ultimate
spider-man #4 (marvel)
Spider-Man wordt van oplichting beschuldigd en dat maakt een
eind aan zijn carrière als worstelaar. Na enkele ietwat
minder boeiende subplots volgt een ijzersterke dialoog tussen
Peter Parker en zijn oom Ben, wat voor een scherp contrast
met het slot van het nummer zorgt. Intussen lijken Otto Octavius
en Norman Osborn het ongeluk bij Osborn Industries te hebben
overleefd. Als altijd dragen de erg sterke dialogen het hier
en daar wat simpele verhaal en vooral de interactie tussen
de personages is erg goed. Het tekenwerk is als altijd prima,
met een zeer effectieve lay-out, maar de inkleuring is net
iets te donker. Vanwege de zo goede sfeer kom ik uit op krap
vier sterren. tekst
brian michael bendis & bill jemas tekeningen mark
bagley
marvel boy
#5 (marvel)
Het slot van de miniserie nadert en Midas opent de jacht op
Noh-Varr en Oubliette. Daarnaast wordt duidelijk wat Midas
met het schip van Noh-Varr van plan is en gedurende het nummer
wordt dit slim in de plot verwerkt. De scènes met Oubliette
zijn prima en geven tevens de personages eindelijk wat meer
diepgang, terwijl de dialogen als altijd vrij scherp en intelligent
zijn. Het verhaal is intussen wel opvallend versimpeld, maar
de spanning en het tempo houden het wel interessant. De tekeningen
zijn goed, helder en overtuigend, zelfs nu de nadruk minder
op razendsnelle actie ligt, maar op bepaalde punten is het
toch wat eentonig. Vier sterren is te veel, vandaar drie sterren. tekst
grant morrison tekeningen j g jones
batgirl
#11 (dc)
David Cain ontsnapt uit het ziekenhuis en schept in een bar
flink op over hoe hij Batman zou hebben vermoord. Natuurlijk
blijkt de werkelijkheid anders en hij gaat op zoek naar zijn
tapes over Batgirl. Hij vindt de tapes en hoewel Batgirl hem
in eerste instantie tegenhoudt, gunt ze hem uiteindelijk toch
dit vreemde aandenken. Zelfs zonder Batgirl als hoofdpersonage
is het verhaal intrigerend en biedt het inzicht in de wereld
waarin deze serie zich afspeelt. Vertelstijl en tempo zijn
wederom goed, maar ditmaal zorgt de gasttekenaar voor enkele
zeer matige pagina's, met houterige poses en een rommelige,
warrige lay-out. Dankzij het vrij originele verhaal nog nipt
drie sterren. tekst
kelley puckett tekeningen damion scott & coy
turnbull
100 bullets
#19 (dc)
In de epiloog van het verhaal over Louis 'loop' Hughes wordt
middels een aantal onverwachte subplots de onderliggende rode
draad van de serie weer onder de aandacht gebracht. Louis
gaat op zoek naar het geld van zijn vader en krijgt te maken
met Lono, een ex-Minuteman die een door agent Graves geplande
aanslag op zijn leven heeft overleefd. Vooral de dialoog tussen
deze twee personages is spannend en erg interessant, hoewel
weinig nieuws wordt onthuld. Het eind komt uit de lucht vallen,
maar de zeer strakke tekeningen en de sfeervolle inkleuring
maken dat meer dan goed. Deze uitstekende afronding van de
verhaallijn verdient daarom ook zonder meer vijf sterren. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso
the authority
#21 (dc)
De makers van de binnenkort te lanceren serie The Monarchy
leggen in dit nummer kort de bodem voor dat nieuwe project.
Christine Trelane en Jackson King, voormalig StormWatch, bezoeken
een groot feest op de Carrier van de Authority, waar allerlei
vreemde dingen gebeuren. Dankzij deze opzet is het verhaal
warrig, spelen de gebruikelijke hoofdpersonages nauwelijks
een rol en is het gehele nummer niet meer dan een onbegrijpelijke
proloog van de nieuwe serie. De dialogen zijn wel overtuigend
en het ritme is prima. Het tekenwerk is daarentegen iets onder
de maat en wellicht niet geschikt voor een verhaal als dit.
Vanwege de onbegrijpelijkheid van de plot slechts twee sterren. tekst
doselle young tekeningen john mccrea
martian
manhunter #27 (dc)
Met hulp van zijn voorouders opent J'onn J'onzz de aanval
op zeven soortgenoten. Dankzij een slim uitgangspunt, een
goed ritme en enkele scherpe dialogen wordt dit gevecht bijzonder
knap neergezet en uitgewerkt. De plot op zich stelt niet veel
voor, maar na de slimme opbouw is dat voor dit afrondende
hoofdstuk ook niet nodig. Knap is ook hoe J'onns tegenstanders
worden uitgediept, waardoor het gevecht hier veel meer impact
krijgt. Het tekenwerk is donker en sfeervol als altijd en
brengt de snelle actie effectief in beeld. Het gemis aan echte
relevantie is het enige minpuntje van dit nummer, waardoor
een score van ruim vier sterren zonder twijfel meer dan verdiend
is. tekst
john ostrander tekeningen tom mandrake
green lantern
#133 (dc)
Na het gevecht met Fatality wordt een sprongetje door de tijd
gemaakt en krijgt Kyle Rayner samen met Alan Scott te maken
met de nieuwe drager van de mysterieuze gele ring. Hoewel
de sprong door de tijd geforceerd aanvoelt, heeft het effect
en zorgt het voor uitdieping van de hoofdpersonages. Op het
eind na bestaat de plot uitsluitend uit de interactie tussen
de verschillende personages en dat heeft de serie na enkele
wat mindere nummers hard nodig. Het werk van de gasttekenaar
is helder en zeer overzichtelijk, maar soms te statisch en
eentonig. Voor de rustige scènes is deze stijl zeker
geschikt. Voor vier sterren is het verhaal te simpel, vandaar
dat ik uitkom op drie sterren. tekst
judd winick tekeningen mark bright
sam and
twitch #17 (image)
De premiejagers Bilal en Jinx Alameda enerzijds en agenten
Twitch Williams en Sam Burke anderzijds kruisen elkaars paden
en dat leidt tot een chaotische climax. Uiteindelijk heeft
Jinx Bilal onder schot, maar ziet de dan toegesnelde politie
haar voor de crimineel aan. Het tempo ligt ontzettend hoog,
waardoor de dialogen tot een minimum worden beperkt. Van diepgang
is weinig sprake, maar de rauwe sfeer maakt dat deels goed.
Zoals vaker het geval is bij Bendis werkt het nummer waarschijnlijk
veel beter als hoofdstuk in een groter verhaal dan als nummer
op zich en zelfs het donkere, zeer pittige tekenwerk kan niet
voorkomen dat ik hierdoor niet op drie maar op ruim twee sterren
uitkom. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
the darkness
#36 (image)
Ripclaw vergezelt Jackie Estacado op een spirituele reis,
waardoor Jackie zijn krachten beter moet leren kennen. Dit
leidt tot een paar weinig verrassende onthullingen over zijn
verleden en dan met name over het verleden van zijn vader
Danny Estacado. Wederom is het subplot over de Legion of the
Cherub Hostile aardig, maar kan het hoofdverhaal niet overtuigen
en worden te veel voor de hand liggende punten uitgebreid
uitgelegd. De tekeningen zijn beter dan voorheen, met veel
meer details en beduidend betere composities. De gelaatsuitdrukkingen
blijven matig, maar mede dankzij de inkleuring ziet het nummer
er beter uit. Desondanks verdient het niet meer dan ruim één
ster. tekst
scott lobdell tekeningen clayton crain
mystic
#7 (crossgen)
Giselle Villard en haar zus Genevieve doen het na het gevecht
met de leiders van de Guilds rustig aan. Giselle gaat in op
een aanbod van Darrow, die op zijn beurt net bezoek heeft
gehad van enkele mysterieuze personen. Hoewel het rustiger
tempo hard nodig was, wordt het niet ten volle benut. Daarvoor
is het subplot over Darrow te doorzichtig en wordt bovendien
te vaag gedaan over allerlei achterliggende motieven. Het
tempo en de dialogen zijn meer dan voldoende, maar helaas
is het werk van de gasttekenaar bij lange na niet geschikt
voor deze serie. De tekeningen zijn simpel, hebben geen diepte
en zijn chaotisch, waardoor ik niet op twee sterren maar op
één ster uitkom. tekst
ron marz tekeningen steve mcniven