ultimate
spider-man #1 (marvel)
Het uitgangspunt mag hier dan verwerpelijk zijn, het levert
een leuk nummer op. Spider-Man wordt gemoderniseerd en als
jongen van vijftien wordt hij tijdens een rondleiding bij
Osborn Industries plots door een spin gebeten die met een
experimentele wonderdrug is geïnjecteerd. De rustige
opbouw pakt goed uit, met veel sterke dialogen en slimme,
goede interactie. Opvallend en enigszins irritant is echter
wel dat Mary Jane al zeer vroeg bij het verhaal wordt betrokken.
Het tekenwerk is simpeler dan gewoonlijk bij Bagley, maar
het past goed bij de minder gecompliceerde sfeer van het verhaal
en ook de inkleuring is goed. Niet schokkend of revolutionair,
wel drie sterren waard. tekst
brian michael bendis & bill jemas tekeningen mark
bagley
marvel boy
#4 (marvel)
De dochter van Midas lokt na een wilde achtervolging Noh-Varr
in de val, maar als Midas zijn tegenstander dan wil vermoorden,
keert plots zijn dochter zich tegen hem. Ze ontsnapt samen
met Noh-Varr en Midas zweert wraak. De goede opbouw en slim
geschreven actie zorgen voor een leesbaar avontuur, maar het
verraad van Midas' dochter is een ernstig vervelende en overbodige
kunstgreep, waardoor de overige twee delen van de miniserie
nu voorspelbaar worden. De tekeningen zijn wederom van een
hoog niveau, met vooral in de eerste helft veel bijzonder
stijlvolle en dynamische composities, maar dat compenseert
het matige einde helaas niet, vandaar ruim twee sterren. tekst
grant morrison tekeningen j g jones
uncanny
x-men #386 (marvel)
In dit losstaande nummer komen enkele X-Men tot rust in New
Orleans. Die rust wordt echter direct verstoord als Lee Forrester
met een schip in een reusachtige storm belandt en het team
haar te hulp schiet en natuurlijk redt. Op zich is de opbouw
van het verhaal redelijk, maar de plot zelf is bijzonder mager
en in het licht van de film The Perfect Storm verre van origineel.
Ook nu is de hoeveelheid overbodige en nodeloos hoogdravende
dialogen een grote bron van ergernis, terwijl de personages
nauwelijks worden uitgediept. Het tekenwerk is apart, met
goede gelaatsuitdrukkingen en een verfrissende stijl. Toch
is het nummer onder de maat en het krijgt krap twee sterren. tekst
chris claremont tekeningen thomas derenick
batgirl
#8 (dc)
Batgirl neemt het op tegen Lady Shiva en wordt na een sterk
geschreven gevecht verslagen maar niet gedood. Kort daarna
blijkt dat Shiva Batgirl wilde uittesten, hetgeen voor een
onverwacht slot en met name een sterke laatste scène
zorgt. De plot is vrij lineair en simpel, maar dankzij het
goede tempo, de heldere dialogen en de knappe vertelstijl
wordt toch veel diepgang gecreëerd. Batgirl krijgt als
personage veel meer inhoud en heeft Batman en Oracle niet
langer als tegenwichten nodig. Het tekenwerk is gestileerder
geworden, met als gevolg nog overtuigender composities en
een erg goede, donkere sfeer. Dit is het beste nummer tot
nu toe, zodat ik uitkom op ruim vier sterren. tekst
kelley puckett tekeningen damion scott
100 bullets
#16 (dc)
De jonge Louis 'Loop' Hughes trekt veel met zijn vader op
en belandt langzaam maar zeker in het criminele circuit. Als
een klusje uit de hand loopt, keert Loop terug naar zijn moeder,
terwijl zijn vader bezoek krijgt van agent Graves. Net als
vorige keer lijkt het op een redelijk simpel nummer, tot op
de laatste pagina's de plot weer op de kop wordt gezet als
blijkt dat agent Graves en de vader van Loop elkaar al veel
langer kennen. Verder zijn de dialogen sterk als vanouds en
wordt zonder veel uitleg trefzeker een goede sfeer opgewekt.
Zoals gebruikelijk zijn de tekeningen stilistisch en vooral
de inkleuring is overtuigend. Dankzij het slimme einde kom
ik uit op vier sterren. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso
martian
manhunter #24 (dc)
Als afsluiter van 'Revelations' vertelt J'onn J'onzz over
hoe hij ooit als lid van de Justice League International doorsloeg
toen bleek dat hij aan chocolade koekjes verslaafd was. Na
twee jaar serieuze verhalen komt dit humoristische en luchtige
verhaal onverwacht, maar het zorgt op het juiste moment echter
wel voor wat afwisseling. De gasttekenaar is uitstekend voor
deze bizarre slapstick, met een strakke, vrij minimalistische
stijl en ook de plot zit vol met subtiele grapjes en leuke
verwijzingen. Inhoud is niet of nauwelijks aanwezig, maar
dat is duidelijk niet de bedoeling geweest. Vier sterren is
vanwege het tekort aan inhoud te veel, maar dit nummer verdient
ruim drie sterren. tekst
john ostrander tekeningen doug mahnke
midnight
nation #1 (image)
Politieagent Grey onderzoekt een paar lugubere moorden en
gaat op zoek naar verdachten. Uiteindelijk treft hij een handjevol
vreemde, spookachtige wezens aan, waarna hij in het ziekenhuis
ontdekt dat hij zich niet langer in de normale realiteit bevindt.
Net als bij Rising Stars heeft Straczynski de neiging zich
te verliezen in overbodige dialogen en teksten, hoewel de
laatste helft van het nummer beter gebalanceerd is. Verder
is de plot erg inleidend en heeft het hoofdpersonage nog weinig
diepte gekregen. De tekeningen zijn heel goed, maar de sombere
inkleuring en de grote lappen tekst doen daar lichtelijk afbreuk
aan. Als eerste nummer is dit prima voor dik drie sterren. tekst
j michael straczynski tekeningen gary frank
sam and
twitch #14 (image)
Sam Burke en Twitch Williams onderzoeken in een losstaand
verhaal een vreemde moord waar blijkbaar geen motief voor
is. Pas in de epiloog blijkt via een slimme flashback dat
de dader was doorgedraaid toen haar vriend een ei op haar
hoofd kapot had geslagen. Het oppervlakkige verhaal wordt
door deze opzet nog boeiend gehouden en de dialogen zijn als
altijd lekker vlot en zeer realistisch. De tekeningen van
gasttekenaar Crain zijn niet bijzonder, maar dankzij onder
meer de inkleuring wordt al sinds het begin van de serie een
aparte, uniforme uitstraling bereikt. Dit is een opvulnummer,
maar vooral dankzij de opzet verdient het geen twee sterren
maar drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen clayton crain
savage dragon
#78 (image)
Dragon krijgt in de nieuwe, vreemde realiteit eerst te maken
met Cyberface en daarna nog met Brain-Child. Ondanks enkele
aardige scènes is het verhaal eentonig en worden Dragons
gevechten tegen de vreemde monsters enigszins saai. Daar komt
nog bij dat de bewust versimpelde vertelstijl nu wel bijzonder
doorslaat, met als onbetwist hoogtepunt liefst vijf pagina's
achter elkaar uitsluitend gedachtewolkjes van Dragon. Een
helder hoofdverhaal lijkt de enige oplossing. Aan het tekenwerk
ligt het in ieder geval niet, want dat is degelijk en dynamisch,
hoewel de inkleuring wat afwisselender mag zijn. Het blijft
een bijzondere serie, maar dit deel komt niet verder dan ruim
één ster. tekst
& tekeningen erik larsen
mystic
#4 (crossgen)
Giselle Villard ontsnapt aan de leiders van de zeven Guilds
en ontmoet de mysterieuze Darrow. Intussen beramen de leiders
van de Guilds een plan waarbij een duivelse versie van Giselle's
zus Genevieve op pad gaat. De dialogen zijn goed en voor het
eerst wordt een bepaalde diepgang bereikt, maar sommige dingen
liggen er te dik op, waaronder de onbetrouwbaarheid van Darrow
en de romantische spanning tussen Giselle en Thierry. Daarbij
gebeurt er door het lage tempo wederom vrij weinig en moet
het ijzersterke en bijzonder gedetailleerde tekenwerk het
verhaal redden. De inkleuring en ontwerp zijn ook dik in orde,
maar al met al kom ik uit op ruim twee sterren. tekst
ron marz tekeningen brandon peterson
liberty
meadows #14 (insight)
Na enkele losstaande gags wordt een nieuwe verhaallijn opgestart,
waarbij het hondje Oscar moet trainen voor de Wiener Dog Race.
Dit levert enkele leuke en vooral originele gags op en geeft
Oscar wat meer persoonlijkheid. Tussendoor zitten ook nog
een paar briljante grappen waarbij de bewoners van Liberty
Meadows het internet op gaan, met alle gevolgen van dien.
Als altijd zijn de gags van twee hele stroken iets beter en
subtieler dan de korte gags, maar het begint nu op te vallen
hoe vaak Cho zichzelf (in de vorm van een aap) daarin verwerkt.
Het tekenwerk is effectief, met wat experimenten, vandaar
vrij krap weer eens een eindscore van vier sterren. tekst
& tekeningen frank cho