daredevil:
yellow #5 (marvel)
Karen Page is ontvoerd door de Owl en Matt Murdock gaat als
Daredevil op onderzoek uit. Als hij haar na zijn speurtocht
vindt, komt het tot een gevecht met de Owl, die uiteindelijk
spoorloos verdwijnt. Eenmaal terug op kantoor worden Matt
en Karen samen gezien door Foggy Nelson, die dan direct de
verkeerde conclusies trekt. Met een simpel plot, een matig
gevecht en een geforceerde climax is het duidelijk dat de
miniserie aan coherentie verliest. Zelfs de tekstkaders met
Matts gedachten worden storend. Het stilistische tekenwerk
is wel van een voldoende niveau, met een filmische stijl en
rustige composities, maar desondanks kom ik uit op slechts
twee sterren. tekst
jeph loeb tekeningen tim sale
the punisher
#6 (marvel)
In een losstaand verhaal wordt getoond hoe de Punisher op
zoek is naar Joe Perrett, een oude vriend van hem die door
het lint is gegaan en zijn gezin heeft uitgemoord. Hoewel
inhoudelijk niets gebeurt, wordt het oppervlakkige verhaal
kleur gegeven door tekstkaders waarin de Punisher filosofeert
over het verleden en de duistere kanten van New York City.
Hierdoor leest het lekker weg, overigens zonder dat de comic
vernieuwend of verrassend is. De tekeningen zijn deze keer
goed, met veel grote platen en strakke lay-outs die een mooi
beeld van de stad geven. Tegen het eind ontbreken de details,
wat weinig afdoet aan het niveau. Vanwege het mindere verhaal
twee sterren. tekst
garth ennis tekeningen steve dillon
ultimate
x-men #11 (marvel)
Het verleden van Logan bij Weapon X wordt door middel van
een flashback over de Golfoorlog ietwat uitgediept. Dit zorgt
voor enkele aardige momenten, waarna Weapon X in het heden
uit onverwachte hoek onder vuur komt te liggen. Op dit moment
is het probleem dat de X-Men bijpersonages in hun eigen comic
zijn. Het aantal personages is te groot voor een gestroomlijnde
vertelling en dat leidt deze keer tot een oersaaie stortvloed
aan dialogen en monologen. De teksten zijn niet slecht, maar
meer impact is hier wel op zijn plaats. Gelukkig is het tekenwerk
prima: dynamisch, stabiel en vooral tijdens de flashback sfeervol
en krachtig. Twee sterren is te weinig, daarom drie. tekst
mark millar tekeningen adam kubert
daredevil
#27 (marvel)
Door een aanval van de geheimzinnige Nitro slaan de zintuigen
van Daredevil op hol. Enkel dankzij ingrijpen van twee agenten
komt hij tot rust, waarna hij de Kingpin confronteert. Als
gebruikelijk worden de personages op realistische manier neergezet,
met heerlijk vlotte dialogen en een groot gevoel voor ritme.
De sprongen terug in de tijd geven het verhaal een beetje
fragmentarische indruk, maar daar staat wel tegenover dat
op die manier een prima spanning wordt opgewekt. Ook de tekeningen
zijn rauw en duister, waardoor ze precies aansluiten bij de
grimmige vertelling, met als enige minpunt dat de personages
niet altijd gemakkelijk herkenbaar zijn. Al met al vier sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
incredible
hulk #34 (marvel)
Bruce Banner is ondergedoken en trekt door Amerika. Hij scheert
zijn hoofd kaal, houdt via het internet contact met een zeer
mysterieus persoon en confronteert later een groep plaatselijk
tuig. Wat opzet betreft, keert de plot hier helemaal terug
naar de kern van het personage Bruce Banner. Dat is een weinig
originele doch slimme zet, zeker daar de dialogen erg goed
zijn en veel met tekstloze panels wordt gespeeld. Het grove,
krachtige tekenwerk past bij deze aanpak. Zelfs in een nummer
zonder de Hulk valt genoeg te zien en de donkere, vlakke inkleuring
vormt een uitstekende sluitpost. Met deze nieuwe schrijver
gaat de serie de goede kant op en is dik drie sterren terecht. tekst
bruce jones tekeningen john romita jr
birds of
prey #34 (dc)
Tijdens de nasleep van de door de Joker en consorten aangerichte
ravage moet Dinah Lance het samen met Robin en de Blue Beetle
opnemen tegen de Condiment King, ooit een loser van een schurk.
Dankzij het Joker Serum is hij nu echter een levensgevaarlijke
tegenstander. Intussen praat Barbara Gordon met Dick Grayson
over zijn gevecht met de Joker. Flauwe schurk, zeer flauw
hoofdverhaal en een weinig inspirerende manier van vertellen.
Uitsluitend het subplot over Dick is boeiend en helaas krijgt
dat onderdeel weinig aandacht. De gasttekenaar valt tegen.
De stilistische stijl, vol overdrijving en met weinig dynamiek,
past namelijk niet bij deze serie. Matig nummer, één
ster. tekst
chuck dixon tekeningen marcos martin
powers
#15 (image)
Een nieuwe verhaallijn handelt over het nogal controversiële
superheldenteam FG-3, dat de held Wazz uit de groep heeft
gezet. Zodra een ander lid van dat team onder mysterieuze
omstandigheden sterft, onderzoeken agent Christian Walker
en Deena Pilgrim de zaak, hetgeen tot bizarre ontwikkelingen
leidt. Als gebruikelijk is de opbouw goed, met prima gebruik
van televisieverslaggevers en heel stiekem aardige uitdieping
van de personages. Helaas is het verhaal op zich niet bijster
origineel. Dat wordt goedgemaakt door het aanstekelijk strakke
tekenwerk, dat zowel effectief als bijzonder aantrekkelijk
is. Kortom, een interessant begin dat zeker een score van
drie sterren verdient. tekst
brian michael bendis tekeningen michael avon
oeming
crux
#8 (crossgen)
Dankzij Geromi ontdekken Capricia en haar lotgenoten het continent
Australië, waar de laatste mensen op de planeet leven.
Daar worden ze niet bepaald met open armen ontvangen. Intussen
laten de troepen van de Negation weer van zich horen. In feite
is de lijn in het verhaal flinterdun. De plot springt alle
kanten op en de Negation worden te vaak plichtmatig erbij
gesleurd. Toch zijn al die zijpaden uiterst intrigerend, juist
door het soms trage tempo, de goede schrijfstijl en de knappe
manier waarop alle personages worden uitgediept. Daarnaast
is het tekenwerk stabiel, met een licht ouderwetse, erg heldere
stijl. De inkleuring kan iets vrolijker, verder ruim vier
sterren. tekst
mark waid tekeningen steve epting
scion
#18 (crossgen)
Terwijl de oorlog tegen de Ravens zeer voorspoedig verloopt,
trekt prins Bron zich verder terug en bezint hij zich samen
met Mai Shen op wraak. Op het slagveld komt de familie van
Ethan weer samen, maar hoop op een snelle terugkeer naar huis
vervliegt als Ethan verkondigt dat hij blijft en Ashleigh
helpt. Zowel qua opbouw als inhoud is dit een tussennummer,
dat voor veel leuke interactie zorgt, zonder dat veel gebeurt.
Dergelijke nummers passen binnen de serie, dus bezwaarlijk
is het lage tempo niet. Bovendien blijven de tekeningen van
een hoge kwaliteit en is het jammer dat de inkleuring bewust
ingetogen wordt gehouden. Vier sterren is te veel, daarom
drie sterren. tekst
ron marz tekeningen jim cheung