ghost rider
#1 (marvel)
Johnny Blaze is terug als de Ghost Rider. Hij kan zich niet
herinneren wat hij als Ghost Rider doet en dat brengt hem
direct in de problemen. De opbouw is goed en de personages
worden hier redelijk neergezet, maar daarna gaat het tempo
net iets te snel omhoog. Veel pagina's bevatten geen of weinig
tekst en hierdoor is van diepgang geen sprake. Het tekenwerk
is heel dynamisch, met een aparte stijl, oog voor detail en
aantrekkelijke composities. Vooral Ghost Rider ziet er, mede
dankzij de zeer sterke inkleuring, indrukwekkend uit. Conceptueel
een leuke serie met lekkere tekeningen, maar de uitwerking
laat vooralsnog te wensen over. Vandaar zeer ruim een score
van twee sterren. tekst
devin grayson tekeningen trent kaniuga
ultimate
x-men #7 (marvel)
Aan het begin van een nieuwe verhaallijn maken soldaten van
het project Weapon X jacht op de onlangs ontsnapte mutant
Nightcrawler. Intussen zijn de X-Men op bezoek in Tokyo, waar
ze een interview geven. Vooral de manier waarop de reactie
van het Japanse publiek voor een contrast zorgt met de mutantenhaat
in Amerika is slim gevonden en de korte introductie van Rogue
is een leuk detail. De plot is nog erg inleidend, maar de
sfeer is prima en de manier van vertellen is meer dan in orde.
Als altijd is ook het tekenwerk van hoog niveau, met enkele
scènes die lezen als een actiefilm. Ondanks het tekort
aan inhoud is dit nummer overtuigend genoeg voor vier sterren. tekst
mark millar tekeningen adam kubert
x-force
#117 (marvel)
Nu van X-Force alleen maar U-Go Girl en de Anarchist over
zijn gebleven, wordt een nieuw team bij elkaar geraapt. Tijdens
een persconferentie krijgen ze het aan de stok met het 'echte'
X-Force, waarna Orphan als de nieuwe leider wordt aangewezen.
Na de introductie van een handvol personages blijft niet al
te veel ruimte over. Toch zorgen pittige dialogen en een goed
tempo voor een leesbaar verhaal met een opvallend einde. Hoewel
de tekeningen eigenlijk totaal niet passen bij Marvel comics,
pakt het voor deze serie wel goed uit. De simpele stijl en
de eenvoudige inkleuring sluiten prima aan op het concept
van de serie en ook deze keer kom ik uit op vier sterren. tekst
peter milligan tekeningen michael allred
out there
#2 (dc)
De vier tieners Zach, Jessica, Mark en Casey zijn de enigen
in El Dorado City die een groep bizarre demonen kunnen zien.
Ieder gaat op zijn of haar geheel eigen manier op onderzoek
uit, waarna het viertal ontdekt dat Lord Draedalus achter
de demonen zit. Ondanks een afgezaagd concept, de zo clichématige
personages en een weinig origineel verhaal is als gevolg van
de wisselwerking tussen de hoofdpersonages toch sprake van
een leuke, aanstekelijke serie. Bovendien zijn de dialogen
redelijk tot goed en is het tekenwerk als vanouds helder,
duidelijk en stilistisch. Tegen het eind worden de kleuren
een beetje te overheersend, maar ondanks dat is een score
van drie sterren terecht. tekst
brian augustyn tekeningen humberto ramos
green arrow
#5 (dc)
Batman onderwerpt Oliver Queen aan onderzoeken om te ontdekken
of hij wel te maken heeft met de echte Green Arrow. Spoedig
blijkt dat Oliver zich niets van de laatste tien jaar kan
herinneren en zelfs de verwondingen die hij in die periode
heeft opgelopen niet meer heeft. Helaas wordt deze buitengewoon
boeiende interactie onderbroken door de komst van Etrigan
en helaas blijft Mia Dearden een verschrikkelijk irritant
bijpersonage, maar de rest van het verhaal maakt dat goed.
De tekeningen blijven aan de simpele kant, waardoor soms net
niet de juiste sfeer wordt bereikt. Toch werkt deze stilistische
stijl steeds beter, vandaar dat ik geen drie maar krap vier
sterren uitdeel. tekst
kevin smith tekeningen phil hester
birds of
prey #32 (dc)
In opdracht van Barbara Gordon is Jason Bard op zoek naar
Dinah Lance. Hij vindt haar, maar hij kan haar er niet van
overtuigen dat de man voor wiens charmes ze is gezwicht de
zeer gevaarlijke Ra's al Ghul is. Dankzij Barbara ontsnapt
hij ternauwernood aan Al Ghuls mannen. Waar de dialogen nog
in orde zijn, is de plot deze keer van een bedenkelijk niveau.
De jacht op Bard slaat nergens op, de blinde verliefdheid
van Black Canary is belachelijk en het tekenwerk van de gasttekenaar
is onder de maat. Veel composities hebben geen diepte en de
gelaatsuitdrukkingen stralen niets uit. Dit is duidelijk één
van de mindere verhalen tot nu toe, dat nog net één
ster verdient. tekst
chuck dixon tekeningen michael mcdonnell
spawn
#109 (image)
Terwijl op de achtergrond het verhaal over de geheimzinnige
Kingdom nogal traag op gang komt, wordt via allerlei subplots
een interessant raamwerk opgebouwd. Agenten Sam Burke en Twitch
Williams hebben hun handen vol aan een moordzaak en de van
huis weggelopen zoon van Twitch laat zich wel heel sterk door
zijn vriendin Dawn beïnvloeden. Het is jammer dat de
tweede helft van het nummer ontaardt in een zinloos gevecht
waarbij het tekenwerk weer chaotisch en vrij matig wordt,
want de rest is boeiend, goed verteld en uitstekend getekend.
Als gebruikelijk zorgen de vlotte dialogen tussen Sam en Twitch
voor wat extra's, zodat ik geen twee maar nipt drie sterren
geef. tekst
brian holguin & todd mcfarlane tekeningen angel
medina
gloomcookie
#8 (slave labor)
Sebastian twijfelt aan zijn huidige situatie en vindt dat
hij verantwoordelijk is voor de problemen van Alexandria en
Damion. Kort daarna praten Lex, Chrys en Lyndi bij, terwijl
het subplot over Damion ook weer iets wordt uitgediept. In
feite gebeurt maar heel weinig en worden drie verschillende
verhaallijnen nogal traag aan elkaar geknoopt, zonder enige
vorm van duidelijkheid. De dialogen blijven verfrissend, maar
het wordt tijd dat de plot ergens naartoe gaat, want de non
sequiturs van de laatste tijd gaan vervelen. Het tekenwerk
van de nieuwe tekenaar is nu beduidend beter dan in het vorige
nummer, met een duidelijke lay-out; vandaar op het randje
twee sterren. tekst
serena valentino tekeningen john gebbia