the punisher
#10 (marvel)
Frank Castle raakt verwikkeld in een bizar gevecht met de
onverwoestbare vechtmachine the Russian, die hem in een redelijk
bizar gevecht alle hoeken van de kamer laat zien. Intussen
komen de subplots over Elite, Payback en the Holy samen en
bespeelt ma Gnucci de burgemeester. Wederom vordert de plot
nauwelijks en lijkt het gevecht met the Russian grotendeels
overbodig, omdat het in het volgende nummer gewoon weer doorgaat.
Daarbij wordt in de dialogen soms te veel storende uitleg
gegeven en blijft de humor beperkt tot het dwaze gevecht in
het appartement van de Punisher. De tekeningen zijn prima,
maar meer dan ruim twee sterren is dit nummer niet waard. tekst
garth ennis tekeningen steve dillon
birds of
prey #25 (dc)
Terwijl Dinah Lance van een vakantie geniet na het avontuur
in Gorilla City, praten Barbara Gordon en Ted Kord bij. Als
ze zien hoe politie en brandweer een klein jongetje niet uit
een verongelukte trein kunnen halen, komt Ted voor het eerst
in lange tijd weer als de Blue Beetle in actie. Hoewel de
plot redelijk simpel is en het subplot over Dinah weinig voorstelt,
is de interactie tussen Barbara en Ted erg sterk. De dialogen
zijn realistisch en de spanning tussen de personages is knap
uitgewerkt. Het tekenwerk sluit goed aan bij het verhaal,
met een realistische, enigszins ouderwetse maar overtuigende
stijl. Vooral vanwege de bijzonder slimme opzet kom ik uit
op vier sterren. tekst
chuck dixon tekeningen butch guice
hellspawn
#3 (image)
Spawn gaat de confrontatie aan met de Clown, hetgeen vreemd
genoeg uitdraait op een simpel gevecht met een te snel einde,
waarbij de Clown eenvoudig wordt verslagen. Op de achtergrond
wordt het subplot over Gary Danes verteld, een man die tijdens
een talkshow op een zeer listige manier zijn racistische denkbeelden
verkondigt. Dit subplot heeft een vrij broeierige sfeer en
zit vol met messcherpe dialogen en knappe interactie tussen
de personages. Waar het tekenwerk tijdens het gevecht tussen
Spawn en de Clown wellicht te donker is, wordt het subplot
over Danes sterk neergezet, maar voor vier sterren is het
nummer te leeg. Vandaar al met al drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen ashley wood
violent
messiahs #4 (image)
Het gevecht tussen de broers Citizen Pain en de Family Man
wordt onderbroken door tussenkomst van agente Cheri Major
en haar collega's. Beide seriemoordenaars ontkomen dan, waarna
Pain door zijn 'vader' wordt meegenomen naar een mysterieus
trio personen dat hem wil spreken. Na een vrij aardig begin
verdwijnt de spanning en vooral de scènes met veel
dialogen zijn eerder saai dan boeiend. Bovendien gebeurt vanwege
de opzet van het nummer niet veel en is de sfeer niet meer
zo beklemmend als in het eerste deel. Daarbij zijn de tekeningen
onder de maat en niet realistisch genoeg. Daarom is dit voorlopig
mijn laatste nummer, dat nog ruim één ster krijgt. tekst
joshua dysart tekeningen tone rodriguez
powers
#7 (image)
In dit losstaande nummer wordt detective Christian Walker
van hogerhand opgescheept met schrijver Warren Ellis, die
een dagje wil meedraaien zodat hij inspiratie voor één
van zijn projecten kan opdoen. Natuurlijk volgt een lange
tirade van Ellis over de comicwereld, maar zodra Walker door
een crimineel met bovenmenselijke krachten gevangen wordt
genomen, wordt het ernst. Helaas is het einde min of meer
een anticlimax, als blijkt dat twee jongens in een winkel
de comic aan het lezen zijn en weer terugzetten voor ze aan
het slot toekomen. Als altijd is het tekenwerk strak en lekker
stilistisch, maar het nummer is te simpel voor vier sterren,
vandaar dat ik uitkom op drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen michael avon
oeming
scion
#6 (crossgen)
Dankzij Ethans informatie over de invasie die de Raven dynastie
heeft gepland, is de Heron dynastie op de aanval voorbereid.
De strijd tussen de twee legers wordt vervolgens op knappe
wijze uitsluitend via spreads verteld, waarbij de intensiteit
van het gevecht erg goed wordt neergezet. Bron doodt Ethans
broer Artor, maar uiteindelijk slaan de Ravens op de vlucht.
De plot bestaat uit niet veel meer dan het gevecht, maar de
uitwerking is goed, zeker omdat het korte subplot over Ashleigh
onverwacht komt. Het tekenwerk is als vanouds ijzersterk,
waardoor de sfeer van het nummer prima is en ik ondanks het
tekort aan echte inhoud en diepgang nog krap vier sterren
geef. tekst
ron marz tekeningen jim cheung
murder me
dead #2 (el capitán)
De voorpremière van deze miniserie had ik in San Diego
al beleefd en nu is eindelijk het tweede deel verschenen.
Na de moord (of zelfmoord) op zijn vrouw zoekt Steven Russell
contact met oude schoolvriendin Tara Torres. Wat eerts op
een redelijk onschuldige romance lijkt, verandert snel in
iets gecompliceerds als blijkt dat Tara in het krijt staat
bij de drugsdealer Johnny the Pill. Het verhaal is zeer complex,
met herkenbare personages die maar zelden de waarheid spreken.
Juist omdat dit een miniserie is, komt het verhaal wat traag
op gang, maar mede dankzij het altijd strakke en erg overzichtelijke
tekenwerk is ruim drie sterren in dit geval zeker een verdiende
score. tekst
& tekeningen david lapham