elektra
#6 (marvel)
Elektra vecht in een 'stil' nummer met een huurmoordenaar
die het geld op het hoofd van advocaat Matt Murdock wil binnenslepen.
Niet onverwacht veegt Elektra de vloer met haar aan, terwijl
door middel van een oude armband een brokje symboliek in de
plot wordt verwerkt. Hoewel het gevecht best aardig is, mist
het verhaal hierdoor diepte en blijft het redelijk zinloos.
De gimmick van een tekstloos nummer wordt simpelweg niet goed
gebruikt, temeer omdat het ernstig onduidelijke tekenwerk
geen helpende hand kan toesteken. Veel pagina's zijn te donker,
de poses zijn te houterig en het geheel komt geen enkele keer
tot leven. Dit is mijn laatste nummer; krap één
ster. tekst
brian michael bendis tekeningen chuck austen
catwoman
#2 (dc)
Via haar vriendin Holly ontdekt Catwoman dat enkele prostituees
in Gotham zijn vermoord en dat de politie dat allemaal prima
vindt. Ze gaat op onderzoek uit, waarbij ze zichzelf opwerpt
als stem van de minder bedeelden in de stad. Op zich zijn
plot, dialogen en tempo in orde. Het leest lekker weg en de
sfeer is verfrissend. Daar staat tegenover dat Selina Kyle
geen personage is dat een 'partner' nodig heeft. Holly's geforceerde
aanwezigheid is louter bedoeld als excuus voor de uitleg van
het verhaal. Afwachten hoe dit zich ontwikkelt. Wat de tekeningen
betreft, is er geen reden tot klagen. Strak, cartoonesk en
een beetje ouderwets; het tilt dit nummer net naar drie sterren. tekst
ed brubaker tekeningen darwyn cooke
hellblazer
#169 (dc)
In een losstaand en hier en daar bovendien volkomen onbegrijpelijk
nummer lopen twee verhaalstrengen door elkaar heen. Aan de
ene kant praat John Constantine in een bar met enkele andere
bezoekers, terwijl aan de andere kant een zekere Stanley in
discussie is met vader Sean, die hem vertelt wat aan hem is
opgebiecht. Technisch intrigerend geschreven, maar inhoudelijk
slaat het nergens op. Het is deels de schuld van het zwakke
tekenwerk van de gasttekenaar, dat personages die mogelijk
al eens eerder zijn voorgekomen niet herkenbaar neerzet. Wellicht
is een aanzet voor een latere verhaallijn? Als nummer op zich
is het echter een dikke onvoldoende, vandaar één
ster. tekst
brian azzarello tekeningen giuseppe camuncoli
inferno:
hellbound #1 (image)
Een nieuwe serie waarin zesduizend jaar na het sluiten van
een poort naar de hel de poort opnieuw wordt geopend. Soldaten
sterven onmiddellijk als ze er doorheen gaan, zondaars die
in de hel thuishoren niet. Dat is de reden dat onder leiding
van John Francis Dante een team misdadigers wordt geronseld.
Voor een eerste nummer ligt het tempo erg hoog. Veel gaat
nogal kort door de bocht, de dialogen zijn langdradig en veel
te informatiedicht en dat doet afbreuk aan het concept. Jammer
is het dat Silvestri als tekenaar de laatste jaren niet is
gegroeid, met weinig details, een haastige afwerking en slappe
composities. Alles bij elkaar geef ik toch een score van twee
sterren. tekst
david wohl & marc silvestri tekeningen marc
silvestri
rose
#3 (cartoon)
Negen maanden na het vorige deel is eindelijk het laatste
nummer van de miniserie over het verleden van de zusjes Rose
en Briar Harvestar verschenen. Rose moet de door haar bevrijde
draak Balsaad tegenhouden en stuit daarbij op duistere krachten
die ze onder controle moet krijgen. Haar zus Briar werkt haar
daarbij tegen. De sprookjesachtige vertelling komt tot een
behoorlijk abrupt eind. In feite kan het alleen in combinatie
met de serie Bone echt op waarde worden geschat en dat is
jammer, want personages en sfeer worden uitstekend neergezet.
Het tekenwerk sluit aan op het verhaal, met warme kleuren
en zwierige lijnen. Drie sterren is al met al de enig juiste
score. tekst
jeff smith tekeningen charles vess