ultimate
x-men #3 (marvel)
Het team komt voor het eerst echt in actie als de dochter
van de president door leden van de Brotherhood of Mutants
wordt ontvoerd. Afgezien van een redelijk rustige opening,
bestaat het nummer hierdoor uit weinig meer dan een groot
gevecht, dat overigens wel slim in elkaar zit en met veel
vaart wordt verteld. Helaas is de plot wat simpel, maar de
sfeer die door de dialogen en het robuuste tekenwerk wordt
neergezet, maakt dat goed. De tekeningen zijn tijdens het
grote gevecht iets minder overtuigend, met op bepaalde pagina's
een tekort aan details. Toch past het prima bij het frisse
imago van de serie en dit nummer krijgt wederom vrij krap
een score van vier sterren. tekst
mark millar tekeningen adam kubert
thunderbolts
#49 (marvel)
Scourge is door de Thunderbolts opgepakt. Al snel blijkt dat
de identiteit van deze schurk niet Captain America is, maar
Nomad. Vervolgens legt Nomad tot in de irritantste details
uit dat hij deel uitmaakt van een samenzwering op het hoogste
niveau van de Amerikaanse overheid, met Henry Peter Gyrich
als het meesterbrein. Ondanks het grote aantal onthullingen
blijven veel vragen open en de samenzwering is erg ver gezocht.
Vanwege de opzet zijn de dialogen veel te verklarend en het
tekenwerk van de toekomstige vaste tekenaar valt toch tegen.
Technisch klopt het redelijk, maar de lay-outs zijn simpel
en de afwerking schiet soms ernstig tekort. Vandaar dat ik
slechts één ster geef. tekst
fabian nicieza tekeningen patrick zircher
uncanny
x-men #391 (marvel)
Scott Summers is weer terug van weggeweest en vóór
hij terugkeert naar de X-Men, gaat hij een dagje op stap met
zijn vader Christopher. Dit levert een boeiende interactie
tussen beide personages op, met goede dialogen en een prima
toon. Scott en Christopher uiten hun frustraties en uiteindelijk
begraven ze de strijdbijl. Gezien het verleden, is de afronding
van het verhaal net iets te gemakkelijk en te snel, maar dat
doet niet af aan het feit dat het nummer lekker leest en slim
in elkaar zit. Hoewel de inkleuring strakker had gekund, blijven
de tekeningen overeind, met vooral halverwege indrukwekkende
composities. Ondanks de minpuntjes kom ik dan ook uit op drie
sterren. tekst
scott lobdell tekeningen salvador larroca
birds of
prey #28 (dc)
Star Labs wordt overspoeld door een groep Vikingen en kort
daarna blijkt dat de gevaarlijke Cheshire iets in het verleden
heeft veranderd. Intussen hebben Dinah Lance en Barbara Gordon
eindelijk tijd voor elkaar en praten ze voor het eerst sinds
hun kennismaking met elkaar over de dingen die hen bezighouden.
Hoe aardig de plot over de Vikingen ook is, juist de interactie
tussen Dinah en Barbara is het hoogtepunt van het nummer en
zorgt voor een perfecte sfeer, met prima dialogen en uitdieping
van beide personages. De tekeningen lijken schetseriger, maar
storend is dat niet. Na het tegenvallende vorige deel is dit
nummer weer van het gebruikelijke niveau, vandaar ruim vier
sterren. tekst
chuck dixon tekeningen butch guice
hitman
#59 (dc)
Met één nummer te gaan, wordt het tempo opgeschroefd.
Tommy Monaghan valt samen met Natt the Hat en Kathryn McAllister
de hoofdbasis van agent Truman binnen en aldaar ontdekt hij
de waarheid achter Project: Bloodlines. Trumans troepen worden
uitgeschakeld en alleen de confrontatie met Truman rest nog.
Dankzij het hoge tempo leest het verhaal prima, hoewel de
plot soms erg kort door de bocht is. Met name de manier waarop
Marc Navarone wordt gedood, is te simpel. Als nummer op zich
is het redelijk, als onderdeel van de laatste verhaallijn
schiet het helaas tekort. Het tekenwerk is van het gebruikelijke
niveau, maar een score van drie sterren is het hoogst haalbare. tekst
garth ennis tekeningen john mccrea
tomb raider
#11 (image)
In een nieuw tweedelig verhaal gaat Lara Croft op zoek naar
het land van Shangri-La. Na een wilde achtervolging per helikopter
en een vermakelijke afdaling op de ski's ontdekt Lara het
mystieke land ook, maar op dat moment wordt ze door een Yeti
aangevallen. Inhoudelijk stelt het nummer weinig voor en de
plot is deze keer wel erg flinterdun. Toch wordt meer dan
voorheen de sfeer uit de computergames prima naar de comic
vertaald, met als gevolg dat het lekker wegleest. De tekeningen
van gasttekenaar Tan zijn goed, maar het mist consistentie,
waardoor halverwege het nummer enkele matige pagina's opduiken.
Eén ster is te weinig, vandaar dat ik uitkom op twee
sterren. tekst
dan jurgens tekeningen billy tan
witchblade
#45 (image)
Sara Pezzini en partner Jake McCarthy doen onderzoek naar
de slachtoffers van de Pez-moordenaar. Terwijl achter de schermen
enkele duistere figuren hun plannen smeden, ontdekken Sara
en Jake een vreemd en duivels wezen. Ze zetten de achtervolging
in, waarbij Jake gewond raakt. Zowel de vertelstijl als de
dialogen zijn iets minder dan voorheen en bovendien mist de
plot een duidelijke rode draad. Wat niet helpt, is het tekenwerk
van de gasttekenaar. Zijn helft van het nummer komt niet veel
verder dan amateuristisch geklieder zonder enige diepte. De
rest van het tekenwerk is redelijk tot goed, maar dat kan
niet voorkomen dat ik al met al slechts krap twee sterren
geef. tekst
paul jenkins tekeningen keu cha & brian
ching
bone
#41 (cartoon)
Nog altijd zijn de drie Bones, Gran'ma Ben en Thorn op de
vlucht voor een grote groep Rat Creatures. De Rat Creatures
lopen zich echter stuk op de vele Ghost Circles in het gebied
en de hoofdpersonages kunnen ontkomen. Elders ontdekken de
dorpelingen dat Lucius nog in leven is. De openingsscène
mag dan een hoog tempo kennen, veel gebeurt er niet. Het ligt
in de lijn der verwachting dat de tocht van de Bones en hun
vrienden enkele nummers in beslag gaat nemen en het is de
vraag of dat interessant kan blijven. Voorlopig is dat wel
het geval, want de interactie tussen de personages is prima.
Ook de tekeningen zijn zeer stabiel, zodat ik op dik drie
sterren uitkom. tekst
& tekeningen jeff smith
scion
#9 (crossgen)
Prins Ethan zint op wraak voor de dood van zijn broer en samen
met Skink is hij aangekomen op het grondgebied van de Ravens.
In een klein dorp treffen ze echter de huurmoordenaar Exeter
aan. Ethan verslaat hem dankzij het mysterieuze teken op zijn
arm, maar hij spaart uiteindelijk zijn tegenstander. Het is
opvallend hoe goed het hele verhaal is getimed en hoe, dankzij
slimme dialogen, een prima sfeer wordt neergezet. Exeters
komst lijkt overbodig, maar het zorgt voor uitdieping van
Ethans karakter en is daarom effectief. Het tekenwerk is iets
minder gedetailleerd en overtuigend, hoewel dat deels ook
aan de inkleuring ligt. Al met al is krap vier sterren de
terechte score. tekst
ron marz tekeningen jim cheung