uncanny
x-men #387 (marvel)
De X-Men worden in New Orleans door buitenaardse wezens aangevallen,
terwijl professor Xavier van Lilandra hoort hoe alles precies
in elkaar steekt. Als onderdeel van de crossover 'Maximum
Security' zijn vooral de verschillende subplots toch verrassend
interessant, met name de scènes waarin Jean Grey wordt
geconfronteerd met de gruweldaden van de Phoenix. Verder gebeurt
echter verdacht weinig en worden voornamelijk te veel woorden
gebruikt, maar niet op zo'n storende manier als in de laatste
nummers. De tekeningen zijn prima, hoewel het tekort aan de
details tijdens het gevecht opvallend is. Dankzij de goede
en erg slimme aanpak verdient dit nummer krap drie sterren. tekst
chris claremont tekeningen salvador larroca
harley quinn
#1 (dc)
Dankzij Harley Quinn is de Joker op vrije voeten. Samen willen
ze een pretpark op stelten zetten, omdat de eigenaar van het
park zonder enige toestemming zijn achtbaan de Jokester's
Return heeft genoemd. De Joker verraadt Harley echter, waarna
ze zijn plannen dwarsboomt. Opbouw en opzet zijn prima en
de vrij simpele humor past goed bij het personage, maar het
is de vraag hoe lang de serie op die manier interessant kan
blijven. De plot kan niet het hele nummer lang boeien, is
soms te langdradig en het vloeiende tekenwerk, samen met de
sterke inkleuring, is hier en daar iets te druk. Het is maar
afwachten of Harley zonder de Joker ook leuk is. Geen drie,
wel twee sterren. tekst
karl kesel tekeningen terry dodson
savage dragon
#79 (image)
In de nieuwe, voor hem vreemde realiteit neemt Dragon het
op tegen een reusachtige versie van Rita Medermade. Samen
met Star, die in deze rare wereld William Jonson blijkt te
zijn, zorgt Dragon ervoor dat Rita normaal wordt, maar dan
wordt hij meegenomen in een ruimteschip. Verhaaltechnisch
blijft de aanwezigheid van zo veel uitleg in alle dialogen
storend, maar het gesprek tussen Dragon en William biedt wel
nieuwe inzichten in de bizarre realiteit. Toch springt de
plot van de hak op de tak, terwijl de tekeningen daarentegen
wel beduidend sterker zijn dan de laatste tijd, met een heldere
lay-out en goede composities. Al met al kom ik uit op nipt
drie sterren. tekst
& tekeningen erik larsen
stray bullets
#22 (el capitán)
Dit laatste deel van de huidige verhaallijn gaat wederom over
Beth en hoe zij met haar daden het leven van een getrouwde
man genaamd Charlie op zijn kop zet. Wat voor Charlie begint
als een simpel avontuurtje met een mooie meid, loopt uit op
een drama en hij overweegt zelfs zelfmoord. Uiteindelijk loopt
het met een sisser af en vertrekt Beth vrijwillig. Vooral
het einde lijkt een anticlimax, maar dat is het niet. De opbouw,
de redelijk onverwachte twist halverwege en het verrassende
einde zijn bijzonder effectief en de dialogen zijn uitstekend.
Vergeleken met de vorige nummers is het meer van hetzelfde,
maar dankzij het goede tekenwerk krijgt het toch vier sterren. tekst
& tekeningen david lapham
liberty
meadows #15 (insight)
Op basis van de reacties van lezers zijn de leukste gags van
de laatste jaren gekozen en in dit nummer gebundeld. Dat is
tevens het grootste nadeel, want hoewel een deel van de stroken
nog niet eerder in de comic is verschenen, is een groot deel
niet meer dan herhaling. Gelukkig stoort dit niet altijd,
want de grappen zijn per thema ingedeeld, wat goed uitpakt.
Met name het onderdeel waarin een reeks parodieën op
films en allerlei andere cartoons is verzameld, is bijzonder
geestig, met als onbetwist hoogtepunt de parodie op Calvin
& Hobbes. Het aantal nog niet eerder gebundelde grappen
is bovendien van een hoog niveau, net als het tekenwerk, waardoor
ik op drie sterren uitkom. tekst
& tekeningen frank cho
gloomcookie
#6 (slave labor)
Allerlei subplots van de afgelopen nummers komen bij elkaar,
waarna Isabella eenvoudig wordt verslagen. Bovendien kiest
Sebastian niet voor het circus van zijn ouders maar voor de
vriendschap met Lex en Damion, waarna in twee redelijk korte
verhaaltjes de spanning tussen Lex en Vermillion centraal
staat. De afronding van het hoofdverhaal is verre van boeiend,
maar de resterende verhalen compenseren dat, hoewel de humor
ietsje minder aanwezig is dan voorheen. Het tekenwerk is zeer
stilistisch, sfeervol en overtuigend en het is spijtig dat
Naifeh in dit nummer afscheid neemt als vaste tekenaar. Vanwege
het teleurstellende hoofdverhaal geen vier sterren, maar wel
ruim drie. tekst
serena valentino tekeningen ted naifeh
the waiting
place #6 (slave labor)
De jonge Jeffry Dietz voelt zich na de verhuizing nog niet
thuis in het dorpje Northern Plains. In de winkel van zijn
ouders ontmoet hij echter een meisje genaamd Jessica en het
klikt meteen. De nogal rustige opbouw staat in een schril
contrast tot de snelheid waarmee Jeffry en Jessica daarna
voor elkaar vallen, maar toch wordt dit op een oprechte, eerlijke
manier gebracht en met gevoel uitgewerkt. Het in principe
simpele verhaal wordt boeiend gehouden door de vlotte dialogen
en een ingetogen manier van vertellen. De tekeningen zijn
soms wat houterig en simpel, maar ze zijn wel doeltreffend
en zorgen voor een aparte, broeierige sfeer. Zonder meer dik
vier sterren waard. tekst
sean kelley mckeever tekeningen mike norton