global frequency
#1 (dc)
Dertig jaar geleden werd de Russische agent Janos Voydan als
spion naar Amerika gestuurd. Nu slaan zijn paranormale gaven
plots op hol en moet de geheimzinnige organisatie Global Frequency
in actie komen. Ellis heeft gekozen voor een losstaand eerste
nummer, waarin in razend tempo de brede lijnen van de twaalfdelige
miniserie worden geschetst. Door dit tempo wordt de uitleg
geconcentreerd in lange dialogen, maar dat wordt ondervangen
door het boeiende concept, zodat zelfs de uitleg vlot wegleest.
Het tekenwerk vult het verhaal aan met een duister realisme,
een grauwe sfeer en overzichtelijke lay-outs. Ook de dreigende
inkleuring verdient alle lof. Vier sterren. tekst
warren ellis tekeningen garry leach
y: the last
man #4 (dc)
Yorick Brown gaat samen met agente 355 op zoek naar een wetenschapper
die meer inzicht kan geven in het plotseling sterven van (bijna)
alle mannelijke wezens op de planeet. Hun voettocht wordt
snel onderbroken wanneer Yorick zich bekendmaakt aan een groep
vrouwen in Washington en oog in oog komt met de gewelddadige
Amazones. Strikt genomen, is de wending functioneel. Toch
is Yoricks gedrag vreselijk voorspelbaar en uiterst irritant.
Dergelijke minpunten worden gecompenseerd door de dialogen
en fascinerende climax. Als altijd blinken de tekeningen uit
in eenvoud. Hoewel de stijl realistische is, voelt cartoonesks
aan en dat maakt het toegankelijk. Al met al drie sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen pia guerra
legion #13
(dc)
Tegen het eind van de vertelling over Robotica komen verschillende
subplots samen. Meer actie betekent in dit geval bijna geen
ruimte voor uitdieping van de personages. Sterker, er wordt
zo vaak van scène gewisseld, dat de comic fragmentarisch
leest. Alleen de confrontatie tussen Brainiac en Computo krijgt
meer aandacht, maar dat gebeurt dan op zo'n manier, dat het
uit weinig meer bestaat dan storende uitleg. Het werk van
de gasttekenaar is opvallend goed. Technisch steekt het prima
in elkaar, het zit vol details en composities en enkel op
het gebied van de lay-out en de gezichten kan verbetering
worden aangebracht. De minpunten wegen zwaarder, vandaar één
ster. tekst
dan abnett & andy lanning tekeningen kev
walker
birds of
prey #48 (dc)
Madison, een meisje met genezende krachten, is het doelwit
van een groep soldaten. Barbara Gordon, die dankzij Madison
tijdelijk weer kan lopen, slaat met haar op de vlucht, terwijl
Dinah Lance intussen op haar geheel eigen manier met haar
tegenstanders afrekent. Na een vermakelijk begin wordt nu
helder hoe simpel de plot is. Daarbij wordt de breuk met de
manier waarop de hoofdpersonages vroeger zijn neergezet zo
langzaamaan te groot; de nadruk ligt veel meer op humor en
actie. Gelukkig past het tekenwerk daar uitstekend bij. Van
de sprekende gelaatsuitdrukkingen tot de vloeiende lijnen,
elke pagina heeft iets vrolijks. Om die reden geef ik geen
één, wel twee sterren. tekst
terry moore tekeningen amanda conner
batman #608
(dc)
Batman redt de ontvoerde jongen Edward en kruist daarna het
pad van Killer Croc en Catwoman, die duidelijk meer van plan
zijn dan op het eerste gezicht lijkt. Een nieuw team makers,
een nieuw twaalfdelig verhaal en de terugkeer naar het meer
traditionele superheldengenre. Misschien wel te traditioneel,
want de plot is vooralsnog erg dun. Overigens wordt het gebrek
aan dialogen deels goedgemaakt door de tekstkaders met Batmans
gedachten, die fris en boeiend zijn geschreven. Wat tekeningen
betreft, kiest Lee voor een duistere, gedetailleerde stijl
die beduidend beter is dan in zijn recente werk. En zodra
Catwoman opduikt, overtuigen de stadspanorama's. Voorlopig
drie sterren. tekst
jeph loeb tekeningen jim lee
liberty
meadows #28 (image)
In dit nummer gaat de aandacht uit naar twee verhaallijnen,
waarvan de gentherapie van Ralph voor de leukste grappen zorgt.
Altijd een aardig detail is dat veel gags die voor de krant
te aanstootgevend waren nu weer in hun oude glorie zijn hersteld.
De rest van het nummer handelt over een uitje van Brandy en
haar moeder, die haar wil koppelen aan een oude bekende. Dat
laatste werkt niet helemaal, waarschijnlijk omdat de dieren
net in die stroken afwezig zijn. Over de tekeningen enkel
complimenten, want dat is als vanouds lekker gestileerd, overdreven
en met gevoel voor slapstick. Minpuntje is het 'zijwaartse'
formaat van de serie bij Image. Geen twee, wel drie sterren. tekst
& tekeningen frank cho
scion #29
(crossgen)
Met de wending van vorige maand in het achterhoofd, biedt
dit hoofdstuk weinig. Ethan bezoekt met Ashleigh het paleis
van zijn ouders en volgens verwachting leidt dat tot aardig
wat onenigheid over het bestaan dat Ethan voor zichzelf heeft
uitgestippeld. Het gevolg is een overschot aan interactie
dat nauwelijks de beoogde diepgang brengt. Daarvoor worden
de conflicten te veel uitvergroot. Ook de dialogen mogen minder
melodramatisch. Wat evenmin helpt, is het werk van de tijdelijke
tekenaar. Het is wel acceptabel, maar voor pagina na pagina
met pratende hoofden schiet de simpele stijl toch tekort.
Alles bij elkaar kom ik niet hoger dan een score van twee
sterren. tekst
ron marz tekeningen jim fern