the avengers
#37 (marvel)
De Avengers wordt op twee fronten het vuur aan de schenen
gelegd. In Slorenia neemt een deel van het team het op tegen
de Bloodwraith, terwijl in New York het hoofdkwartier door
Pagan en Lord Templar wordt aangevallen. Hoewel beide aanvallen
een beetje te simpel worden afgeslagen, zorgen de twee gevechten
wel voor een leuk contrast, waardoor het verhaal plezierig
leest. De dialogen zijn hier en daar iets te verklarend en
het subplot over de Triune Understanding wordt langzaamaan
saai, maar dat doet gelukkig weinig afbreuk aan het nummer.
Het tekenwerk is prima, met eigenlijk alleen soms een te rommelige
lay-out, waardoor ik vrij krap uitkom op drie sterren. tekst
kurt busiek tekeningen steve epting
x-men
#109 (marvel)
Het laatste nummer van Claremont bestaat uit niet veel meer
dan een saaie aaneenschakeling van korte scènes waarin
de verschillende X-Men rond de feestdagen worden gevolgd.
Tussen de verstikkende tekstkaders zitten wel enkele belangrijke
gebeurtenissen rondom Psylocke en Archangel enerzijds en Rogue
en Gambit anderzijds, maar het komt allemaal nogal uit de
lucht vallen. Wel is de sfeer goed en wordt de aanzet gegeven
voor een nieuwe verhaallijn over de dagboeken van Destiny.
Het tekenwerk is van een redelijk niveau, hoewel de stijl
nog niet stabiel is. De extra reprints van oude nummers zijn
overbodig en maken het nummer alleen maar duur. Al met al
twee sterren. tekst
chris claremont tekeningen thomas derenick
jenny sparks
#5 (dc)
Via een originele manier van vertellen wordt het verhaal over
Jenny Sparks afgerond. Deze keer krijgt haar ontmoeting met
de Engineer in het jaar 1919 de aandacht, zonder dat hierbij
veel nieuws over Jenny wordt onthuld. Met name de eerste helft
van het nummer is oppervlakkig en pas tegen het eind zorgt
de interactie tussen Jenny en de Engineer voor wat goede momenten.
De dialogen zijn redelijk tot goed, het tempo is eveneens
goed, maar de hele miniserie is achteraf gezien weinig relevant
en kan als geheel niet boeien. Ook het tekenwerk kan niet
overtuigen, is simpel en past niet bij de sfeer van het verhaal.
Vooral vanwege het gemis aan relevantie geef ik slechts één
ster. tekst
mark millar tekeningen john mccrea
danger girl
#7 (dc)
Na lang wachten, is eindelijk het dubbeldikke en dure laatste
nummer van de reguliere serie verschenen. De plot is flinterdun
en alles loopt uit op een groot gevecht waarbij het mystieke
harnas een oude oorlogsmisdadiger overneemt en op hol slaat.
Natuurlijk is het einde erg voorspelbaar, winnen Abbey Chase
en de Danger Girls alsnog en stellen de dialogen niet veel
voor; toch wordt een perfecte sfeer gecreëerd, waarbij
de comic leest als een actiefilm. De tekeningen zijn goed,
met als enige kanttekening dat de laatste helft minder gedetailleerd
is. Ondanks de vele minpunten, waaronder de belachelijk hoge
coverprijs van liefst zes dollar, verdient dit nummer ruim
twee sterren. tekst
andy hartnell & j scott campbell tekeningen j
scott campbell
the authority
#22 (dc)
De leden van the Authority worden aangevallen door de mysterieuze
en onverwoestbare Seth. Hij is ingehuurd door een groep mensen
die het huidige team door hun eigen Authority wil vervangen
en Seth vermoordt één voor één
zijn tegenstanders, waarna inderdaad een compleet nieuw team
aantreedt. Het gemak waarmee de hoofdpersonen worden verslagen,
veroorzaakt twijfel: is dit echt of is hier meer aan de hand?
Afgezien daarvan leest het nummer wel lekker, met snelle dialogen,
humor en pittige actie. Daarbij komt nog het tekenwerk, dat
deze keer van een zeer hoog niveau is en perfect een rauwe
sfeer neerzet. Na enkele mindere delen is het weer tijd voor
vier sterren. tekst
mark millar tekeningen frank quitely
hitman
#58 (dc)
Natt the Hat en Kathryn McAllister redden Tommy Monaghan uit
de handen van Connolly, waarna ze zich opmaken voor de ultieme
confrontatie met agent Truman en Marc Navarone. Het eind van
de serie nadert en dat is in negatieve zin te merken aan het
verhaal, dat nu te langzaam wordt verteld. Hierdoor gebeurt
nog altijd vrij weinig en wordt de interactie tussen Tommy
en Natt zo langzamerhand voorspelbaar. De vertelstijl is overigens
wel goed en Navarone wordt op een slimme manier als onoverwinnelijke
tegenstander neergezet. Helaas is het tekenwerk hier en daar
wat leeg en aan de simpele kant en dat doet afbreuk aan de
sfeer. Om die reden geef ik twee sterren. tekst
garth ennis tekeningen john mccrea
wonder woman
#165 (dc)
De lichamen van Poison Ivy, de Joker en Scarecrow zijn door
drie duistere goden overgenomen, waarna ze Gotham City willen
laten samensmelten met de stad Areopagus. Wonder Woman en
Batman krijgen hulp van Nightwing en Troia maar ontdekken
het plan van hun tegenstanders te laat. Gegeven het interessante
uitgangspunt is het jammer dat de uitwerking om te veel uitleg
en dus om te langdradige dialogen vraagt. Dit haalt het tempo
uit het verhaal en neemt de spanning voor een groot deel weg.
De tekeningen op zich zijn zeer goed, maar de eentonige en
verre van levendige inkleuring verpest veel. Ondanks het interessante
verhaal kom ik uit op slechts twee sterren. tekst
phil jimenez & j m dematteis tekeningen phil
jimenez
hellspawn
#4 (image)
Via een groot aantal schijven, die lang niet allemaal met
elkaar te maken hebben, rekent Spawn af met de racistische
Gary Danes. De manier waarop dit gebeurt, is zeer inventief
en wordt meesterlijk verteld en de slotscène zorgt
voor een grappig contrast, maar het gebeurt te makkelijk.
Bovendien is er niet echt sprake van één coherent
plot en het verband met de vorige delen is ver te zoeken.
Wel zijn de dialogen bijzonder realistisch en wordt op een
geweldige manier de spot gedreven met chatrooms op internet.
Het geheel doet fragmentarisch aan en dat komt het nummer
niet ten goede, zelfs al is het schetserige tekenwerk sfeervol.
Kortom, geen vier maar drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen ashley wood
powers
#8 (image)
Een nieuwe verhaallijn begint met de mysterieuze dood van
een jongen die als onderdeel van een role playing game als
superheld was verkleed. Kort daarna duiken nog meer slachtoffers
op en detective Christian Walker ondervraagt de vriendin van
het eerste slachtoffer. Hoewel de plot nog in de inleidende
fase zit, wordt de spanning slim opgebouwd en is het uitgangspunt
erg origineel. Als altijd zijn het ritme, de dialogen en de
vertelstijl buitengewoon goed, maar de tekeningen zijn hier
en daar een beetje simpeler dan normaal. Halverwege het nummer
wordt de lay-out ook ietsje rommelig en chaotisch. Ondanks
deze kanttekeningen is een score van ruim vier sterren meer
dan verdiend. tekst
brian michael bendis tekeningen michael
avon oeming
tomb raider
#10 (image)
Lara Croft en Chase Carver zijn op zoek naar Samuel Quill,
de man die vroeger lid was van de Midnight Squires. Ze vinden
hem, maar dan blijkt dat hij net zulke verkeerde plannen voor
het Oog van Shaherettin heeft als de Squires, loopt het uit
op een confrontatie. Uiteindelijk worden de Squires verslagen
en gaat Quill er met het Oog vandoor. Na een vrij aardige
opbouw draait het verhaal hierdoor uit op een anticlimax en
dat had voorkomen kunnen worden als de plot iets beter was
uitgewerkt. De dialogen lopen iets minder vlot en de humor
is niet zo prominent aanwezig, maar het tekenwerk en de inkleuring
zijn beter dan ooit. Alles bij elkaar is een score van twee
sterren daarom genoeg. tekst
dan jurgens tekeningen andy park
spawn
#101 (image)
Spawn bezoekt oma Blake en onder het genot van een kop koffie
bespreken ze de recente gebeurtenissen. Dit levert een bijzonder
boeiende wisselwerking tussen beide personages op en hoewel
bepaalde dialogen eigenlijk niet meer zijn dan een samenvatting
van de afgelopen nummers, leest het wel lekker weg. De plot
vordert niet, maar de monoloog van Cogliostro geeft ongeveer
aan in welke richting de serie zal gaan en dat lijkt zeker
interessant. Het tekenwerk valt op enkele puntjes na enorm
mee. Medina is geen Capullo en dat is te merken, maar dankzij
het werk van inkleurders blijft de sfeer van de serie behouden.
Twee sterren is hierdoor te weinig, vandaar krap drie sterren. tekst
todd mcfarlane tekeningen angel medina