ultimate
x-men #26 (marvel)
In de proloog van de nieuwe verhaallijn wordt middels korte
flashbacks de geschiedenis tussen professor Charles Xavier
en Magneto uitgediept. Hoewel in één nummer
weinig ruimte is voor veel subtiliteiten, worden de verschillen
tussen beide mannen prima neergezet, waardoor zeker de dreiging
van de teruggekeerde Magneto kracht wordt bijgezet. Ook leuk
zijn de verwijzingen naar elementen uit eerdere delen, waaronder
de aparte taal voor mutanten. Het werk van de gasttekenaars
sluit redelijk aan op de sfeer van het script, met kalme composities.
Enig minpunt is dat alle gezichten op elkaar lijken. Als startpunt
van een nieuw hoofdstuk voldoet het, kortom, drie sterren. tekst
mark millar tekeningen ben lai & ray lai
ultimate
spider-man #33 (marvel)
In een melancholische bui stuit Peter Parker op een videoband
van vroeger. Op die band ziet hij Eddie Brock, een oude jeugdvriend
die hij jarenlang niet meer heeft gezien. Een korte speurtocht
later praten de twee gezellig bij en blijkt dat Eddie het
project Venom, een bijzonder experiment van zijn vader, heeft
voortgezet. Toegegeven, Eddie Brock wordt met terugwerkende
kracht in de continuïteit geplaatst. Vanwege de gedegen
opbouw is dit echter niet hinderlijk. Sterker nog, het geeft
de plot een ironisch tintje, terwijl het tevens voor contrast
zorgt tussen de scholier Peter en student Eddie. De tekeningen
lijken minder stabiel, al is het niveau voldoende. Vier sterren
is terecht. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
new x-men
#135 (marvel)
Onder een groep leerlingen van het Xavier Institute heerst
onrust. Met de geniale mutant Kid Omega als aanjager zetten
de leerlingen zich af tegen Xaviers idealen, daarbij hun heil
zoekend in een nieuwe, gevaarlijke drug. De gevolgen van dit
rebelse gedrag binnen de school worden in een hoog tempo getoond,
waarbij Xavier en zijn X-Men voor het eerst in lange tijd
echt als docenten worden geportretteerd. Met name de dialogen
zijn op dat punt bijzonder sterk. Het tekenwerk is weer eens
zeer overtuigend. Zowel de speelse lijnen als de rauwe, realistische
stijl passen bij het vernieuwende verhaal. De composities
zijn levendig en de inkleuring is prima. Vier sterren. tekst
grant morrison tekeningen frank quitely
y: the last
man #6 (dc)
Nu Yorick Brown en agente 355 eindelijk dokter Mann hebben
gevonden, verlaten ze per trein Boston. De reis gaat niet
volgens plan, want ze worden overvallen en Yorick wordt de
trein uit geslingerd. Dat is het tweede zijspoor in drie nummers,
hetgeen het hoofdverhaal doorzichtig oprekt. Daar staat tegenover,
dat de dialogen het nummer erg aangenaam houden. In de korte
discussies van Yorick, 355 en Mann zit veel achtergrondinformatie
over de wereld na de grote ramp die aan bijna alle mannen
het leven heeft gekost, compleet met filosofische ondertoon.
Voor het gedetailleerde tekenwerk niets dan complimenten,
want de heldere stijl is effectief. Al met al drie sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen pia guerra
liberty
meadows #29 (image)
De grootste verrassing in het kerstnummer is de keuze die
wordt gemaakt over het subplot over Franks liefde voor Brandy.
Waar bij dit type van origine krantenstrips de status-quo
doorgaans in een hoog vaandel staat, zit in dit geval zowaar
enige progressie in de gevoelens die Brandy voor Frank heeft.
Keerzijde van die medaille is dat misschien iets te veel gags
een serieuzere toon hebben en niet genoeg ruimte overblijft
voor de maffe humor van dieren als Ralph, Leslie en Truman.
Op het gebied van de tekeningen blijft het niveau gehandhaafd,
met kanttekening dat Brandy de laatste tijd net te vaak wordt
neergezet als extreem rondborstig. Afgezien daarvan is drie
sterren haalbaar. tekst
& tekeningen frank cho
bone #50
(cartoon)
Na een reeks mysterieuze doch verhelderende flashbacks over
de jeugd van Thorn, keert de plot terug naar de massale aanval
van de Rat Creatures op Atheia. Het epische sfeertje wordt
uitstekend uitgebuit, zelfs al is van echte actie geen sprake.
Dat hoeft ook niet, want massale gevechten zijn niet het sterkste
punt van maker Jeff Smith: hij kan beter uit de voeten met
het kalm opbouwen van spanning, doorspekt met boeiende dialogen,
een vleugje humor en veel uitdieping van de personages. Desondanks
worden de grootschalige scènes stevig vormgegeven.
De anders zo gepolijste tekenstijl lijkt losser en dat sorteert
effect. Voor vier sterren te inleidend, daarom drie sterren. tekst
& tekeningen jeff smith
scion #31
(crossgen)
Bron keert na lange afwezigheid terug in het koninkrijk van
de Ravens. Zijn broer Kort, gekroond tot koning, is niet zo
blij met dit nieuws. Verrassend genoeg speelt Ethan geen rol
in dit nummer, maar dat past in de reputatie die de serie
heeft opgebouwd. Bovendien is dit intermezzo erg knap getimed
en krijgen de Ravens eindelijk meer diepgang. Meer goed nieuws
is de terugkeer van de vaste tekenaar, die geholpen door de
immer mooie inkleuring pagina na pagina vol pratende hoofden
toch interessant kan houden. Wellicht mogen de gelaatsuitdrukkingen
iets sprekender; de ogen zijn nu vaak aan de simpele, te gemakkelijke
kant. Toch is het zonder meer een score van vier sterren waard. tekst
ron marz tekeningen jim cheung
stray bullets
#28 (el capitán)
Het tempo wordt opgeschroefd. Dit nummer is geen uitzondering,
want de zoektocht naar Amy wordt via zo veel schijven verteld,
dat een groot aantal oude bekenden opduikt. Opvallend is dat
Monster, voorheen altijd een koele kikker, iets meer inhoud
krijgt. Gek genoeg maakt hem dat angstaanjagender, zeker nu
hij Amy heeft gevonden en zijn gevoelens voor Beth duidelijk
heeft gemaakt. Het spreekt voor zich dat de dialogen messcherp
zijn, alleen wreekt het totale gebrek aan uitleg zich nu in
een ogenschijnlijk afwezig 'punt' van het nummer. Over de
tekeningen niets dan lof. Van de slimme lay-out tot de zo
goed als filmische stijl, het klopt aan alle kanten. Ruim
drie sterren. tekst
& tekeningen david lapham