alias
#3 (marvel)
Jessica Jones wordt na een redelijk bizarre samenloop van
omstandigheden opgepakt door de politie en verhoord. Via haar
advocaat Matt Murdock en voormalig collega Carol Danvers komt
weer wat schot in de zaak. Het verhoor neemt het grootste
deel van het nummer in beslag en hoewel de plot hierdoor nauwelijks
vooruitgang boekt, doet dat weinig af aan de sterk geschreven,
realistische dialogen. De sfeer is prima, het tempo zit er
goed in en de plot blijft tot het eind boeiend. Tekenwerk
en inkleuring zijn bewust iets aan de monotone kant, waardoor
het verhoor een extra dimensie krijgt, met veel roodtinten
en herhaling. Weinig inhoud, toch een goede comic: vier sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen michael
gaydos
ultimate
spider-man #15 (marvel)
Een klasgenoot heeft door dat Peter Parker Spider-Man is.
De anderen geloven hem echter totaal niet. Intussen ontdekt
de redactie van de Daily Bugle dat iets vreemds is gebeurd
met Otto Octavius. Op zich is het idee dat iemand de geheime
identiteit van Spider-Man ontdekt, is uitgemolken, maar hier
wordt het vrij grappig uitgewerkt. Het maakt bovendien de
weg vrij voor een aardige rol van Gwen Stacy. Enig nadeel
is dat vanwege de opzet de plot over Doctor Octopus erg lang
duurt. De tekeningen zijn van het gebruikelijke niveau, met
herkenbare personages en een open stijl. Bepaalde felle kleuren
mogen wat minder, voor de rest is dit nummer drie sterren
waard. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
doom patrol
#2 (dc)
Tijdens hun eerste missies ontdekken de leden van Doom Patrol
dat de motieven van hun financier niet echt zo heldhaftig
zijn als ze dachten. Cliff Steele verlaat het team, waarna
zijn teamgenoten volgen. Conceptueel lijkt het verhaal nogal
op dat van enkele andere comics, waaronder X-Force. Toch is
de opzet leuk, zijn de personages okay en is de uitwerking
redelijk. Immers, met een mix van humor, actie en een serieuze
ondertoon wordt vrij snel een goed verhaal verteld. Ook het
tekenwerk mag er zijn, met een aparte doch zeer verfrissende
stijl, soms abstract en soms gedetailleerd. In afwachting
van hoe het allemaal uitpakt, kom ik uit op een score van
drie sterren. tekst
john arcudi tekeningen tan eng huat
batgirl
#22 (dc)
Een schimmige onderwereldbaas huurt iemand in om Batgirl uit
de weg te ruimen. Op dat moment ontvangt Barbara Gordon echter
een videoboodschap van David Cain, die dreigt met het opblazen
van een kerncentrale als Batman niet komt opdagen. Beide verhaalstrengen
lopen op een slimme manier door elkaar heen, met de bekende
flair voor korte dialogen, hoog tempo en goed gevoel voor
ritme. Daarnaast leest het met name door de steeds stilistischer
wordende tekeningen lekker weg. Soms is niet helemaal duidelijk
wat er nu gebeurt, dus op dat punt is verbetering mogelijk,
maar over het algemeen blijft dit één van de
best getekende DC comics. Al met al dik vier sterren. tekst
kelley puckett tekeningen damion scott
100 bullets
#30 (dc)
In het derde en laatste hoofdstuk over de avonturen van Wylie
Times ontloopt hij op het laatste moment de problemen die
de persoonsverwisseling met Hopper met zich meebrengt. Dizzy
Cordova en Shepherd spelen ook een rol, maar omdat zij niet
in hun opzet slagen, laten ze Wylie weer achter. Dit driedelige
verhaal valt op door het ontbreken van bekende elementen als
het beruchte koffertje. Tevens biedt het weinig concrete informatie,
waardoor het geheel wat warrig overkomt en ietsje minder boeiend
leest dan normaal. Tekentechnisch is alles als vanouds: strakke
composities, heldere lijnen, goed gebruik van zwart en een
sfeervolle inkleuring. Geen vier, wel drie sterren. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso
hellblazer
#167 (dc)
John Constantine rondt zijn avontuur in het racistische dorpje
Highwater af. Uiteindelijk is de ontknoping bijna een anticlimax,
al worden hier en daar op een boeiende wijze wat subplots
uit oude verhalen opgepikt en uitgewerkt. Vooral Johns korte
gesprek met Marjorie roept enkele interessante vragen op.
Technisch is alles goed verzorgd, maar hier en daar is het
net niet boeiend genoeg. Het tekenwerk is aantrekkelijk, met
lege composities die desondanks staan als een huis. Enig minpuntje
is wel dat de stijl niet heel stabiel is. In het streven naar
stilistische composities worden ook de achtergronden volledig
vergeten. Als nummer schiet dit tekort, vandaar een score
van twee sterren. tekst
brian azzarello tekeningen marcelo frusin
savage dragon
#90 (image)
Dragon is weer eens terug in Chicago. Daar verliest hij zijn
reisgenoot Neutron Bob direct uit het oog, waarna hij zich
aansluit bij een groepje ondergrondse superwezens. Ook zij
willen hem niet echt helpen en een zinloos gevecht met de
Demolisher later ontmoet hij een oude bekende die hem wat
verrassende informatie toespeelt. Langzaamaan wordt het verhaal
weer op de ouderwetse manier verteld, zonder al te veel tekstkaders
en uitleg, maar Dragons huidige avontuur voelt zinloos aan.
Alles wijst op een confrontatie met Cyberface; een confrontatie
die telkens wordt uitgesteld. Hoewel de tekeningen redelijk
tot goed zijn, met veel dynamiek, kom ik dus niet verder dan
één ster. tekst
& tekeningen erik larsen
liberty
meadows #23 (insight)
Frank Cho verzorgt uit een gebrek aan inspiratie zelf een
rondleiding door het dierenopvangcentrum, waarbij alle hoofdpersonen
lekker karikaturaal worden neergezet. Kort daarna moet Dean
stoppen met roken, hetgeen hilarische complicaties met zich
meebrengt. Terwijl Cho in zijn rol als kleine chimpansee de
show steelt, lijkt het of de andere gags iets minder leuk
en origineel zijn. Bepaalde personages komen minder aan bod,
bepaalde grappen worden net iets te veel uitgemolken en dat
doet afbreuk aan het nummer. Aan de andere kant blijft het
tekenwerk van een hoog niveau. Zelfs plaatjes zonder tekst
zijn hierdoor al grappig. Twee sterren is te weinig, dus geef
ik drie sterren. tekst
& tekeningen frank cho
kissing
chaos #3 (oni)
Het drietal Damien, Angela en Raevyn is door een stel overvallers
van hun auto beroofd. Ze gaan ergens wat drinken en Damien
wordt door een klant herkend als de jongen die een zakenman
heeft vermoord. Op dit punt wordt het nadeel van het formaat
van de serie duidelijk, want met slechts zestien pagina's
per keer kan geen goede opbouw worden neergezet. Zeker, de
plot is boeiend en roept enkele intrigerende vragen op, maar
het is allemaal te weinig en de personages zijn te vlak. De
tekeningen zijn okay, al zijn de scènes in de bar misschien
een tikkeltje te donker. Eigenlijk had full color beter gewerkt.
Voorlopig is het een lichte tegenvaller die deze keer twee
sterren krijgt. tekst
& tekeningen arthur dela cruz
the waiting
place #11 (slave labor)
Met nog één nummer te gaan wordt het tempo van
de verschillende subplots flink opgeschroefd. De aandacht
gaat vooral uit naar Scott Forbes, die op zijn jacht naar
roem en rijkdom in Hollywood zijn ouderlijk huis wil verlaten.
Hij wijst Jill op een botte manier af en komt pas tot inkeer
wanneer hij ontdekt dat Bobby niet van plan is hem naar Hollywood
mee te nemen. Traditioneel ligt de nadruk op de karakters
en hun emoties. Ondanks het feit dat Scott minder interessant
is, levert het een goed verhaal op, waarbij de tekeningen
een voldoende scoren. Zeker de kalme scènes zijn goed
in beeld gebracht, met overtuigend mooie composities. Zonder
meer drie sterren waard. tekst
sean kelley mckeever tekeningen mike norton