wolverine:
origin #5 (marvel)
Met vijf van de zes nummers achter de rug, verdient deze miniserie
het predicaat 'saai' al dubbel en dwars. Wederom wordt weinig
nieuws over het verleden van Wolverine onthuld en gaat de
aandacht uit naar de nauwelijks interessante belevenissen
van de jonge Logan en zijn vriendin Rose. Op zich is daar
niets mis mee, ware het niet dat het door deze aanpak niet
meer lijkt op een Wolverine verhaal en daarmee niet aan de
verwachtingen voldoet. Als altijd is het tekenwerk gelukkig
meer dan voldoende, met deze keer veel bijzonder indrukwekkende
prenten die ook nog eens knap zijn ingekleurd. Helaas faalt
de serie, net als dit nummer, dat hooguit twee sterren krijgt. tekst
paul jenkins tekeningen andy kubert
amazing
spider-man #39 (marvel)
Dit 'stille nummer' is stevig vertraagd en voelt daarom niet
echt op zijn plaats. Aan de andere kant wordt door middel
van krantenkoppen en e-mail opvallend veel tekst in de plot
gesmokkeld en wordt in een leuk drieluik een blik gegeven
op het leven van Peter Parker, tante May en verrassend genoeg
Mary Jane. Het resultaat is een sfeervol geheel, dat eigenlijk
geen impact heeft, maar een goed rustpunt in de serie is.
De tekeningen zijn prima. Zonder tekst is duidelijk wat gebeurt
en bepaalde pagina's zijn hierdoor zelfs krachtiger en hebben
meer impact. Vooral de buitenscènes zijn van hoge kwaliteit.
Door het iets te grote tekort aan echte inhoud geen drie maar
twee sterren. tekst
j michael straczynski tekeningen john romita
jr
x-force
#125 (marvel)
Terwijl het team op een begraafplaats op zoek is naar Dead
Girl, de nieuwste rekruut, worden ze overvallen door een mysterieus
wezen dat naar één van hen wijst. Ze trekken
de conclusie dat weer iemand van hen zal sterven. Desondanks
blijft het mediacircus draaien en aanvaarden ze een nieuwe
missie. Voor een serie die zo luchtig en overdreven wordt
geschreven, blijft het intrigerend. De personages worden op
een intelligente manier uitgediept en de humor is zwart en
subtiel. De tekstkaders mogen soms overbodig zijn, het werkt
wel. Ook het cartooneske tekenwerk past prima bij het concept,
dat staat als een huis. Vier sterren is al met al de enig
juiste score. tekst
peter milligan tekeningen michael allred
transmetropolitan
#54 (dc)
Spider Jerusalem realiseert zich dat hij bovenop een verhaal
zit dat de president eindelijk ten val kan brengen. Het feit
dat overheidstroepen grote delen van de stad onder streng
toezicht hebben gesteld, geeft Spider echter een deadline
en juist op dat moment wordt hij weer met de neus op de feiten
omtrent zijn gezondheid gedrukt. Het hoge tempo, de goede
mengeling van humor en menselijke momenten, het boeiende subplot
en de knallende climax maken van dit nummer een feest. Het
tekenwerk blijft daar niet bij achter, want dat is erg strak
en zit vol met een dosis energie die aansluit op het verhaal.
Niet alleen, maar wel met name dankzij het eind geef ik vijf
sterren. tekst
warren ellis tekeningen darick robertson
green lantern
#148 (dc)
Als Ion grijpt Kyle Rayner steeds dieper in het leven van
anderen in. Was het vorige keer John Stewart, nu zorgt hij
ervoor dat zijn vriendin Jenny Hayden haar oude krachten terugkrijgt
en zonder de Lantern ring kan functioneren. Als altijd staat
het menselijke aspect weer voorop. Omdat de aandacht naar
Kyle en Jenn uitgaat, pakt dat erg goed uit en komt het zo
grote talent van Winick als schrijver bovendrijven. De dialogen
zijn realistisch, de subplots zijn dik in orde en de interactie
kwalitatief hoogstaand. Aan de andere kant levert de gasttekenaar
werk af dat afwijkt van wat gebruikelijk is. Best redelijk,
maar ietwat leeg en chaotisch. Toch verdient dit nummer vier
sterren. tekst
judd winick tekeningen brandon badeaux
liberty
meadows #25 (insight)
Op het terrein van opvangcentrum Liberty Meadows wordt een
grote pool party gehouden. Dat is een excuus voor heel veel
dubbele humor over een uit de hand gelopen barbecue, zwembadgrappen
en natuurlijk Brandy en Jenn in bikini. Speciaal voor dit
nummer keren de oorspronkelijk als krantenstrip flink gecensureerde
stroken in hun ware vorm terug. Soms betekent dit dat de humor
echt te plat wordt, al blijft een personage als Dean zeker
in dit verhaal perfect in de heerlijke rol van 'male chauvinistic
pig.' Dat de tekeningen strak en gelikt zijn, spreekt voor
zich. Leslie en Truman worden telkens stilistischer en dus
treffender neergezet en alles bij elkaar is vier sterren terecht. tekst
& tekeningen frank cho