exiles
#1 (marvel)
Dit eerste nummer van een nieuwe serie heb ik ondanks het
foute concept toch op basis van het goede team makers aangeschaft.
Blink belandt samen met vijf andere mutanten uit verschillende
realiteiten op een tussenwereld, waar hen wordt verteld dat
de tijdstroom is aangetast. Ze moeten samen gaan werken, maar
hun eerste missie gaat verre van vlekkeloos. De plot is weinig
origineel en zelfs licht irritant. Toch is de uitwerking goed
en vooral de dialogen tussen de personages zijn verfrissend.
Het tekenwerk vult dat prima aan, met een open stijl, heldere
composities en goede gelaatsuitdrukkingen. Vanwege de minpuntjes
is drie sterren de hoogst haalbare score. tekst
judd winick tekeningen mike mckone
daredevil:
yellow #1 (marvel)
Een paar weken uitgesteld, maar de miniserie over de vroege
jaren van Daredevil is het wachten waard. Matt Murdock denkt
terug aan de periode vlak vóór hij Daredevil
werd en herinnert zich de schokkende moord op zijn vader,
wat voor hem de reden was om niet alleen als advocaat maar
ook als gekostumeerde held het onrecht te bestrijden. Vanwege
de opzet is van een plot geen sprake: het is meer een inleiding
op het ontstaan van Daredevil. Dat pakt echter goed uit, vooral
dankzij het strakke script en het lekkere tempo. Op het tekenwerk
is weinig aan te merken. Goede lay-outs, een krachtige stijl
en een aparte inkleuring zorgen voor een prima sfeer. Al met
al vier sterren. tekst
jeph loeb tekeningen tim sale
ultimate
spider-man #10 (marvel)
Spider-Man wordt tijdens een bezoek aan het kantoor van Wilson
Fisk gesnapt en door Electro gemakkelijk verslagen. Hij wordt
verrassend genoeg ook nog ontmaskerd en overleeft de confrontatie
ternauwernood. De twee subplots over tante May en Mary Jane
zijn goed getimed, waardoor het hele nummer een aantrekkelijk
ritme krijgt. Dit wordt natuurlijk versterkt door de dialogen,
die als altijd uitstekend zijn en het tekenwerk, dat weliswaar
niet altijd even gedetailleerd is maar wel kan overtuigen
en de personages heel modern neerzet. De tweede verhaallijn
van de serie steekt anders in elkaar dan de eerste en komt
nu pas op gang. Krap vier sterren is dus verdiend. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
the crusades
#4 (dc)
Omstreden diskjockey Anton Marx mag op televisie zijn zegje
doen over de geheimzinnige ridder die de straten van San Francisco
teistert. Zijn vriendin Venus is naar de ridder op zoek en
belandt in een vete tussen een kerk en de maffia. De eerste
verhaallijn nadert het einde en nog altijd is het tempo laag
en gebeurt eigenlijk heel weinig. Scherpe dialogen en bijzonder
pittige humor geven het script wat extra's, maar de personages
blijven vrij oppervlakkig en nogal karikaturaal. Het tekenwerk
is sterk, met experimentele, overdreven en dynamische composities.
Soms minder gedetailleerd en minder consistent, maar dat doet
verder niets aan het eindresultaat af: ruim drie sterren. tekst
steven t seagle tekeningen kelley jones
batgirl
#17 (dc)
Tijdens een gevecht laat Batgirl zich door een tegenstander
verrassen. Volgens Barbara Gordon is het omdat ze te weinig
onder de mensen komt, volgens Batman ligt het aan een paar
losse eindjes in haar leven. Beide krijgen gelijk, want Batgirl
knoopt die losse eindjes aan elkaar, waarna ze samen met Barbara
op een terras van een drankje geniet. De plot lijkt simpel,
maar loopt over meerdere schijven en de interactie met Batman
en Barbara is erg knap. Vooral de manier van vertellen, in
combinatie met het zeer spaarzaam gebruik van dialogen, zorgt
voor een goede sfeer. De tekeningen zijn stilistisch en hoewel
de stijl verandert, blijft het effectief. Vandaar vier sterren. tekst
kelley puckett tekeningen damion scott
the authority
#23 (dc)
Na een fikse vertraging en een wisseling van zowel tekenaar
als schrijver, blijkt dat halverwege een vervolgverhaal een
nieuw vierdelig verhaal wordt opgestart. Het nieuwe Authority
moet nog wennen aan de rol die hen nu is opgedrongen en stukje
bij beetje wordt dieper ingegaan op de leden van het team.
Hierdoor gebeurt feitelijk niets. Bovendien zijn deze nieuwe
personages bij lange na niet zo boeiend als het oorspronkelijke
team en is de overgang zonder twijfel te groot. Ook de tekeningen
zijn niet helemaal bevredigend, met een iets te simpele stijl
en soms te weinig aandacht voor details. Helaas dat het met
deze serie zo moet lopen, want verder dan één
ster kom ik niet. tekst
tom peyer tekeningen dustin nguyen
100 bullets
#25 (dc)
In Atlantic City zijn de dertien families van de Trust bijeen
voor een vergadering. Halverwege blijkt dat het hoofd van
één van de families nog contact heeft met agent
Graves en zodra hij niet meer nuttig is, wordt deze man gedood
door Cole Burns. Het subplot over Benito Medici en gokker
Hank zorgt op de juiste momenten voor afwisseling en tussen
de regels door wordt eindelijk meer duidelijk over de Trust
en de Minutemen. Inhoudelijk gebeurt niet veel, maar de ijzersterke
dialogen maken dat meer dan goed. Natuurlijk verdient ook
het tekenwerk een groot compliment. De strakke stijl en het
slim gebruik van zwarte vlakken sluiten zijn perfect en vijf
sterren is terecht. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso
martian
manhunter #33 (dc)
J'onn J'onzz denkt terug aan zijn tijd op Mars en de rivaliteit
met zijn broer. Daarna wordt onthuld hoe de soldaten van Darkseid
de bewoners van Mars om de tuin hebben geleid en hoe J'onn
wraak zweert. Opzet en uitgangspunt van de nieuwe verhaallijn
verschillen nauwelijks van wat de laatste jaren is voorgeschoteld.
Daarnaast zit het script minder sterk in elkaar dan gebruikelijk
en wordt net te veel verklarende tekst gebruikt. Hoewel de
nieuwe tekenaar normaal gesproken niet slecht is, ziet het
tekenwerk er veel te simpel en zelfs amateuristisch uit. Blijkbaar
stopt de serie over drie maanden en dat lijkt me een goede
beslissing, want dit is zo slecht, dat ik slechts nul sterren
geef. tekst
john ostrander tekeningen eduardo barreto
jla
#54 (dc)
Het team neemt het op tegen de Cathexis, wezens uit de zesde
dimensie die ervoor hebben gezorgd dat sommige leden van de
JLA zijn gesplitst van hun alter ego's. Middels een kleine
kunstgreep smelten de helden en hun alter ego's weer samen,
waarna het team opvallend eenvoudig afrekent met hun tegenstanders.
Gezien de goede laatste paar delen valt de afronding tegen,
maar het script zit goed in elkaar en het zit met de verdere
uitdieping van de personages als altijd wel goed. Tekenwerk
en inkleuring zijn weer van een indrukwekkend niveau, waarbij
de actie van de pagina's spat en het verhaal leesbaar wordt
neergezet. Vier sterren is te veel, vandaar drie sterren. tekst
mark waid tekeningen bryan hitch
witchblade
#48 (image)
De geheimzinnige man die een deal met een duivelse entiteit
heeft gesloten en zo controle over vuur heeft gekregen, is
weer terug en laat een spoor van dood en verderf achter. Sara
Pezzini hoort van haar mysterieuze informant waar ze de pyromaan
kan vinden en het komt tot een confrontatie. Hoewel de opbouw
niet verkeerd is, lijkt het verhaal te veel op een herhaling
van zetten, zonder dat iets wezenlijks wordt toegevoegd. De
dialogen zijn nog redelijk, maar de spanning ontbreekt. Wat
daarbij niet helpt, is het werk van de gasttekenaar, wiens
cartooneske stijl afwijkt van wat de laatste tijd voor de
serie gebruikelijk is. Slecht is het echter niet, zodat ik
twee sterren geef. tekst
paul jenkins tekeningen francis manapul
savage dragon
#85 (image)
Dragon en de Atomics worden door een leger vliegende schotels
vanuit Australië weer naar Amerika gebracht. Ze ontsnappen
voortijdig en belanden in Pittsburgh, waar Dragon in eerste
instantie aan de sinistere Khan ontkomt, maar zich overgeeft
als blijkt dat Khan de Atomics gevangen heeft genomen. Dragon
geeft zich over en wordt geëxecuteerd. De verandering
van locatie komt precies op tijd en nu de rol van Madman en
de Atomics is uitgespeeld, kan het verhaal zich eindelijk
weer op de kernzaken richten. Dat is eigenlijk het enige pluspunt
aan het nummer, dat verder wankel overkomt en ook wat de tekeningen
betreft onder de maat blijft. Alles bij elkaar ruim één
ster. tekst
& tekeningen erik larsen
spawn
#108 (image)
Omdat de zoon van Twitch Williams van huis is weggelopen,
roepen Twitch en collega Sam Burke de hulp van Spawn in. Hij
heeft echter zijn eigen problemen en wordt door de mysterieuze
Simon Pure aangevallen. Daarnaast blijkt ook nog dat de demonen
Ab en Zab weer voor problemen zorgen. De nieuwe verhaallijn
bestaat uit veel verschillende subplots, waardoor het hele
nummer fragmentarisch overkomt, maar het leest dankzij de
dialogen en interessante personages lekker weg. Wat de tekeningen
betreft, doet de rustige lay-out wonderen en ziet alles er
op een korte actiescène na prima verzorgd uit. Omdat
de subplots nog inleidend zijn, geef ik geen vier maar drie
sterren. tekst
brian holguin & todd mcfarlane tekeningen angel
medina
fray
#1 (dark horse)
Een achtdelige miniserie van de bedenker van Buffy, die zich
een paar honderd jaar in de toekomst afspeelt. Melaka Fray
werkt als parttime dief voor Gunther en dat zorgt voor de
nodige frictie met haar zus Erin, die bij de politie werkt.
Wat ze echter niet weet, is dat twee partijen plannen met
haar hebben die haar leven op zijn kop zullen zetten. Het
verhaal is puur inleidend en er wordt slechts in het begin
over Slayers en Watchers gepraat. Toch is de opzet wel aantrekkelijk
en wordt het hoofdpersonage meteen al aardig uitgediept. De
tekeningen zijn een goede mix van stilistisch en realistisch
en het belooft veel voor de miniserie. Vier sterren is te
veel, daarom drie. tekst
joss whedon tekeningen karl moline