x-men annual
2001 (marvel)
Het team helpt Domino bij haar onderzoek naar illegale handel
in organen van mutanten. Daarbij kruisen ze het pad van Xorn,
die gebruikt wordt door het leger en uiteindelijk door Cyclops
en Emma Frost wordt bevrijd. Hoewel het echt geen probleem
is dat zo weinig wordt uitgelegd, springt de dunne plot van
de hak op de tak, waardoor het volgen van het verhaal helaas
niet altijd even makkelijk is. Motivatie en achtergronden
worden overgeslagen. Wel zijn de dialogen prima en is het
tekenwerk dynamisch, krachtig en overtuigend. De hele comic
is gekanteld om zo een 'wide screen' effect te krijgen, maar
het is typisch een gimmick. Vanwege de tekeningen nipt drie
sterren. tekst
grant morrison tekeningen leinil francis yu
elektra
#2 (marvel)
Stanley Dreyfuss, een agent van SHIELD, heeft Elektra tijdens
een mislukte missie door het hoofd geschoten. Die climax van
het vorige nummer wordt echter snel ongedaan gemaakt en Elektra
ontdekt de identiteit van de verrader in het team van SHIELD.
In feite bestaat dit deel uit twee lange dialogen met heel
veel informatie, waardoor inhoudelijk weinig gebeurt. Daar
staat tegenover dat enkele verteltechnische trucs worden uitgehaald
en het geheel goed wegleest. De tekeningen zijn vanwege de
opzet aan de saaie kant en halverwege wordt door het overheersende
geel soms onduidelijk wat er aan de hand is. Het blijft boeien,
maar ik kom niet verder dan twee sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen chuck austen
ultimate
x-men #8 (marvel)
Wolverine gaat op zoek naar de mensen achter het geheime project
Weapon X, maar op hun beurt vallen zij vlak na zijn vertrek
de school van professor Xavier aan. Juggernaut en Sabretooth
maken hun entree, op de achtergrond worden heel slim en subtiel
allerlei subplots uitgewerkt en de dialogen blijven een tikkeltje
onrealistisch doch strak en vol vaart. Vooral de manier waarop
de romantische relaties worden aangepakt, is verfrissend.
Als altijd zijn de tekeningen meer dan voortreffelijk, met
gevoel voor dramatiek, effectieve composities en herkenbare
personages. Spijtig dat de serie gasttekenaars nodig heeft,
want met het vaste team is vier sterren ook nu op zijn plaats. tekst
mark millar tekeningen adam kubert
birds of
prey #34 (dc)
Nu Dinah Lance heeft ontdekt dat ze is verleid door niemand
minder dan Ra's al Ghul, wil ze vluchten. Ze raakt gewond
en redt het dankzij ingrijpen van Barbara Gordon en haar hulptroepen.
Het meerdelige verhaal heeft vanaf het begin niet kunnen overtuigen,
maar dit deel maakt veel goed. De climax is namelijk niet
alleen heel erg onverwacht, het biedt ook nog eens ongekende
mogelijkheden voor de komende nummers. Ritme, dialogen en
uitdieping van de personages zijn als vanzelfsprekend dik
in orde. Het heldere tekenwerk is uitstekend en bijzonder
stijlvast, zij het dat de actiescènes deze keer net
te eenvoudig zijn. Net geen vier sterren, wel degelijk ruim
drie sterren. tekst
chuck dixon tekeningen butch guice
universe
#1 (image)
In een nieuwe serie maken we kennis met Tommy, een man die
zijn geloof is verloren en zijn toevlucht zoekt in drank,
drugs en seks. Op een dag vindt hij een mysterieuze ketting
die hem ongekende krachten geeft. Tevens krijgt hij bezoek
van Tilly, een dame die meer over de ketting weet. Een vrij
sfeervol geschreven script met aardige dialogen redt het helaas
niet vanwege de zeer domme plot. Duivelse wezens, mystieke
krachten; origineel is het niet. De tekeningen zijn op bepaalde
pagina's verrassend helder, om een pagina verder te veranderen
in een onoverzichtelijke, donkere chaos. Op het eerste gezicht
is dit een overbodige serie die niet kan boeien, vandaar slechts
één ster. tekst
paul jenkins tekeningen clayton crain
crux
#5 (crossgen)
De bewoners van het gezonken Atlantis zijn terecht. Helaas
voor Capricia en haar lotgenoten zijn ze niet ontwaakt en
lijkt hun missie mislukt. Stuk voor stuk denken de hoofdpersonages
terug aan de mensen die vroeger wat voor hen hebben betekend,
waarna het team weer vastberaden is om de andere bewoners
te helpen. Het handjevol flashbacks zit ingenieus in elkaar:
het biedt niet alleen nieuw inzicht in alle karakters, het
zorgt ook voor een zeer goed geschreven rustpunt in de serie.
Op het tekenwerk is bijna geen kritiek mogelijk. De lay-outs
zijn overzichtelijk, alle personages zijn aan het gezicht
herkenbaar en het eindresultaat is overtuigend. Al met al
dik vier sterren. tekst
mark waid tekeningen steve epting