alias #13
(marvel)
Jessica Jones ontdekt dat in het kleine dorpje Lago weinig
tolerantie bestaat voor mutanten. Een reporter vertelt haar
bovendien dat klasgenoten van de vermiste Rebecca Cross het
gerucht hadden verspreid dat Rebecca een mutant was. Afgezien
van de laatste pagina raakt het hoofdverhaal bijna ondergesneeuwd
door een subplot over Jessica's wilde nacht met de sheriff.
De enige reden dat dit nergens echt storend wordt, is de kwaliteit
van de dialogen. Toch kan het tempo zo langzamerhand best
hoger. De tekeningen zijn van het gebruikelijke niveau. Al
zijn veel panels kopieën van eerdere panels, het geeft
een visueel ritme. Drie sterren is te weinig, vandaar vier. tekst
brian michael bendis tekeningen michael gaydos
the authority:
kev #1 (dc)
Een special over Kev Hawkins, die alle leden van de Authority
moet doden. Hij ontdekt spoedig dat dit nou niet bepaald slim
is, want een leger buitenaardse wezens wil de Aarde overnemen.
Hoe droog en komisch het verhaal ook is, het heeft werkelijk
geen enkele toegevoegde waarde. Met een geslaagde parodie
is niets mis, maar dit schiet het doel ver voorbij. Daarbij
komt dat dialogen en tempo niet aan de sterke kant zijn. Op
zich is het tekenwerk vrij redelijk, met als kanttekening
dat de rommelige stijl niet past bij deze comic. Alles ziet
er vies uit, zodat de hoofdpersonages niet herkenbaar zijn.
Ondanks de aardige humor is dit een zinloze exercitie die
niet meer dan één ster krijgt. tekst
garth ennis tekeningen glenn fabry
doom patrol
#11 (dc)
Het team zit gevangen in een wereld waar sommige teamleden
worden geconfronteerd met hun diepste angsten. Dat op deze
manier inzicht wordt gegeven in de personages is zonder meer
een pluspunt. Helaas betekent het tevens dat het hoofdverhaal
blijft steken, slechts een enkel detail wordt onthuld en verder
voornamelijk naar een nieuw cliffhanger wordt gewerkt. Gelukkig
wordt op subtiele manier een breder verband met eerdere nummers
gelegd, al maakt dat het er niet toegankelijker op. Over het
tekenwerk geen klachten. Hoewel de tekenstijl iets minder
krachtig is vanwege de donkere inkleuring, blijven de composities
mooi. Al met al is drie sterren terecht. tekst
john arcudi tekeningen tan eng huat
100 bullets
#37 (dc)
In het eerste deel van een reeks losstaande verhalen praten
Shepherd en agent Graves onder het genot van een drankje bij,
terwijl Dizzy Cordova in Chicago haar vele vriendinnen opzoekt.
Dizzy ontdekt dat niets haar aan haar oude buurt bindt, hetgeen
de bedoeling lijkt van Shepherd. De dialoog tussen Graves
en Shepherd is niet alleen sterk geschreven, het steekt fascinerend
in elkaar. Tussen de regels door wordt veel informatie verschaft:
de contouren van Graves' plan en de onderlinge relaties van
de hoofdrolspelers worden steeds duidelijker. De tekeningen
lijken iets minder strak en stilistisch, met wat overbodige
lijntjes, maar zien er alsnog prima verzorgd uit. Vier sterren. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso
battle of
the planets #2 (image)
Het onervaren G-Force neemt het op tegen de troepen van de
organisatie genaamd Spectra. Een hoog tempo zorgt ervoor dat
de soms clichématige dialogen minder vervelend zijn.
Toch kan dat niet verbloemen dat de plot, net als vroeger
bij de cartoon, akelig dun is en stevig wordt uitgesmeerd.
Waar dat op televisie heeft gewerkt, schiet het in de comic
tekort en blijft het oppervlakkig jeugdsentiment. En dat is
onvoldoende. Tekenwerk en inkleuring benaderen de sfeer van
de cartoon, met dynamische composities, duidelijke lay-outs
en lekker herkenbare personages. Lang verhaal kort, voor wat
mijn laatste nummer van de serie wordt, ga ik niet verder
dan twee sterren. tekst
munier sharrieff tekeningen wilson tortosa