new x-men
#118 (marvel)
Nu Charles Xavier bekend heeft gemaakt dat hij een mutant
is, ligt zijn school onder vuur. Overal in het land neemt
de haat jegens mutanten grote vormen aan en de daden van de
X-Men zijn slechts druppels op een gloeiende plaat. Dankzij
het lage tempo ontstaat ruimte voor veel boeiende interactie
tussen de hoofdpersonen. De dialogen zijn prima en de subplots
zijn eveneens erg interessant. Ondanks de afwezigheid van
de vaste tekenaar is het tekenwerk van een meer dan acceptabel
niveau, met soms ietwat warrige doch altijd redelijk effectieve
composities. Helaas vallen de gelaatsuitdrukkingen wat tegen,
maar al met al is een score van vier sterren gerechtvaardigd. tekst
grant morrison tekeningen ethan van sciver
strangers
in paradise #44 (abstract)
De alternatieve geschiedenis van Katchoo en Francine blijkt
geen poging om het verhaal weer opnieuw te vertellen, maar
een tot in de details uitgewerkte fantasie van Francine. Ze
moet een keuze maken tussen haar verloofde Brad en haar grote
liefde Katchoo. Haar dilemma wordt sterk uitgewerkt, hoewel
het aantal tekstkaders best iets minder had gemogen. Dat door
deze aanpak de afgelopen twee nummers nauwelijks iets is gebeurd,
is een klein minpuntje dat wordt gecompenseerd door de zo
meeslepende manier van schrijven. De tekeningen zijn van een
stabiel niveau, waarbij deze keer wordt gespeeld met de lay-out.
Vanwege het tekort aan echte inhoud geef ik drie sterren. tekst
& tekeningen terry moore
bone
#45 (cartoon)
De hoofdpersonages bevinden zich nog altijd in de stad Atheia,
waar ze een oude vriend van Gran'ma Ben spreken. Langzaamaan
wordt duidelijk dat Thorn onder invloed staat van de Locusts,
terwijl door middel van enkele subplots het verhaal kleur
wordt gegeven. Een zeer slimme opbouw, goede dialogen en een
lekkere sfeer maken het tekort aan gebeurtenissen goed en
de interactie tussen de drie Bones is uitermate vermakelijk.
Het tempo moet echter snel worden opgeschroefd, want de huidige
verhaallijn mist diepte. Het tekenwerk is de inmiddels gebruikelijke
mengeling van realistisch en cartoonesk en die stijl past
perfect bij de comic. Alles bij elkaar nipt vier sterren. tekst
& tekeningen jeff smith
optic nerve
#8 (drawn & quarterly)
Na lang wachten eindelijk een nieuw nummer, waarin het verhaal
wordt verteld over de jonge Scotty. Samen met zijn beste vriend
Alex is hij het buitenbeentje van de school, maar door omstandigheden
raakt hij bevriend met Cammie, die echter binnenkort naar
een andere stad verhuist. De voor de serie zo typerende depressieve
sfeer zorgt ervoor dat het verhaal je met een nogal leeg en
raar gevoel achterlaat: de personages zijn op zoek naar hun
plaats in de maatschappij en tot een bevredigend eind komt
het niet. Als gebruikelijk sluit het wat houterige tekenwerk
goed aan op het verhaal en geven de grijstonen een extra dimensie.
Geen vier, wel drie sterren. tekst
& tekeningen adrian tomine
murder me
dead #9 (el capitán)
In het dikke laatste nummer van de serie komt het tot een
confrontatie tussen Steven en Tara, waarna in een flashback
wordt getoond wat nu werkelijk met Stevens overleden vrouw
is gebeurd. Beide hoofdpersonen worden zeer realistisch neergezet:
ze spreken zich tegen, hebben een zwakke kant en kennen hun
goede momenten. Vooral in dit laatste hoofdstuk pakt dat goed
uit, al leest het ondanks het grote aantal pagina's misschien
iets te snel weg. De uit twee delen bestaande climax is verrassend
en vooral dankzij het heldere en strakke tekenwerk maakt dit
nummer veel indruk. Als geheel is de miniserie meer dan geslaagd
en een score van vier sterren is op zijn plaats. tekst
& tekeningen david lapham