit nummer zeer boeiend, met
een lekker tempo, wat originele vondsten en een goede uitdieping
van detective Corbeau. De tekeningen zijn weer zeer gedetailleerd
en scheppen een goede sfeer die bij het verhaal past. Vanwege
het tekort aan echte inhoud kom ik net niet op vier, wel op
drie sterren uit. tekst
alan moore tekeningen gene ha
transmetropolitan
#37 (dc)
Terwijl een geheimzinnige moordenaar door de stad loopt, neemt
Spider Jerusalem contact op met de ondergrondse feedsite The
Hole. Na zijn ontslag bij The Word wil hij zijn column gratis
in The Hole laten opnemen. Hoewel de humor minder prominent
aanwezig is en het verhaal inleidend is, belooft het veel
en het subplot over de moordenaar wordt slim aangepakt. Helaas
is de plot niet zo overtuigend als in de recente nummers en
doet het tekenwerk op sommige pagina's gehaast aan, met minder
oog voor details en dynamiek. De serie als geheel blijft zonder
twijfel opvallend sterk, maar dit nummer mist aan inhoud en
uitwerking, vandaar dat het redelijk ruim drie sterren krijgt. tekst
warren ellis tekeningen darick robertson
section
zero #2 (image)
Tina, Sam, Tesla en Thom doen onderzoek naar verdwenen vee
en stuiten op Sargasso, een oud-medewerker van Section Zero.
Samen nemen ze het op tegen een dier dat eigenlijk uitgestorven
zou moeten zijn en Tina wordt door het dier via een portaal
meegesleurd naar de prehistorie. Een avontuurlijk verteld
verhaal vol actie, een goed tempo en aardige dialogen, helaas
met voorlopig weinig diepgang. Desondanks leest het lekker
weg en het heldere, consistente tekenwerk draagt voor een
groot deel bij aan de sfeer van de serie. Het subplot over
de Ghost Soldiers hoort niet echt thuis in die sfeer, maar
dat doet niet af aan het feit dat dit nummer dik drie sterren
verdient. tekst
karl kesel tekeningen tom grummett
powers
#4 (image)
Detective Christian Walker en zijn collega Deena Pilgrim gaan
op zoek naar de betekenis van 'Kaotic Chic,' de woorden die
op de muur bij het lichaam van Retro Girl waren gespoten.
Dit leidt niet tot een doorbraak in het onderzoek, maar Deena
ontdekt wel dat Walker vroeger een superheld was en samen
met Retro Girl een duo vormde. Tempo, timing en de dialogen
zijn gedurende het nummer overtuigend en boeiend, maar vallen
in het niet bij de onverwachte en ijzersterke climax. Ook
de tekeningen blijven hier van een constant hoog niveau, met
perfect gevoel voor sfeer en compositie. Minder humoristisch
dan normaal, maar inhoudelijk beter dan ooit; nipt vijf sterren
waard. tekst
brian michael bendis tekeningen michael
avon oeming
mystic
#3 (crossgen)
Nadat Giselle Villard de krachten van alle zeven Guilds heeft
gekregen, eisen haar zus Genevieve en de leiders van de overige
zes Guilds die krachten terug. Verrassend genoeg stemt Giselle
daarmee in, maar de overdracht mislukt, omdat de geesten van
de Guilds met haar verbonden zijn. Afgezien van de verrassende
wending gebeurt er inhoudelijk weinig en wordt weinig diepgang
gecreëerd. Het tempo ligt te laag en de redelijk goede
dialogen kunnen dat niet verbloemen. Het tekenwerk blijft
uitmuntend, met bijzonder veel details, goede gelaatsuitdrukkingen
en zeer overtuigende inkleuring. Dit wordt overschaduwd door
het tekort aan diepte, vandaar ruim twee sterren. tekst
ron marz tekeningen brandon peterson