x-statix
#2 (marvel)
Terwijl de leden van het nieuwe team X-Statix zo hun eigen
problemen hebben, houdt een bizarre mutant een dorp in zijn
greep. Vreemd genoeg wil het hoofdverhaal niet op gang komen.
Wat overblijft, is de wisselwerking tussen de personages,
met Guy en Venus als belangrijkste spelers. Dit leidt tot
goede dialogen, aardige ontwikkelingen en zelfs een verrassend
eind. Het tekenwerk is in orde. Van de heldere lay-outs tot
houterige doch effectieve poses, de stijl is stabiel. Minpuntjes
zijn inkleuring en lettering. De inkleuring komt vanwege de
hogere kwaliteit papier te vlak over en de lettering is te
klein en in een verre van prettig lettertype. Bij elkaar toch
drie sterren. tekst
peter milligan tekeningen michael allred
wildcats
version 3.0 #1 (dc)
De Wildcats keren terug, gestroomlijnder dan ooit. Wie gekostumeerde
helden zoekt, komt bedrogen uit, want bij hoofdrolspelers
Jack Marlowe en Cole Cash draait het om de Halo Corporation,
hetgeen betekent dat de nadruk ligt op de zakelijke beslommeringen.
Als vanzelfsprekend duiken wel enkele intriges op, onder meer
over een vermiste FBI-agent. Hoewel de opzet verfrissend is,
blijft de uitwerking toch aan de matige kant. Als het verhaal
over de zakelijke kant boeiend wil zijn, moet met zo'n kleine
cast het tempo omhoog en moeten de dialogen vonken. Het tekenwerk
is acceptabel, met een krasserige stijl en een soms te overheersende
inkleuring. Voorlopig dus twee sterren. tekst
joe casey tekeningen dustin nguyen
the league
of extraordinary gentlemen #2 (dc)
Nu een vreemd object op de Aarde is ingeslagen, kan het hoofdverhaal
echt van start gaan. Dat werd tijd, want de wisselwerking
tussen de leden van de League is veel interessanter dan het
gebrabbel van het vorige nummer. Al snel blijkt dat het object
gevaarlijk is en dat nader onderzoek vereist is. Wat structuur
betreft, steekt alles voortreffelijk in elkaar. Zo zijn de
wisselingen in tempo heel natuurlijk, wordt de spanning zeer
knap opgebouwd en bevat de finale een onverwachte wending.
De dialogen zijn als altijd hoogdravend, maar dan op een aantrekkelijke,
uitnodigende manier. Het gedetailleerde en sfeervol ingekleurde
tekenwerk vormt een mooie sluitpost, kortom, vier sterren. tekst
alan moore tekeningen kevin o'neill
legion #11
(dc)
In de toekomst heeft een technologische levensvorm de planeet
Aarde overgenomen. Het is aan de leden van het Legion om orde
op zaken te stellen. Na het lezen van veel back issues valt
op hoe goed subplots met hoofdverhalen worden afgewisseld.
Hierbij is het geen punt dat de cast zo groot is: de personages
zijn stuk voor stuk uitgediept en de wisselwerking tussen
de leden is hierdoor realistisch. Vroeger hadden de schrijvers
last van irritante dialogen, nu niet meer. De tekeningen zijn
het sterkste punt van de serie. Herkenbare personages, dynamische
shots, een moderne lay-out en dat alles in een strakke Europese
stijl. Net geen vier, wel drie sterren. tekst
dan abnett & andy lanning tekeningen olivier
coipel
hellblazer
#175 (dc)
Nieuwe schrijver, een gasttekenaar en voor hoofdpersoon John
Constantine ook de terugkeer naar Liverpool, waar hij direct
in een smerig occult zaakje belandt. Dat de breuk met het
werk van de vorige schrijver zo groot is, kon niet anders.
Dat de sfeer zo anders is, dat het bijna niet herkenbaar is,
mag als kritiek gelden. Verder biedt de plot weinig. Voorspelbare
karakters, vlakke dialogen en geen werkelijk nieuwe elementen.
Een deel van het probleem zit in de tekeningen, die te saai
en houterig zijn in vergelijking met het werk van de reguliere
tekenaar. Ook de inkleuring is zo eentonig, dat het een comic
van tien jaar geleden lijkt. Voor één ster is
het te degelijk, vandaar twee sterren. tekst
mike carey tekeningen steve dillon
the flash
#189 (dc)
In periode na de aanval van de Rogues gaat Flash op bezoek
bij de personen die hij liefheeft. Gelukkig blijft het niet
bij een toegankelijk nummer boordevol informatie voor nieuwe
lezers, maar worden op de juiste momenten nieuwe subplots
geïntroduceerd. Dat mag soms subtieler, al is de aanpak
zeker niet slecht. Deze keer ligt de nadruk meer op interactie
dan op grote lappen tekst, dus dat is een pluspunt. Helaas
is het tekenwerk van de gasttekenaar aan de eenvoudige, weinig
vernieuwende kant. Voorspelbare shots, weinig dynamiek en
vooral weinig veranderingen van perspectief. Van een moderne
comic wordt meer verwacht. Al met al kom ik uit op een score
van drie sterren. tekst
geoff johns tekeningen rick burchett
scion #27
(crossgen)
Nu de familie van Ethan zich opmaakt voor vertrek van het
door Ethan en Ashleigh ingenomen Tournament Isle, worden de
implicaties van de recente gebeurtenissen helder. Enkele aantrekkelijke
dialogen maken de weg vrij voor Ethans toespraak tegenover
de voorheen onderdrukte slavenrassen. Hoewel nog drie voorspelbare
wendingen volgen, mag dat de pret niet drukken, want met dit
nummer is scherp een nieuwe weg ingeslagen. In de hedendaagse
comicwereld getuigt dat van veel durf. Dankzij de prima inkleuring
ademt het werk van de gasttekenaar in het tweede deel de juiste
sfeer uit. Het eerste deel is daarentegen te cartoonesk. Twee
sterren voor dit tussennummer. tekst
ron marz tekeningen lee moder
queen &
country #11 (oni)
Via een groot aantal schijven wordt getoond hoe de Britse
SIS een terroristische aanval wil verijdelen. Agente Tara
Chace en haar collega's reizen de halve wereld over, terwijl
de onderlinge spanningen hoog oplopen. De blik achter de schermen
van de Britse geheime diensten is fascinerend, vol vaart en
met intelligente dialogen. Het romantische subplot over Tara
en collega Ed Kittering is echter uit de lucht geplukt: het
irriteert meer dan dat het functioneel is. Een probleem is
het niet. Daarvoor boeit het hoofdverhaal te veel. Complimenten
voor het tekenwerk, dat weer zeer gestileerd is, vol sfeervolle
schaduwen. Het behalen van vier sterren is meer dan terecht. tekst
greg rucka tekeningen leandro fernandez