fury
#5 (marvel)
Met het eind van de miniserie in zicht concentreert het verhaal
zich op de daden van Nick Fury en zijn collega's op Napoleon
Island. Ze nemen generaal Makawao gevangen en willen een frontale
Amerikaanse aanval vermijden, met alle complicaties van dien.
Hoe verder de serie vordert, hoe dunner de plot. Meer en meer
gaat het uitsluitend om het neerzetten van zo grof mogelijke
scènes, hetgeen leidt tot een vertelling die zelden
in balans is. Wel wordt als altijd de kameraadschap onder
de personages goed neergezet. Het tekenwerk is helder, stabiel
en vooral dankzij de dikke inktlijnen overtuigend. Vanwege
het tekort aan inhoud geef ik deze keer geen drie maar twee
sterren. tekst
garth ennis tekeningen darick robertson
amazing
spider-man #37 (marvel)
Tante May ontdekt mogelijk de waarheid over Peter Parkers
dubbelleven als superheld. Naast dit boeiende subplot gaat
de aandacht voornamelijk uit naar Peters baantje als docent
en de problemen waar sommige minder fortuinlijke leerlingen
mee te maken hebben. Concept is aardig, uitwerking minder,
omdat alles net te belerend overkomt. De jonge Jennifer is
gelukkig een leuk nieuw personage dat vaker terug mag komen.
Over het tekenwerk geen klachten: ieder personage heeft een
herkenbaar uiterlijk, de composities zijn bijzonder strak
en de lay-out blinkt uit in eenvoud. De inkleuring had wel
minder somber gemogen. Twee sterren is te laag, vandaar een
score van drie sterren. tekst
j michael straczynski tekeningen john romita
jr
iron man
#50 (marvel)
Een nieuw team makers gooit Tony Stark midden in een politiek
wespennest. Hij helpt verzetsstrijders tegen de dictator Milos
Radanovich, hetgeen leidt tot een strijd waarbij Stark het
lange tijd zonder zijn Iron Man harnas moet stellen. Hoewel
het verhaal redelijk tot goed wordt verteld, is de hervertelling
van het ontstaan van Iron Man erg storend, zeker omdat enkele
overbodige details worden toegevoegd. Tevens voelt de uitdieping
van de personages ietwat plichtmatig aan en leest niet alles
even lekker weg. Het tekenwerk is aardig, met vooral goede
gezichten en een cartooneske stijl. Aan de warrige lay-outs
moet echter flink worden gewerkt. Twee sterren is voldoende. tekst
mike grell tekeningen michael ryan
batgirl
#24 (dc)
Na de moord op Vesper Fairchild stuurt Barbara Gordon onmiddellijk
Batgirl naar de woning van Bruce Wayne, die op dat moment
als hoofdverdachte wordt aangemerkt. Batgirl weet alleen niet
dat Wayne het alter ego is van haar mentor Batman, vandaar
dat ze als een echte detective de vreemde puzzelstukjes op
de juiste plaats wil leggen. Het is opvallend dat dit hoofdstuk
van alweer een Batman crossover zo goed uit de verf komt.
Dialogen, tempo en uitwerking zijn van hetzelfde niveau als
anders en de crossover draagt zelfs bij aan de rode draad
van de serie. De tekeningen zijn ook nu strak en sfeervol,
met een vloeiende stijl. Al met al is vier sterren een terechte
score. tekst
kelley puckett tekeningen damion scott
transmetropolitan
#52 (dc)
Spider Jerusalem en zijn assistentes nemen contact op met
Liesl, één van de weinige nog in leven zijnde
prostituees die voor president Gary Callahan heeft gewerkt.
Ze redden haar van een duo gevaarlijke huurmoordenaars en
vragen haar of ze hen wil helpen. Na de zeer verfrissende
opbouw komt de grootste verrassing op het moment dat Spider
plots met een echt pistool rondloopt; een teken dat het nu
menens is. Van de scherpe dialogen tot vlotte humor, alles
klikt en het tekenwerk blijft heel knap aansluiten bij het
verhaal. De tweede helft is weliswaar net iets minder strak
en gedetailleerd, maar het eindresultaat is daardoor niet
minder effectief. Kortom, verdiend vier sterren. tekst
warren ellis tekeningen darick robertson
green lantern
#146 (dc)
Het afgelopen jaar van de serie is op slimme wijze een groot
verhaal verteld over de sterker wordende Green Lantern. Zo
goed als de opbouw was, zo matig is de uitwerking nu Kyle
Rayner oneindige krachten heeft gekregen. Via saaie subplots
vol met matige tekstkaders wordt getoond hoe Ion, voorheen
Green Lantern, overal in het universum de orde handhaaft.
Plottechnisch kan het nodig zijn, maar het levert een vervelend
nummer op waarin de schrijver Winick de sterke punten van
zijn schrijfstijl nauwelijks benut. Daar komt bij, dat het
werk van de gasttekenaar flink onder de maat is. Nergens komen
de tekeningen echt tot leven. Hoger dan één
ster ga ik liever niet. tekst
judd winick tekeningen jamal igle
felon
#2 (image)
Cassiday is na haar jaartjes in de gevangenis op zoek naar
haar voormalige partners, van wie ze haar deel van de buit
wil hebben. Ze ruimt McManus uit de weg en bezoekt met Coop
de vierde en laatste persoon. Dan verschuift het zwaartepunt
van de plot en maken Cassiday, Coop en Garvey zich op voor
een nieuwe klus. Bijna alles aan deze comic is onbevredigend
geworden. De karakters zijn eendimensionaal, de dialogen zijn
clichématig, de plot springt van de hak op de tak en
de grote vertraging van dit nummer helpt evenmin. Op het visuele
vlak zijn er ook problemen. Ondanks de aparte stijl is het
net te simpel en leidt de matige inkleuring af. Zelfs één
ster is aan de ruime kant. tekst
greg rucka tekeningen matthew clark
savage dragon
#92 (image)
Dragon maakt zich in de veranderde, nieuwe realiteit eindelijk
op voor de ultieme strijd tegen Cyberface. Hij krijgt hulp
van enkele overgebleven leden van de criminele Vicious Circle,
terwijl op de achtergrond wat hints worden gegeven over wat
werkelijk de bedoeling van Dragons aanwezigheid in deze realiteit
is. Veel van dit deel bevat voorbereidend werk en de dialogen
zijn soms aan de langdradige kant, maar deze keer is alleen
dat laatste storend. Net als enkele nummers geleden wordt
op het vlak van de tekeningen een experiment uitgevoerd, deze
keer met een stijl die meer diepte geeft en doet denken aan
Frank Miller. Alles bij elkaar geef ik hier drie sterren voor. tekst
& tekeningen erik larsen
strangers
in paradise #46 (abstract)
Molly Lane, het personage dat lang geleden een rol speelde
in de Molly & Poo special, keert terug en haar verhaal
wordt op subtiele wijze verwerkt in het levensverhaal van
Francine en Katchoo. Door middel van flashbacks wordt een
fragmentarisch doch intrigerend beeld van de verknipte, moordzuchtige
Molly geschetst. De precieze bedoeling van dit intermezzo
is onduidelijk, het verhaal zit wel slim in elkaar, de dialogen
zijn uitstekend en de diepgang zit in een combinatie van Molly's
daden en gedachten. Tekentechnisch klopt alles: een simpeler
stijltje voor de jonge Molly, een donkere sfeer voor de overige
pagina's en als altijd gevoel voor dramatiek. Heel dik vier
sterren. tekst
& tekeningen terry moore