black widow
#3 (marvel)
Alle subplots komen in het laatste deel van de miniserie bij
elkaar als beide Black Widows het opnemen tegen generaal Stelyenko.
Deze confrontatie valt na de zeer sterke opbouw toch enigszins
tegen, hoewel het gesprek tussen Natasha Romanov en Yelena
Belova wel voor een vrij boeiende en waardige afsluiting zorgt.
Ondanks het ietwat haastige eind blijven de dialogen goed
en zorgt het ritme ervoor dat het verhaal gemakkelijk wegleest.
Het tekenwerk is hier en daar minder overtuigend dan voorheen
en mist aan impact, waardoor de afronding van de miniserie
in vergelijking met de eerste delen teleurstelt. Vanwege het
gebrek aan diepte geef ik geen drie maar twee sterren. tekst
devin grayson & greg rucka tekeningen scott
hampton
ultimate
spider-man #7 (marvel)
Norman Osborn heeft het als de gevaarlijke Green Goblin op
Peter Parker gemunt. Het gevecht tussen de Goblin en Spider-Man
is op zich redelijk simpel, maar wordt bijzonder leuk en verfrissend
gemaakt door de manier waarop Peter moet improviseren en ontdekt
wat hij wel en wat hij niet kan. Uiteindelijk verdwijnt de
Goblin en realiseert Harry Osborn zich dat zijn vader het
ongeluk in het laboratorium wel heeft overleefd. Na enkele
wat minder vernieuwende nummers is het enthousiasme hier weer
terug, met een prima vertelstijl, leuke elementen en veel
vaart. Het tekenwerk en de inkleuring zien er wat minder gepolijst
uit, maar krap vier sterren is de juiste score. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
the crusades
#1 (dc)
De omstreden diskjockey Anton Marx gebruikt de reeks zeer
bizarre moorden in San Francisco nog steeds als rode draad
door zijn radioshows. In zijn drang naar meer luisteraars
doet hij zelfs of hij de identiteit van deze moordende ridder
te paard kent. Op de achtergrond vechten twee rivaliserende
bendes een vete uit, waardoor de plot in hoog tempo kan worden
verteld. Concept en uitwerking zijn erg origineel, met veel
harde humor en leuke dialogen, maar het voegt niet veel toe
aan de eerder verschenen proloog van de serie. Ook het tekenwerk
is minder stabiel, met name tegen het eind. Toch is de sfeer
prima en wijst alles op een goede serie. Al met al geef ik
ruim drie sterren. tekst
steven t seagle tekeningen kelley jones
batgirl
#14 (dc)
Terwijl enkele mysterieuze figuren onderzoek doen naar Batgirl
confronteert Barbara Gordon haar met het feit dat ze de laatste
tijd vaak zonder kostuum op pad gaat. Daarna blijkt dat de
sluipschutter die ze heeft geholpen alsnog uit de weg is geruimd
en dankzij Batman kan ze wraak nemen. Het verhaal lijkt simpel,
maar bevat veel strengen en zit erg slim in elkaar. Vooral
het einde, waar Batgirl haar eigen Batcave krijgt, is een
prima voorbeeld van de manier waarop de serie evolueert. De
dialogen zijn scherp, de sfeer is uitstekend en het tekenwerk
is weliswaar niet zo consistent als normaal, maar acceptabel.
Al met al is de serie op de juiste weg. Dit nummer krijgt
dan ook vier sterren. tekst
kelley puckett tekeningen damion scott
100 bullets
#22 (dc)
Jack Daw, een junkie die door agent Graves is benaderd, vertelt
zijn verhaal. Meerdere malen staat Jack op het punt het pistool
te gebruiken, maar na alle flashbacks blijkt dat hij de personen
die voor zijn problemen verantwoordelijk zijn juist niet heeft
vermoord. Omdat hij uiteindelijk maar één kogel
over moet houden, gebruikt hij de andere kogels voor het uit
de weg ruimen van allerlei tuig uit zijn buurt. De opzet van
het tweedelige verhaal is heel anders dan gebruikelijk en
mede dankzij het verrassende eind komt het sterk uit de verf.
Helaas zijn de tekeningen minder stilistisch en is de sfeer
daardoor minder, maar een score van krap vier sterren is nog
altijd meer dan verdiend. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso
martian
manhunter #30 (dc)
Detective John Jones gebruikt zijn telepathische gaven bij
het opsporen van criminelen. Hij raakt betrokken bij een plan
van Kanto, huurmoordenaar op de Apokolips, die een experimentele
drug op John wil uittesten. J'onn J'onzz grijpt in, maar is
net te laat, waardoor hij samen met zijn tegenpool op zoek
moet naar een tegengif. De splitsing van John en J'onn is
zeer interessant en het is jammer dat het probleem dankzij
dit verhaal al zo snel kan worden opgelost; waarschijnlijk
met de dood van John. Het verhaal zelf mist aan diepgang en
is kort door de bocht, maar het tekenwerk is als vanouds sfeervol
en zeer sterk. Vier sterren is te veel, vandaar dat ik vrij
ruim drie sterren uitdeel. tekst
john ostrander tekeningen tom mandrake
green lantern
#136 (dc)
Samen met zijn teamgenoten van de JLA bindt Green Lantern
de strijd aan met Nero, drager van een gele ring. Hoewel het
gevecht in hoog tempo wordt verteld, steekt het heel slim
en bekeken in elkaar en de manier waarop Kyle de leiding en
de verantwoordelijkheid op zich neemt, is knap, overtuigend
en boeiend. Spijtig genoeg is de afronding wat aan de simpele
kant en wordt Nero te gemakkelijk verslagen. Dit doet enigszins
afbreuk aan het nummer, maar de afsluiter, waarbij Kyle zijn
vriendin Jen ten huwelijk vraagt, maakt veel goed. De tekeningen
van de gasttekenaar zijn redelijk, met soms wat chaotische
lay-outs. Veel pieken en dalen en dit deel krijgt drie sterren. tekst
judd winick tekeningen dale eaglesham
the darkness
#38 (image)
Een leger van Cherubijnen bedreigt het voortbestaan van het
leven op Aarde. Dankzij Robert Bearclaw maakt Jackie Estacado
voor het eerst volledig gebruik van zijn krachten en zijn
leger Darklings wint wel heel gemakkelijk. Inhoudelijk stelt
het verhaal maar weinig voor en de flashback halverwege is
overbodig en bijzonder storend. Het subplot over Sonatine
en Frankie Franchetti belooft nog wel wat en het tekenwerk
van de gasttekenaar is redelijk tot goed. Toch moet de conclusie
luiden, dat de serie een verkeerde richting heeft gekozen;
hopelijk kan de komst van gastschrijvers het tij keren. Dit
nummer is iets beter dan het vorige, maar veel meer dan één
ster kan ik niet geven. tekst
scott lobdell tekeningen brett booth
mystic
#10 (crossgen)
Terwijl de leiders van de Guilds de levensgevaarlijke Animora
op Giselle Villard af sturen, legt Giselle de ruzie met haar
zus Genevieve bij. Mondru, leider van de Astral Guild, waarschuwt
hen echter voor de komst van Animora. Net als de vorige keer
lijkt hier sprake van een tussennummer, waarin bijzonder weinig
gebeurt. De wisselwerking tussen Genevieve en Giselle is echter
goed, hoewel Darrow een irritant personage is en blijft. Veel
diepte heeft de plot niet, maar het zet de toon voor de strijd
die gaat komen en als zodanig leest het lekker weg. Het tekenwerk
is nog steeds niet zo gedetailleerd als gebruikelijk was,
maar uiteindelijk is een score van krap twee sterren toch
haalbaar. tekst
ron marz tekeningen brandon peterson
liberty
meadows #19 (insight)
Als op een dag Ralph wordt 'ontdekt' door een maker van speelgoedbeertjes,
volgt een lang verhaal over de mediahype die dit met zich
meebrengt. Door middel van korte gags wordt de opkomst en
ondergang van Ralph als nieuw idool scherp en met veel gevoel
voor satire neergezet, hoewel de grappen op zich ietsje minder
sterk zijn. Daarna komt Brandy's moeder weer op bezoek en
moet Frank zich voordoen als Brandy's vriendje. De langere
verhaallijn komt goed over en zorgt voor de nodige afwisseling,
terwijl de losse gags over de dieren in Liberty Meadows erg
komisch blijven. Ook het tekenwerk is prima, maar vier sterren
is net te veel, vandaar dat ik ruim drie sterren geef. tekst
& tekeningen frank cho