x-force
#116 (marvel)
In een alternatief Marvel Universum zijn de mutanten van het
team X-Force gevierde helden. Ze moeten omgaan met de macht
die het succes hen geeft, maar tijdens een reddingsoperatie
gaat het mis en komt bijna het gehele team op zeer bloederige
wijze aan hun eind. De nieuwe opzet van de serie doet denken
aan de cultfilm The Specials en zorgt voor een pittig, licht
cynisch verhaal. Alle personages worden snel doch goed geïntroduceerd,
de dialogen zijn scherp en de plot is zeer boeiend. Het tekenwerk
is bijzonder alternatief en minimalistisch, maar het past
bij de thematiek. Dit is een veelbelovende start van een nieuw
tijdperk en dit erg goede nummer krijgt vier sterren. tekst
peter milligan tekeningen michael allred
out there
#1 (dc)
Een viertal van elkaar verschillende tieners in het dorpje
El Dorado City ontdekt dat er iets vreemds aan de hand is.
Overal zien ze bizarre wezens opduiken en al snel blijkt dat
bepaalde hooggeplaatste mensen hier meer van weten. Natuurlijk
is dit eerste nummer nog inleidend, maar de personages worden
overtuigend neergezet en ze belanden op een natuurlijke manier
in hetzelfde schuitje. De interactie is leuk en hoewel het
onderliggende mysterie niet echt bijster origineel is, heeft
het wel potentieel. Het tekenwerk is van een prima niveau,
met vooral sterke gezichtsuitdrukkingen. De inkleuring is
soms te overheersend, maar dit is geen valse start en ik geef
drie sterren. tekst
brian augustyn tekeningen humberto ramos
birds of
prey #31 (dc)
Barbara Gordon wil dat Jason Bard iemand in een zonnig oord
in de gaten houdt. Al snel ontdekt Jason dat Barbara hem achter
Black Canary aan heeft gestuurd en dat er meer aan de hand
is: Dinah Lance is namelijk gezwicht voor de charmes van de
gevaarlijke Ra's al Ghul. De opzet van het verhaal is anders
dan gebruikelijk en meteen een stuk minder boeiend. Als altijd
is de interactie tussen de personages prima en de dialogen
lopen vlot, maar dat maakt de lege plot niet goed. Het tekenwerk
is niet zo sterk als dat van de vaste tekenaar en ziet er
op bepaalde pagina's vlak en weinig overtuigend uit. Daar
het idee achter dit deel okay is, geef ik niet één
maar twee sterren. tekst
chuck dixon tekeningen mike mcdonnell
powers
#11 (image)
Agent Christian Walker is de moordenaar van enkele tieners
op het spoor en zet de achtervolging in. Na een simpele maar
wel doeltreffende confrontatie ontdekt hij de waarheid: de
tieners die zich als superhelden verkleden voor hun role playing
game hebben The Pulp zelf ingehuurd in de hoop dat hun spelletje
spannender zou worden. Deze afronding voelt ietwat simpel
aan en komt in de buurt van een anticlimax, maar de manier
van vertellen, de sfeer en de lekker scherpe wisselwerking
tussen de personages maken veel goed. Ook de tekeningen zijn
als altijd stilistisch, strak en effectief, mede dankzij de
inkleuring. De lege cover is een leuke stunt en drie sterren
is de juiste score. tekst
brian michael bendis tekeningen michael avon
oeming
scion
#12 (crossgen)
Verblind door Mai Shen doodt prins Bron van de Ravens zijn
eigen vader en hij wil zijn zus Ashleigh voor de misdaad laten
opdraaien. Intussen sluipen Skink en prins Ethan van de Herons
het kasteel binnen en ze ontdekken de cel waarin Ashleigh
gevangen wordt gehouden. Inhoudelijk gebeurt opvallend weinig
en de ontwikkelingen zijn onder meer vanwege de cover verrassend
noch origineel. Daarbij vervallen de dialogen te vaak in saaie
preken, waardoor de vaart uit het verhaal verdwijnt. Ook het
tekenwerk van de gasttekenaar is matig, met onherkenbare personages
en te donkere en simpele composities. Zonder meer het slechtste
nummer tot nu toe, vandaar één ster. tekst
ron marz tekeningen andrea di vito
queen &
country #2 (oni)
Na haar geslaagde missie in Kosovo keert Tara Chace terug
naar London, waar al snel een aanslag wordt gepleegd op het
hoofdkwartier van de SIS. Een spoedoverleg tussen de SIS en
MI5 volgt en zodra blijkt dat Tara het doelwit van deze brute
vergeldingsactie was, is het aan haar om de daders uit de
tent te lokken. Waar het eerste nummer nog aan de lege kant
was, steekt dit deel beduidend beter in elkaar. De plot is
overtuigend, de dialogen zijn scherp en de sfeer achter de
schermen bij de Britse geheime diensten wordt knap in beeld
gebracht. Het tekenwerk is eentonig, maar het is stabiel,
brengt de personages tot leven en past bij het verhaal. Vier
sterren. tekst
greg rucka tekeningen steve rolston