lab rats
#1 (dc)
Nieuwe serie waarin een groep jongeren als proefkonijn dient
voor een virtual reality trainingsprogramma. Ze merken dat
ze het programma kunnen sturen, waarna de leiding hen voor
een tijdje op vakantie stuurt. Hoewel het concept inmiddels
vrij gedateerd is, pakt het aardig uit, met een goed tempo
en niet al te overdreven dialogen. Helaas zijn de personages
veel te vlak, waardoor van meeleven nauwelijks sprake is.
De tekeningen zijn redelijk tot vrij goed: de gedetailleerde
stijl heeft dynamiek en past bij de stemming van het verhaal.
Ook hier geldt dat de hoofdpersonen er niet bepaald uitspringen.
De serie heeft hoe dan ook potentieel en ik kom uit op een
score van drie sterren. tekst
& tekeningen john byrne
green arrow
#13 (dc)
Aan het begin van een verse verhaallijn komt het tot een ruzie
tussen Oliver Queen en Hawkman. Tussen een reeks irritante
subplots door wordt een nieuwe tegenstander ten tonele gevoerd,
die eerst een tweederangs held vermoordt en daarna zijn oog
op Green Arrow laat vallen. Zowel opzet als uitwerking is
vervelend, voor diepgang wordt teruggevallen op overbodige
tekstkaders en de nieuwe schurk kan geen seconde boeien. Aan
de andere kant is het tekenwerk stilistisch, de stabiele stijl
is effectief, waardoor het licht cartooneske element niet
storend is. Wel had de inkleuring levendiger gemogen, want
nu is het soms te donker. Hoger dan één ster
ga ik niet. tekst
kevin smith tekeningen phil hester
batgirl
#27 (dc)
Samen met Spoiler gaat Batgirl op zoek naar aanwijzingen met
betrekking tot de moord op Vesper Fairchild. Op eigen initiatief
onderzoekt ze het inmiddels begraven lichaam, waardoor ze
een uitermate belangrijke aanwijzing ontdekt. Hoe relevant
het verhaal ook is, de crossover over de van moord verdachte
Bruce Wayne duurt te lang en verdringt zo langzaamaan de elementen
die deze serie kenmerken. Waar het ritme, de vertelstijl en
de dialogen van ouderwets niveau zijn, kan het de aandacht
desondanks niet vasthouden. Wat evenmin meehelpt, is het werk
van de gasttekenaar. Op zich niet slecht, met een strakke
tekenstijl, maar het past minder. Twee sterren is genoeg. tekst
kelley puckett tekeningen phil noto
transmetropolitan
#55 (dc)
Nu de gevolgen van Spider Jerusalems onthulling over de president
voelbaar zijn, moet hij samen met zijn assistentes maken dat
hij wegkomt. De stad is afgesloten door het leger en uitsluitend
omdat zij te druk zijn met Liesl, die niet meer samen met
Spider wil vluchten, hebben de hoofdpersonages een kans. Ondanks
de magere plot en het zeer hoge tempo biedt het verhaal genoeg
interessants, met als hoogtepunt het verslechteren van Spiders
gezondheid. Het gevoel dat het einde van de serie nadert,
is nooit zo sterk geweest als nu. Het tekenwerk is soms gehaast,
soms messcherp en altijd vol effectieve composities. Alles
bij elkaar is dit goed genoeg voor vier sterren. tekst
warren ellis tekeningen darick robertson
green lantern
#149 (dc)
Wanneer Kyle Rayner dankzij zijn nieuwe krachten een buitenaardse
invasie afwendt, valt het ook zijn collega's van de JLA op
dat hij zich langzaam maar zeker als een god gedraagt. Superman
maakt zijn punt in een lange speech, waarna Kyle zich realiseert
dat hij keuzes moet maken. Het simpele verhaal zet de trend
van pieken en dalen voort, met name omdat deze keer alles
redelijk voor de hand ligt. De goede dialogen kunnen namelijk
niet verhullen dat vrij weinig gebeurt. Wat het tekenwerk
betreft, ziet het er acceptabel uit, met veel strakke lijnen,
heldere lay-outs en gevoel voor dramatiek. Voor drie sterren
is het net iets te voorspelbaar, kortom, ik geef twee sterren. tekst
judd winick tekeningen dale eaglesham
strangers
in paradise #48 (abstract)
Terwijl Francine en Katchoo herinneringen ophalen en hun gevoelens
voor elkaar onder woorden brengen, wordt in een reeks korte
scènes ingegaan op enkele vrij duistere subplots, onder
meer door middel van tekstpagina's. Als gebruikelijk is het
verhaal een goede afwisseling van spanning en menselijke emoties,
met aan het eind een slim uitgewerkt hoogtepunt. De wisselwerking
tussen de twee hoofdpersonen is knap neergezet, het ritme
is uitstekend en de tekeningen zijn ondanks weinig aandacht
voor achtergronden effectief en overtuigend. Toch blijft het
jammer dat de tekstpagina's technisch minder zijn, want daarom
geef ik geen vijf maar vrij ruim een score van vier sterren. tekst
& tekeningen terry moore
dumped
(oni)
In deze special wordt het verhaal verteld over Binny en Debbie,
die na een stormachtig begin worstelen met hun gevoelens voor
elkaar omdat ze worden geconfronteerd met hun eigenaardigheden:
Binny verzamelt boeken, Debbie is gek van ouderwetse kleding.
Naast een goed gevoel voor timing en sfeervolle, tekstloze
stukken wordt de plot gekenmerkt door een scherpe analyse
van twee herkenbare, doorsnee mensen. De afloop moge onbevredigend
zijn, het past prima bij het concept van de comic. De tekeningen
zijn onconventioneel, met gekke perspectieven en een versimpelde
lijn. Het is die combinatie van scherpte en eenvoud die effect
sorteert en vier sterren oplevert. tekst
& tekeningen andi watson