sentry /
the void #1 (marvel)
Het verhaal uit de miniserie wordt met een anticlimax afgerond.
Alle helden maken zich op voor een confrontatie met Void,
tot blijkt dat Sentry en Void dezelfde persoon zijn. Dit was
de reden dat Doctor Strange en Reed Richards er jaren geleden
voor hebben gezorgd, dat niemand zich Sentry herinnert en
het is nu de reden dat iedereen hem weer moet vergeten. Hoewel
de stijl van vertellen en de sfeer als altijd van hoog niveau
zijn, valt de ontknoping tegen en heeft de serie door de manier
waarop de plot wordt afgerond totaal geen impact. Het tekenwerk
is gelukkig wel prima en zeer sfeervol, maar dat kan niet
voorkomen dat dit nummer geen vier maar drie sterren krijgt. tekst
paul jenkins tekeningen jae lee
marvel boy
#6 (marvel)
Noh-Varr en Oubliette binden de strijd aan met Midas en het
duo verslaat hem uiteindelijk erg gemakkelijk. Verrassend
genoeg wordt het tweetal daarna door agenten van SHIELD gevangengenomen
en hoewel Oubliette ontsnapt, wordt Noh-Varr meteen afgevoerd
naar een zwaarbewaakte gevangenis. Hierdoor is het eind van
deze miniserie nogal simpel en te open en wordt te nadrukkelijk
naar het vervolg toegewerkt. Teksten en ritme zijn goed, het
verhaal leest lekker weg, maar het boeit niet en relevant
is de plot zeker niet meer. De tekeningen lijken een beetje
rommelig, met een chaotische lay-out en minder overtuigende
composities. Al met al is ruim twee sterren de verdiende score. tekst
grant morrison tekeningen j g jones
the avengers
#38 (marvel)
De Avengers stellen zich pro-actief op en pakken nu overal
ter wereld superschurken aan. Intussen barst in een klein
Grieks dorpje plots de hel los als alle inwoners in groene
reuzen veranderen. Sommige subplots zijn nog altijd ietwat
irritant, maar de nieuwe houding van het team zorgt voor een
frisse wind door de serie. Ook de terugkeer van wat oude bekende
leden leidt tot slimme interactie, waardoor het gemis aan
een echt hoofdverhaal voor een groot deel wordt goedgemaakt.
Het werk van de nieuwe vaste tekenaar Davis is overtuigend,
helder en overzichtelijk maar het kan nog beter. Alles bij
elkaar is dit een goed begin van de nieuwe richting en geef
ik vier sterren. tekst
kurt busiek tekeningen alan davis
x-men
#110 (marvel)
Zonder nadere uitleg is Kitty Pryde terug van weggeweest en
in een lange brief aan professor Xavier vertelt ze over haar
reis naar Moscow. Aldaar strooit ze de as van de onlangs overleden
Colossus uit en besluit ze dat ze een tijdje geen lid van
de X-Men meer wil zijn. Kort daarna valt Magneto de Neo aan
en wil hij dat Domina zijn zijde kiest. Puur op zich is de
vertelling over Kitty's reis gedegen en met veel sfeer verteld,
alleen het is jammer dat het uit het niets komt. De epiloog
over Magneto voelt geforceerd en overbodig aan en hoewel het
tekenwerk redelijk sterk is, doet de fletse inkleuring daaraan
afbreuk. Ondanks de minpuntjes is twee sterren te weinig:
drie sterren. tekst
scott lobdell tekeningen leinil francis yu
wonder woman
#166 (dc)
De drie kinderen van Ares zijn in de huid van Scarecrow, de
Joker en Poison Ivy gekropen en willen Ares naar Gotham halen.
Samen met een groot aantal gaststerren moet Wonder Woman hen
tegenhouden, hetgeen natuurlijk niet op tijd lukt. Het interessante
concept wordt geheel ondergesneeuwd door overbodige uitleg
en zinloze gevechten, waardoor de plot zeer saai wordt. Toegegeven,
de terugkeer van Ares kan in het laatste hoofdstuk van het
verhaal nog voor verrassingen zorgen, maar de opbouw schiet
tekort. De tekeningen zijn nog niet van het oude niveau, door
de rommelige lay-out en het gebruik van te donkere kleuren.
Vandaar niet meer dan één ster. tekst
phil jimenez & j m dematteis tekeningen phil
jimenez
powers
#9 (image)
Christian Walker en zijn collega Deena Pilgrim doen onderzoek
naar een serie moorden op jongeren die betrokken zijn geweest
bij een role playing game. De belangrijkste verdachte is de
zeer gevaarlijke crimineel Pulp, maar de enige die weet waar
hij kan zijn, is Johnny Royale (die een rechtszaak tegen Walkers
afdeling heeft lopen). Na een sterk begin vordert de nieuwe
verhaallijn vrij langzaam en dat draagt verrassend genoeg
bij aan de duistere sfeer. Als altijd zijn de dialogen fantastisch
en sluit het strakke, heldere tekenwerk perfect op de tekst
aan. De korte reclame voor een productiestudio halverwege
is echter volkomen onzinnig, zodat ik geen vijf maar uiteindelijk
vier sterren geef. tekst
brian michael bendis tekeningen michael
avon oeming
the darkness
#37 (image)
Samen met Robert Bearclaw rondt Jackie Estacado zijn spirituele
reis af in het ziekenhuis waar hij is geboren en waar zijn
moeder is gestorven. Direct daarna moet hij het opnemen tegen
het reusachtige leger van de Cherub Hostile, met het voortbestaan
van de wereld als inzet. Dankzij een overvloed aan uitleg
en een verkeerd tempo vordert de plot nauwelijks en is van
spanning bijna geen sprake. Ook de dialogen vallen tegen en
zijn vaak niet meer dan een herhaling van zetten. Daarbij
komt dat met een dozijn tekenaars, inkters en inkleurders
het nummer een amateuristisch rommeltje is met soms heel matig,
houterig tekenwerk. Het gaat slecht met de serie en dit nummer
krijgt nul sterren. tekst
scott lobdell tekeningen mark pajarillo &
various
savage dragon
#82 (image)
In Australië krijgt Dragon te maken met grote insecten
en mensen die ver weg van Amerika een nieuw bestaan hebben
opgebouwd. Dragon vindt werk en wil met het verdiende geld
terug naar Amerika, maar zijn plannen gaan de mist in als
hij het aan de stok krijgt met de autoriteiten. Waar het concept
en de uitwerking leuk zijn, is dit nummer toch meer van hetzelfde:
Dragon vecht tegen monsters, verliest en valt in handen van
zijn volgende tegenstanders. De rode draad is er nog wel,
maar die moet vaker en veel uitvoeriger worden gebruikt. Het
tekenwerk is daarentegen weer sterk en vol overtuiging, met
een klassieke lay-out en dynamiek. Toch is ruim twee sterren
voldoende. tekst
& tekeningen erik larsen
strangers
in paradise #38 (abstract)
Na het ingrijpende avontuur met Darcy keren Francine, Katchoo
en David terug naar de moeder van Francine, waar Katchoo kennismaakt
met Brad Silver, Francine's verloofde. Dit leidt tot een scherpe
dialoog tussen Katchoo en Brad en vervolgens tot een overtuigende
scène met Katchoo en David. De nadruk ligt op de interactie
tussen de hoofdpersonages en dat pakt goed uit, hoewel het
tempo een beetje aan de lage kant is. Natuurlijk is de sfeer
prima, zijn de dialogen knap en realistisch en het tekenwerk
is van goede kwaliteit, met deze keer erg veel aandacht voor
details en gelaatsuitdrukkingen. Voor vijf sterren gebeurt
te weinig, vandaar dat ik heel dik op vier sterren uitkom. tekst
& tekeningen terry moore