alias #12
(marvel)
In een dorp in de staat New York gaat Jessica Jones op zoek
naar de vermiste tiener Rebecca Cross. De cliffhanger van
vorige maand blijkt een typische Bendis anticlimax, waarna
het onderzoek in feite op een laag pitje belandt en Jessica
in licht aangeschoten toestand een agent verleidt. Het is
een wending die weinig van doen heeft met de plot. Dat het
een bodem is voor diepgang en een tweetal verrassende pagina's
gasttekenwerk is echter prima compensatie. Wat de rest van
de tekeningen betreft, is er geen reden tot klagen. Vooral
de combinatie van de kleuren en een filmachtige manier van
visueel vertellen is aanstekelijk. Een score van vier sterren
is op zijn plaats. tekst
brian michael bendis tekeningen michael gaydos
ultimate
x-men #20 (marvel)
Duidelijk een tussennummer, waarin professor Xavier zijn school
wil opdoeken. Een gesprek met de gehersenspoelde Magneto brengt
hem op het allerlaatste nippertje op andere gedachten. Structureel
zit alles bijzonder slim in elkaar. Van het contrast tussen
Xavier en de X-Men in het begin tot de uitdieping van de teamleden,
het klopt allemaal. Opvallend dat de dialogen naar meer hinten
dan ooit daadwerkelijk in beeld is geweest: de relatie tussen
Ororo en Hank is nimmer expliciet aan de orde geweest. Dit
soort details houdt de boel fris, net als het voortreffelijke,
krachtige tekenwerk dat alle hoofdrolspelers uiterst scherp
neerzet. Geen score van vijf, wel van vier sterren. tekst
mark millar tekeningen adam kubert
daredevil
#35 (marvel)
Matt Murdock moet omgaan met het feit dat een roddelkrant
heeft onthuld dat hij de superheld Daredevil is. Hij kan zijn
gedachten even ergens anders op richten als Dr. Hyde de buurt
weer onveilig maakt, waarna hij in een grote persconferentie
een schokkende mededeling wil doen. Hoewel het verhaal op
min of meer hetzelfde niveau doorgaat als voorheen, vallen
twee punten toch een beetje tegen. Zo is het gastoptreden
van Spider-Man zinloos en wordt de cliffhanger ernstig opgerekt,
waardoor eigenlijk geen nieuwe informatie wordt verschaft.
De tekeningen zijn redelijk tot goed. Het minpunt schuilt
in het feit dat bijna alles zich in het donker afspeelt. Kortom,
ik kom uit op drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
new x-men
#129 (marvel)
Fantomex is op de vlucht en hij zoekt een veilig onderkomen
bij de Xavier Corporation. Charles Xavier en Jean Grey helpen
hem bij het ontsnappen en Fantomex vertelt op zijn beurt meer
over Weapon XII, de volgende stap in kunstmatige evolutie.
Strikt genomen, is slechts sprake van één lange
scène, die dankzij de slimme dialogen en een goede
mengeling van oude en nieuwe concepten nergens vervelend wordt.
Het tempo ligt weliswaar niet te hoog, maar het blijft boeien.
Het gebrek aan een vaste tekenaar wordt nu storend, want met
name de gezichten zijn deze keer aan de overdreven en weinig
realistische kant. Voor vier sterren is de plot te dun, daarom
drie sterren. tekst
grant morrison tekeningen igor kordey
automatic
kafka #1 (dc)
Een nieuwe serie over een uitgerangeerde android die vroeger
deel uitmaakte van een team superhelden. Hij krijgt een zeer
slechte trip, balanceert op het randje van de dood en hallucineert
er stevig op los. Hoe vreemd het verhaal ook wil zijn, het
komt uiteindelijk op niet veel meer neer dan een inleiding.
De onsamenhangende manier van vertellen is een aardige doch
wat geforceerde stijlvorm die voorlopig niet volledig uit
de verf kan komen. Desondanks heeft het wel iets. Ook het
tekenwerk is hier van hetzelfde laken een pak. Veel opzettelijk
vage, vreemde composities en onconventioneel schilderwerk
vullen het script wat dat betreft uitstekend aan. Al met al
geef ik twee sterren. tekst
joe casey tekeningen ashley wood
y: the last
man #1 (dc)
Gekocht vanwege het concept. Yorick Brown is een gewone knul
die om nog niet nader verklaarde reden de enige overlevende
is van een wereldwijde plaag die mannen het leven kost. De
drijvende kracht van dit eerste deel is een telefoongesprek
tussen Yorick en zijn vriendin Beth, dat erg aantrekkelijk
is geschreven en op aardige manier om enkele subplots heen
is gevouwen. Niet al deze subplots zijn even interessant en
bepaalde personages zijn veel te nadrukkelijk aanwezig voor
een dosis feminisme, maar het geheel is wel overtuigend genoeg.
Op de tekeningen is vooralsnog geen peil te trekken; soms
strak en open, soms weer duister en houterig. Goed voor drie
sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen pia guerra
transmetropolitan
#58 (dc)
Bijna aan het eind van de serie vallen alle puzzelstukjes
op de juiste plaats. Spider Jerusalem heeft laten zien wat
voor een gewetenloze politicus de president van Amerika is
en nu wordt eindelijk die boodschap in de media overgenomen.
De manier waarop dit gebeurt, bouwt prachtig voort op het
gros van de voorgaande verhaallijnen, zodat nogmaals helder
is dat over alles is nagedacht. Daarnaast geeft het slot het
startschot voor de confrontatie tussen de president en Spider.
Waar het tekenwerk soms haastig is geweest, staat het de laatste
delen als een huis. Vooral de vele details geven diepte en
de composities zijn als altijd messcherp. Zonder meer vier
sterren waard. tekst
warren ellis tekeningen darick robertson
green lantern
#152 (dc)
Green Lantern en de Sentinel onderzoeken waarom zo veel mensen
volkomen op hol zijn geslagen, inclusief Kyle Rayers vriendin
Jenny Hayden. Het blijkt een sluw plan van een oude bekende,
die eigenlijk niet meer komt doen dan laten zien dat hij,
als hij dat zou willen, Green Lantern zonder veel moeite kan
verslaan. De uitwerking is helaas van begin tot eind een nachtmerrie.
Om onverklaarbare redenen wordt informatie verschaft in hapklare
tekstkaders, domme televisieberichten en een flashback die
bijna lachwekkend wordt. Daar komt bij, dat de gasttekenaar
niet altijd de juiste toon vindt met een stijl die te dik
is aangezet. Slecht, slecht, slecht, nog net één
ster. tekst
judd winick tekeningen eric battle
battle of
the planets #1 (image)
Puur, onversneden jeugdsentiment. De tekenfilm komt tot leven
in deze nieuwe comic, waarin het G-Force team wordt geïntroduceerd
als laatste redmiddel tegen de terroristische organisatie
onder leiding van Zoltar. Het resultaat is strikt inleidend,
compleet met nogal veel expositie en clichés. De dialogen
zijn hierdoor op het randje: de grens tussen 'camp' en kinderachtig
is een zeer dunne lijn. Onmiskenbaar is dat de kracht van
de comic ligt in de tekeningen en de inkleuring, die perfect
de sfeer en uitstraling van de cartoon benaderen. Tel daar
de visueel aantrekkelijke hoofdrolspelers bij op en het is
zonneklaar dat dit nostalgie is. Hoger dan twee sterren kan
ik niet gaan. tekst
munier sharrieff tekeningen wilson tortosa
shades of
blue #7 (amp)
Aan het begin van een nieuwe verhaallijn wordt duidelijk dat
een klasgenote van Heidi Paige de bijnaam 'ijsprinses' eer
aan doet: opeens kan ze objecten en mensen in ijs veranderen.
De manier van vertellen is kalm, met veel meer aandacht voor
Ilsa Daniel dan voor het feitelijke hoofdpersonage Heidi.
In zekere zin is het script een zeer geslaagde fusie tussen
'slice of life' comics en superheldencomics en het is daarom
zeker een welkome afwisseling op het gebied van de independents.
Het tekenwerk is eenvoudig doch niet simpel, gestileerd en
wat de personages betreft cartoonesk. Wereldschokkend is het
niet, maar het is de moeite waard. Een score van drie sterren
is terecht. tekst
james harris & rachel nacion tekeningen cal
slayton
halo and
sprocket #2 (slave labor)
In twee hoofdverhalen en één kort verhaaltje
verbazen de engel Halo en de robot Sprocket zich over de vele
eigenaardigheden van de mens, met hun huisgenote Katie als
middelpunt. Na een leuke vertelling over de klusjesman volgt
een komische verhandeling over het eten van een lolly. Zeker
in die tweede helft zijn de dialogen van prima kwaliteit,
met een vrij vlot tempo, wat subtiele humor en een vrolijk
scherp contrast tussen de engel en de robot. De tekeningen
houden het midden tussen stilistisch en speels, afhankelijk
van de personages en situatie, waarbij de grijstinten voor
diepte zorgen. Als gezegd, de humor voert de boventoon. Voor
nu geen bezwaar, vandaar drie sterren. tekst
& tekeningen kerry callen