daredevil
#42 (marvel)
Met de Owl als opponent heeft de serie aan spanning ingeboet.
Niet dat de schrijfstijl vervelend is of dat de dialogen minder
scherp zijn; in tegendeel, want dat onderdeel is terug op
het oude niveau. Het probleem is echter, dat de Owl nauwelijks
tot de verbeelding spreekt. De plot over een nieuwe drug en
Daredevils strijd tegen de Owl klikt daarom net niet. Ook
het subplot over een blinde dame die ontdekt dat Matt Murdock
Daredevil is, mist originaliteit. Over de tekeningen geen
klachten. Als altijd sluit de rauwe, krasserige stijl vol
schaduwen en veel sombere kleuren perfect aan op de grimmige
sfeer van de serie. De balans voor dit nummer blijft steken
op drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
y: the
last man #7 (dc)
In Marrisville wordt een uit de trein geworpen Yorick Brown
gevonden door een groepje vrouwen dat het dorp na het uitsterven
van alle mannen toch draaiende heeft gehouden. Intussen ontdekt
Yoricks zus Hero dat haar broer de ramp heeft overleefd. Hoewel
de vreselijke clichés deze keer nadrukkelijk op de
loer liggen, worden ze redelijk gemeden. Wel is het zo, dat
het geheim dat de vrouwen uit Marrisville met zich meedragen,
aan de geforceerde kant is. Gelukkig zijn de dialogen vlot
en de interactie tussen de hoofdpersonages komt prima over.
Het tekenwerk is sterk, met een stilistisch klare lijn, simpele
composities en mooie kleuren. Drie sterren is te weinig, vandaar
vier. tekst
brian k vaughan tekeningen pia guerra
batman
#611 (dc)
Het vierde deel van de verhaallijn brengt Bruce Wayne naar
Metropolis. Ja, dat betekent verplichte gastrollen voor Superman
en de redactie van de Daily Planet. Niettemin wordt het knap
uitgewerkt, waarbij de tekstkaders zowaar bijdragen aan het
creëren van een tastbare sfeer. De romantische spanning
tussen Batman en Catwoman vaart hier heel wel bij. Feit blijft
dat zowel de flashbacks als de jacht op Poison Ivy iets vlotter
verteld kunnen worden: de komst van Superman is een omweg.
Het tekenwerk begint simpel, waarna de tweede helft ouderwets
goed in elkaar steekt. Met name de gekostumeerde helden worden
dynamisch neergezet. Al met al drie sterren. tekst
jeph loeb tekeningen jim lee
spawn
#121 (image)
Al Simmons is als mens teruggekeerd op Aarde. Hij wordt gevonden
door de politie en het zal niet lang duren of hij kruist het
pad van de detectives Sam Burke en Twitch Williams. Deze plotselinge
wending komt als geroepen, want de vaart was de laatste tijd
weg. Daarbij komt, dat de suggestie dat Simmons nu onafhankelijk
van Spawn bestaat een boeiende is. Met het terugkeren naar
Aarde zijn ook de kalme scènes terug en bijna per definitie
betekent dit, dat de tekeningen overzichtelijker zijn. Geen
chaotische lay-outs of overdreven dynamiek, gewoon strakke
kaders en ingetogen beelden. Heel even ging het de verkeerde
kant op. Is dit de ommekeer? Drie sterren. tekst
brian holguin & todd mcfarlane tekeningen
angel medina
scion
#32 (crossgen)
Terwijl de Herons en de Ravens met gemengde gevoelens beginnen
aan de nieuwe vredesbesprekingen, bereiken Ethan en Ashleigh
samen met Nadia het land Tigris. De besprekingen over een
alliantie tussen Tigris en Tournament Isle nemen een bizarre
wending, compleet met een niet geheel verrassende doch zeker
aardig uitgewerkte onthulling over Nadia. Hiermee staat de
serie voor de zoveelste keer op een kruispunt. Riskant en
verfrissend tegelijk. Als gebruikelijk zijn de tekeningen
voortreffelijk. Cheung is een tekenaar die zijn personages
uiterlijk echt laat 'groeien.' Om maar te zwijgen over de
prachtige stadspanorama's in Tigris! Zonder meer een score
van vier sterren. tekst
ron marz tekeningen jim cheung